Bæjarins besta - 09.06.2011, Síða 16

16 FIMMTUDAGUR 9. JÚNÍ 2011
Stakkur skrifar >
Stakkur hefur ritað
vikulega pistla í Bæjarins
besta í mörg ár. Skoðanir
hans á mönnum og mál-
efnum hafa oft verið um-
deildar og vakið umræður.
Þær þurfa alls ekki að
fara saman við skoðanir
útgefenda blaðsins. Þrátt
fyrir það bera ábyrgðar-
menn blaðsins ábyrgð á
skrifum Stakks á meðan
hann notar dulnefni sitt.
Stofnaði
brúðuleikhús á Flateyri
Í Sveinshúsi á Flateyri, elsta
íbúðarhúsi þorpsins, býr lista-
konan Malgorzata Nowak, iðu-
lega kölluð Mao. Hún fluttist til
Flateyrar fyrir rétt rúmu ári, eftir
að hafa búið í Reykjavík í nokkur
ár og er hvergi á förum. Síðustu
mánuði hefur hún unnið að
spennandi verkefni ásamt skóla-
börnum á miðstigi Grunnskóla
Önundarfjarðar, en þau hyggjast
frumsýna brúðuleikrit á Sjó-
mannadaginn.
Vildi kynna krökk-
unum leikhúslíf
Mao hefur sjálf komið að ýms-
um skapandi verkefnum í gegn-
um tíðina, tekið þátt í gjörning-
um, hannað búninga, stíliserað
og margt fleira. Brúðuleikhúsið
setti hún á fót gagngert til þess
að leyfa krökkum í Önundarfirði
að kynnast skapandi starfi, en
með henni í verkefninu eru þau
Anna Jónína, Lísa, Helena, Karó-
lína Júlía, Tómas og Þór.
„Hugmyndin kviknaði eigin-
lega fljótlega eftir að ég kom
hingað síðasta vor. Þór og Tómas
komu þá í heimsókn til mín að
spjalla og ég hugsaði með mér -
ég verð að gera eitthvað með
þessum krökkum! Þá hafði ég ver-
ið að hugsa um brúður í svolítinn
tíma. Ég hef líka alltaf haft áhuga
á leikhúsi og unnið svolítið með
það,“ útskýrir Mao. Eftir að hafa
útfært hugmyndina sótti hún um
styrk til Menningarráðs Vest-
fjarða, sem veitti verkefninu
stuðning.
„Við gerum allt frá grunni;
brúður, búninga og svið. Ég er
leikstjóri og skrifaði líka leikritið
sem við vinnum með. Ég sé þann-
ig séð um þetta og ber ábyrgðina,
en krakkarnir gera brúðuleikhús-
ið, þau búa sjálf til brúðurnar,
smíða sviðið, búa til búninga og
spila tónlist. Ég fikta ekkert í
því. Þannig fá krakkarnir að upp-
lifa svona leikhúslíf. Við ræðum
hvernig við getum framkvæmt
það sem við viljum gera, hvað
við ætlum að nota og af hverju
og svo framvegis. Ég er að reyna
að gefa þeim tækifæri til að sjá
hvernig það er að vera listamað-
ur,“ segir Mao. „Það eru auðvitað
plúsar og mínusar við það, yin
og yang. Sköpunarferlið er ekki
alltaf auðvelt og það er tímafrekt,
en þegar maður er búinn og sér
afraksturinn er maður fullnægð-
ur,“ segir hún.
Vinna með sögu
Halldórs Laxness
Leikritið sem hópurinn mun
setja á svið er byggt á smásögunni
Kórvilla á Vestfjörðum, eftir
Halldór Laxness. Sagan, sem er í
uppáhaldi hjá Mao, fjallar um
konu sem villist í þoku. „Hún er
mjög áhugaverð. Maður veit ekki
alveg hvað er í gangi í henni, eða
af hverju. Það sem maður getur
lært af þessari sögu er að heimur-
inn snýst um jafnvægi,“ segir
Mao hugsi. „Gott og vont, rangt
og rétt blandast saman og það er
ekki svo auðvelt að greina þar á
milli í sögunni. Mér fannst að
hún myndi henta þessum krökk-
um vel. Það er mikilvægt fyrir
þau að opna augun, skoða um-
hverfi sitt og mynda sér sínar
eigin skoðanir - spyrja sig hvað
þeim finnst um lífið og taka sínar
eigin ákvarðanir. Það fallega við
þessa sögu er líka að hún tengist
náttúrunni svo sterkt. Náttúran
er eiginlega sögumaðurinn í sög-
unni, sérstaklega þokan sem
leggst yfir allt,“ segir hún frá.
Þegar vinnan við brúðuleik-
húsið hófst las hópurinn söguna
saman. „Svo lásum við leikritið
sem ég hafði skrifað líka. Það
var mjög gaman að sjá viðbrögð
krakkana,“ segir Mao og brosir.
„Þau skildu hana ekki alveg fyrst,
en fannst hún samt mjög spenn-
andi,“ segir hún.
Að hennar sögn hafa krakkarn-
ir ekki tekist á hendur sambæri-
legt verkefni áður. „Þau hafa auð-
vitað tekið þátt í sýningum í
skólanum, en sýningar í þannig
starfi, skóla eða kirkju, eru yfir-
leitt skipulagðar í þaula af kenn-
urum eða leiðbeinendum. Krakk-
arnir stjórna þeim yfirleitt ekki
sjálfir. Það tekur miklu lengri
tíma og kannski meiri vinnu af
minni hálfu að láta þau gera þetta
sjálf og treysta þeim til þess.
