Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Page 36
Tímarit Máls og menningar
leita að tólgarmolanum, þá er tólgarmolinn horfinn, og ekki urmull eftir.
„Og þá fór ég að ýla“, sagði amma mín að hann hefði sagt. Þetta skildi
ég ekki, því mér þótti tólgarmoli vondur.
Svona fer fyrir ítölsku vinnumönnunum, þeir geta ekkert gert nema
að setjast á stein og ýla skólausir, vílaðir og volaðir, en þúfa er engin
til að setjast á, því Tíberíus mun hafa látið slétta þær allar, hafi þær
nokkurntíma nokkrar verið.
Ut að sjónum komast þeir ekki hve skært sem hann skín í kvöldsólar-
geislunum, því það er svo ógn sárt að ganga á skinnlausum iljum, og kalt
líka, sé farið að nátta.
Skjótum nú saman og gefum þeim skó svo þeir komist út að hafinu
til að drekkja sér í því. Eða skyrtugopa og eitthvað sem líkist buxum svo
þeir komist til stórborganna á námskeið í töskuþjófnaði. Svona má ekki
hafa þá. Jesús grætur yfir þeim.
242