Franskir dagar - 01.07.2007, Blaðsíða 3

‘b'm9r *%
Franskir dagar - Les jours fran^ais
Ágætu Fáskrúðsfirðingar og aðrir
gestir.
Nú höldum við Franska daga í tólfta
sinn. Komin er bragur hefða á dagskrá og
yfirbragð hátíðarinnar og er það fínt af
þeim sökum að bæjarbúar og gestir þeirra
geta þá gengið að ýmsu sem vísu, en þó
er ávallt reynt að koma með einhveijar
nýjungar, bæta svolitlu við hér og þar.
Bæjarhátíð af þessarri stærðargráðu getur
ekki gengið án þess að margir leggi hönd
á plóg. Það er í mörg hom að líta og mörg
verk að vinna. Meginuppistaða þessarra
verka erunnin í sjálfboðastarfi og fyrirtæki
í bænum, og nágranna bæjum, hafa stutt
dyggilega við með fjárframlögum og-
eða niðurgreiddri þjónustu, eða gjöfum
sem notaðar eru sem vinningar. En það
kostar mikla peninga að halda svona
hátíð, svo mikla peninga að mörgum
þykir víst nóg um. Það þýðir að þrátt fýrir
alla sjálfboðavinnuna þarf að innheimta
peninga fyrir eitt og annað og þeir sem
uppskera em félagasamtök í bæjarfélaginu,
og vonandi uppskera sem flestir gleði og
ánægju á meðan á hátíðinni stendur.
Það sem viö, sveitungar hér á
Fáskrúðsfirði, þurfum að ákveða er hvaða
yfirbragð við viljum hafa á Frönskum
dögum, viljum við hafa yfirbragð
útihátíðar eða fjölskylduskemmtunar. Ég
held aö flestir geti verið sammála um
að töluverður munur liggi á milli þeirra
mynda sem kemur upp í höfuðið þegar
talað er annars vegar um útihátíð og hins
vegar um fjölskylduskemmtun. Það er
í höndum okkar sem hér búum að stilla
þessari skemmtilegu hátíð á þá braut sem
við viljum hafa hana á, því allir sem vilja
og kjósa geta komið að undirbúningi
Franskra daga, lagt sitt til málanna, og því
fleiri sjónamið, þvi betra.
Að búa í litlu samfélagi hefur marga
kosti. Aö mínu mati miklu fleiri kosti
en galla. Við þekkjum hvert annað, við
bregðumst við ef einhver er í vanda og
við gætum hvers annars. Þetta gerir fólk á
hljóðlegan og smekklegan hátt og á þann
veg að manneskjan fýllist öryggiskennd og
gleði yfir því að tilheyra þessu samfélagi.
En það sem við mættum gera meira af er
að gleðjast hvert með öðru á jákvæðan
hátt. Samgleðjast þeim sem gengur vel og
fagna þeim sem skara ffam út á einhvem
hátt. Það er vissulega glaðst og fagnað
með náunganum hér, en það sem ég
á við er að við þurfum að hrópa það af
fjallsbrúnum og kalla það af húsþökum í
þeim tilgangi að hvetja menn til dáða í því
sem þeir era að gera. Því nánast í hveiju
húsi hér við ijörðinn fagra era menn að
gera frábæra hluti, hvort heldur í einkalífi,
tómstundum eða vinnu. Ef við hvetjum
hvert annað til dáða með því að hrósa og
fagna sigram hvers annars þá getum við
öll glaðst í hjörtum okkar yfir smáum og
stóram sigram náungans, klappað okkur
sjálfum á öxlina og fagnað því að hafa
átt örlítin þátt í þessum sigram. Fátt veitir
meiri vellíðan i sálinni.
Margt hefur breyst síðan undirrituð var
að alast upp á Búðum. Til að mynda var
ekki svona mikið kjarr í fjallinu, ekki svona
mikil lúpína, Benni seldi heitt Coke Cola
í Bennabúð og mjólkin var seld í pokum
sem konur siöan hekfuðu mottur úr. Þetta
var góður tími, en ég veit að nútíminn
sem bömin okkar era að alast upp í er
líka góður tími, besti tíminn fýrir þau því
þau era af annarri kynslóð og gott er að
trúa þvi að hver kynslóð vaxi úr grasi á
besta tímanum. Þeir sem fullorðnir era á
hveijum tíma leggja línumar og ganga
á undan með góðu fordæmi til þess að
bömin, sem era að ganga á vori lífs síns,
geri slíkt hið sama þegar þau verða hin
fullorðnu. Höfum þetta í huga þegar við
skemmtum okkur um helgina, en fýrst og
ffemst, skemmtum okkur vel í félagi við
fjölskyldu, vini og gesti.
Góða skemmtun.
Berglind Ósk Agnarsdóttir,
framkvœmdastjóri Franskra daga.
3