Þegar allt kemur til alls mun nafn-
ið mitt standa undir þessu og ég
vil auðvitað vera sátt við útkom-
una. En um leið langar mig að
gefa þeim tækifæri til að gera
þetta, þetta snýst ekki beint um
mig,“ útskýrir Mao.
Eftir því sem verkefninu hefur
fleygt áfram hefur ákveðin verka-
skipting átt sér stað í hópnum.
„Nú eru allir komnir með hlut-
verk - einhverjir sjá um smíðar,
aðrir hafa umsjón með sviði og
hönnun eða búningadeild. Við
skiptum líka hlutverkum í sýn-
ingunni sjálfri; einhverjir stjórna
brúðunum, einhver verður sögu-
maður og aðrir spila tónlist. Svo
verð ég auðvitað að hjálpa til.
Allir fá að gera það sem þeir
vilja. Ég held það sé líka gott
fyrir þau að sjá að enginn er
bestur í öllu og allir hafa mismun-
andi hlutverk,“ segir hún.
smáar
Óska eftir litlum sportbáti ca.
4-5 metra löngum. Upplýsing-
ar í síma 893 8057.
Af sérstökum ástæðum er til
sölu blár og góður hornsófi.
Selst á kr. 50 þús. Upplýsing-
ar í síma 845 5625.
Aldarafmæl-
is minnst
Í tilefni aldarafmælis Ragn-
hildar Helgadóttur og Sam-
úels Jónssonar (Öddu og Ella
eins og þau eru betur þekkt)
á Bjargi við Seljalandsveg á
Ísafirði hefur verið opnuð
myndlistarsýning í Bryggju-
salnum í Edinborgarhúsinu.
Að sýningunni standa af-
komendur hjónanna, þær
Lára Kristín Samúelsdóttir,
Ragnhildur Stefánsdóttir og
Ragnhildur Lára Weisshapp-
el.
Allir eru boðnir hjartan-
lega velkomnir. Sýningin
stendur til 19. júní.
Hin rétta yfirskrift þessara orða sem hér fylgja ætti auðvitað að
vera ríkisstjórnin gerir allt fyrir þá sem eiga peninga. Ríkisstjórn
og Alþingi létu hundruð milljarða skattfé renna til þeirra sem eiga
peninga eða áttu fyrir hrun. Ríkisstjórnin fer með yfirráð eins
banka sem telst stunda viðskipti. NBI hf., sálugi tók yfir gamla
Landsbankann sem heitir nú illu heilli aftur Landsbankinn og
blekkir þannig almenning á þann veg að þar fari banki allra lands-
manna. Ekkert er meira öfugmæli nú um stundir en að einhver
banki á Íslandi hafi hug á velferð alls almennings. Gildir það jafnt
um ríkisbankann, sem auglýsir grimmt að þeir hafi sett sér siða-
reglur. Skyldu þær gilda um skuldara sem heyra undir þann banka
ef þeir skulda ekki nógu mikið eða eru á mörkum þess að geta
skrimt? Nei.
Þeir eiga bestu kostina á eftirgjöf, sem skulda nógu svívirðilega
mikið til þess að hafa hreðjatak á bönkunum eða öllu heldur á þeim
starfsmönnum sem lánuðu einmitt algerlega glórulaust, svívirðilega
mikið til samstarfsmanna sinna og fyrirtækja þeirra svo hægt væri
að halda uppi með svikum svokölluðu eigin fé bankanna. Loksins
grillir í að farið sé af stað af hálfu sérstaks saksóknara með mál
hinna glórulausu. Héraðsdómur hefur dæmt einn fyrrum ráðuneytis-
stjóra fyrir að hafa nýtt sér vitneskju um yfirvofandi fall bankanna.
Tveir millistjórnendur Kaupþings voru sakfelldir fyrir markaðs-
misnotkun. Enginn úr efstu lögum bankanna hefur enn verið
dæmdur, en nú er beðið dóms í málum tveggja, sparisjóðstjóra
Byrs og stjórnarformanns, og eins úr MP banka. Fróðlegt verður
að sjá hvernig sá dómur verður. Svikamyllan er almenningi aug-
ljós.
Það athyglisverða er að ríkisstjórnin og bankarnir hafa sama
skilning á hugtakinu velferð og hver skuli njóta hennar. Fjár-
magnseigendur skulu það vera. Hafa bankar tekið til í sínum
ranni? Sitja ekki enn flestir þeir sem störfuðu fyrir hrun? Hefur
þeim sem tóku ákvarðanir um útlán sem svaraði milljörðum til
starfsmanna og annarra verið vikið frá? Ekki er svo að sjá þrátt
fyrir nýjar siðareglur. Siðareglur sem ekki er farið eftir eru verri
en engar reglur. Einhverjir njóta þess snjalla áróðursbragðs
Landsbankans að segjast ætla lækka vexti ef skuldararnir séu
nógu duglegir að borga næstu þrjú árin. Samt situr eftir óbragð
í munni, að hér sé hin fullkomna sýndamennska. Trúverðugra er
víkja frá þeim sem lánuðu eins og peningar spryttu á trjánum í
bakgarði bankanna.
Ríkisstjórnin borgaði endurreisn bankanna í nafni almennigs,
sem ber kostnaðinn. Hún vildi að almennningur borgaði Icesave,
en velferð þessa sama almennings víkur fyrir velferð bankanna
og fjármagnseigenda. Það er ekki gott veganesti til framtíðar.
Allt fyrir peningana