Bæjarins besta - 06.03.2014, Qupperneq 13

FIMMTUDAGUR 6. MARS 2014 13
Þetta er í rauninni það eina sem
ég hef gert fyrir utan Þjóðleikhús-
ið eftir að ég var ráðin þangað.
Ég fór til Brüssel síðasta vor og
var þar í tvo mánuði. Á þeim
tíma bjuggum við til sýningu í
samstarfi Shalala, sem er dans-
kompaní Ernu Ómars og Valda
[Valdimars Jóhannssonar], og A
Two Dogs Company, sem er
belgískur listahópur. Þetta var
óskaplega lærdómsríkt. Þá finnur
maður líka hvað það er nauðsyn-
legt að geta skipt um umhverfi
og kynnast og vinna með nýju
fólki.“
Að njóta sérhvers verkefnis
– Núna virðist brautin þín bein
og greið framundan. Er eitthvað
alveg sérstakt sem þig langar að
gera á vettvangi leiklistarinnar
eða söngsins?
„Ég vil ekki segja að brautin
framundan sé bein og greið. Ég
hugsa aldrei þannig. Starf leikar-
ans er þannig að þú veist eigin-
lega aldrei hvað þú ert að fara að
gera næst. Maður veit aldrei hvort
maður hefur vinnu næsta vetur
eða ekki. Þess vegna hef ég alltaf
haft þá reglu að njóta sérhvers
verkefnis í botn og reyna að hugsa
ekki of mikið fram í tímann.
En varðandi framtíðina, þá
langar mig bara að halda áfram
að leika, fá að þroskast og stækka
á því sviði. En auðvitað er fullt af
draumum sem ég á eftir að láta
rætast og ótal verkefni sem ég á
eftir óunnin. Eins og staðan er í
dag nýt ég þess í botn að vinna í
Þjóðleikhúsinu, en reyni líka að
gefa mér tíma til að huga að
mínum eigin verkefnum. Kærast-
inn minn og ég erum í leikhóp
sem heitir Óskabörn ógæfunnar
og hefur sett upp fjórar sýningar
síðan hann var stofnaður um jólin
2012. Reyndar hef ég ekki haft
tíma til að taka þátt í neinni af
sýningunum en hef í staðinn tekið
að mér hin ýmsu hlutverk utan
sviðs.
Þannig að það er margt í píp-
unum, og svo veit maður aldrei
hvað verður. Eins og ég sagði, þá
vil ég ekkert vera að hugsa of
mikið um framtíðina heldur njóta
hvers dags. Og núna er komin
lítil ný manneskja á heimilið!“
Endalaus væntumþykja,
hvatning og góðar
samverustundir
„Ég er vön að vinna svo mikið,
segi alltaf já við öllu sem býðst,
enda elska ég vinnuna mína og
finnst fátt skemmtilegra en að
vera á kafi í ótal verkefnum.
En núna þarf ég að hætta að
hugsa bara um sjálfa mig og reyna
að gefa stelpunni minn það sem
ég fékk þegar ég var lítil hjá
yndislegum foreldrum og fjöl-
skyldu. Endalausa væntumþykju,
hvatningu og góðar samveru-
stundir. Maður má ekki bara kaff-
æra sig í vinnu.“
– hþm.