Bæjarins besta - 09.06.2011, Qupperneq 11

FIMMTUDAGUR 9. JÚNÍ 2011 11
fékk eitthvað í andlitið. Hann
var með lykil í hendinni sem fór
í augað á mér og blindaði mig,“
segir Þorsteinn, sem segir tíma-
bilið sem þá fór í hönd hafa verið
nokkuð erfitt. „Ég fór í þrjár að-
gerðir þarna á eftir þar sem reynt
var að bjarga þessu, en það var
ekkert hægt að gera. Augað var
eyðilagt,“ segir Þorsteinn, sem
neitar því ekki augnmissirinn hafi
reynst honum nokkuð þungbær.
„Þetta var svolítið erfitt. Ég
fór náttúrulega aftur á minn
gamla vinnustað og var þar í níu
mánuði. Ég tók til við mitt gamla
starf og það gekk, en bara með
miklu álagi og mikilli áreynslu.
Ég sá fram á að það væri ekkert
sniðugt að halda því áfram. Ég
fékk þá stöðu á Landsspítalanum,
hálfa á hjartaskurðdeild og hálfa
á almennri og var þar í eitt ár,“ út-
skýrir Þorsteinn, sem segir miss-
inn hafa haft áhrif á dýptarskyn.
„Þegar maður tapar öðru aug-
anu sér maður í rauninni alveg
jafn vel, sjónsviðið þrengist að-
eins, en dýptarskynið minnkar
hins vegar því maður sér ekki í
„stereó“. Fyrir vikið var ég lengur
að öllu í aðgerðunum. Þegar mað-
ur er svo kominn með hreyfing-
arnar í vöðvaminnið fer þetta aft-
ur að virka betur, en mér fannst
það ekki vera nein réttlæting -
enda höfðum við fullt af öðrum
góðum mönnum á að skipa á
Íslandi. Ég söðlaði þess vegna
bara um,“ segir Þorsteinn.
Aðspurður hvort hann hafi
ekki verið haldinn neinni eftirsjá
eftir að framtíðaráform hans tóku
þessa beygju segir Þorsteinn svo
ekki vera. „Ég ætlaði mér auðvit-
að allt annað og var kominn á
þessa ákveðnu braut þarna úti.
Ég hefði ekkert endilega komið
heim. Á þessum tímapunkti var
þetta svolítið sárt, því þá fannst
manni þrjú og hálft ár í námi
vera farin í súginn. En það er
náttúrulega engan veginn rétt - á
þessum árum safnaði ég heil-
mikilli reynslu sem ég bý auð-
vitað að áfram. Eftir á að hyggja
er engin eftirsjá eftir þessu, því
ég er mjög ánægður með að hafa
komið hingað á Ísafjörð og sest
hér að,“ segir hann.
Hefur engan
hrakið í burtu
Þorsteinn hélt heim til Ísafjarð-
ar og tók við stöðu yfirlæknis á
sjúkrahúsinu árið 1990, eftir að
hafa starfað á Landsspítalanum í
eitt ár. „Reyndar kom ég hingað
vestur nokkrum sinnum til að
leysa af. Á þessu tímabili var því
miður bölvað ástand í læknamál-
um hérna. Það voru hér miklar
deilur á milli lækna. Ástandið
varð að lokum til þess að þeir
voru allir látnir fara,“ segir Þor-
steinn frá. „Kannski var það ekk-
ert slæmt, því þegar ég kom hing-
að var það að alveg hreinu borði.
Það þurfti hins vegar að fá mann-
skap hingað og þó ég segi sjálfur
frá hefur það alltaf gengið vel.
Við höfum verið fullmönnuð
eiginlega allan þann tíma sem ég
hef verið hér,“ segir Þorsteinn.
Hann er fyllilega meðvitaður
um að hann hafi á stundum verið
umdeildur. „Auðvitað hef ég ver-
ið umdeildur. Menn hafa líka
vænt mig um að ég hreki fólk í
burtu héðan. Það hefur heyrst og
sést á síðum dagblaða. Það er
alls ekki rétt. Hins vegar er ég
þeirrar gerðar að ef mér finnst
menn ekki vinna vinnuna sína
læt ég þá kannski heyra það. En
ég hef ekki hrakið nokkurn mann
í burtu,“ segir Þorsteinn ákveð-
inn.
Nú síðast hafa þær fregnir að
Finnbogi Oddur Karlsson, sem
hefur starfað við Heilbrigðis-
stofnunina í tæpt ár, verið á
margra vörum. Þorsteinn stað-
festir að Finnbogi muni láta af
störfum í júní, enda hafi hann
verið ráðin til eins árs og þeim
ráðningartíma sé lokið.
„Það er allt gert í sátt og sam-