Alþýðublaðið - 08.08.1924, Qupperneq 3

7>'
Rejfkið
W.D.&H.O.W?lls.
Brislol & London.
J/
viDdíinga!
Smásöluverð 95 aurar.
Fást alls staðar.
ifszssssss:

um fyrsíá, ef etjórnin iætur
áftiDgisveJzUinina halda upptekn-
um hætti.
Hér er ©kki nema um eitt að
gera.
Stjórnin verður iafarlauet að
láta loka áfengisverzluninni og
hafa hana lokaða, meðan skipin
dvélja hér. Má þá auðveldlega
rekja feriiinn til launsatanna og
hafa hendur í hári þeirra, er
þeir verða einir um hituna.
Áfengisverz'uninni var ney tt upp
á þjóðioa. Hún er þjóðarsmán,
en að gera smán eíná að gróða-
lind, að aflr ríkissjóði tekna með
því að gera fylgdarilð svona
ágætra gesta, þegna banniands-
ins mikla, vltstola af víndrykkju —
það er margfóld þjóðarskömm
og getur jatníramt orðtð hættu-
legt öryggi bæjarmanna.
E>ví er þetta krata allra, sem
ant er um sóma þjóðarinnar og
öryggl bæjarbúa:
Lokið áfengissðlu ríkislnsl
Dargsbáttnr.
>Danski Moggi< segir frá því
um daginn, að >nú só talað
um það í Englandk að leyfa
engum að giftast, nema. hann
geti sýnt það >svart á hvítu,
að hann sé andlega og líkamlega
hraustur«. Þetta kallar >danski

Hfisa pappi,
panelpappi
ávalt fyrirllggjandl.
Hevlui Clnuaen.
Sími 89.
Moggi< >strangar lífsreglur<,
býst líklegast við, að mörgum
muni þykja það ekki andlegaheil-
brigt, að íslenzkir þingmenn taki
laun fyrir pólitíska starfsemi sína
af Berlóme hinum danska, — erki-
óvini íslenzks sjálfstæðis.
* *
*
Jón Kjartansson ritaði undir
dulnefni, þegar hann skrifaði um
Til Þingvalla
letgl ég 1. fl. hifreiðar fyrir
l«gra verð en nokbur annar.
Talið við mig!
Zophónías.
Víkurfundinn og frægðarför þá, er
hann þykist þar hafa farið.
Tryggvi Pórhallsson skrifaði
undir nafni um sama fund og
sagði dálítið öðruvísi frá. Jón Kj.
hafði að hans frásögn farið alt
annað en frægðarför.
í þetta sinn munu allir trúa
Tryggva, sem setti nafn sitt undir
frásögnina og sýn di þar með, að
Edgar Rico Burroughs: ,
Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
honum. Loksins fóru aðliomumennirnir úr t jaidi Áchmets
Zeks, og foringinn fór með þeim til þess að reykja eina
pípu með einum þeirra. Tjaldið var nú mannlaust. Varla
voru þeir gengnir út, er hnifi var stungið inn um tjaldið
sex fetum ofan við jörð og rauf rist tll jaröar.
Apamaðurinn kom gegfium gatið og rétt á eftir
honum Kulk, en Taglat kom ekki. í stað þess varð
hann eftir úti og laumaðist áleiðis að kofanum, þar sem
kvenveran lá bundin, sem heillað hafði huga hans.
Utan dyra sátu verðirnir og köstuðust á einsatkvffiðis-
orðum. Inni fyrir lá konan á sóðalegri svefnábreiðu.
Hún var orðin úrkula vonar og beið að eins hins siðasta
tækifæris tll þe&s að losna við þessar liörmungar, —
dauða fyrir eigin hendi —; það var þó áður fjarri
henni mjög.
Hvitklædd vera nálgaðist hljóðlega verðina. Greindar-
skDrtur dýrBÍns varnaði þess, að það notaði aðstöðuna
eins og hægt var. Það héfði getað gengið djarflega
til varðanna, en kaus að læðast aftan að þeim.
Það kom að kofahorninu og gægðist fyrir það. Verð-
irnir voru örfá skref i burtu, en apinn þorði ekki ab
sýna sig, ekki eitt augnablik, þvi aó lxann vissi, að
Tarmanganar kunnú að nota þrumuprikin óþægilega
fljótt.
Taglat óskaði, að tré væri i nánd, svo að hann úr
þvi gæti stokkið á bráð sina, en þótt það væri nú ekki,
datt honum ráð 1 hug. Kofabustin var rótt ofan við
verðina; — þaöan g-at hann að óvörum stokkið á Tar-
manganana. Tennur hans myndu gera út um annan
þeirra áður en hinn áttaði sig, og sá myndi auðveldlega
bugast fyrir snarræði og kröftum apans.
Taglat gekk nokkur skref aftur á bak, bjó sig til
stökks, hljóp til og hóf sig hátt i loft upp. Hann kom
á þakið rétt yfir bakvegg kpfans, og það hélt þunga
hans. Hann gekk áfram. Þá bilaði þakið, og hann datt
með braki gegnxxm það ofan i kofann.
Verðirnir heyröu brothljóðin og þutu inn i kofann.
Jane Clayton rayndi að velta sér undan, þegar flykki
þetta féll á gólflð svo nærri henni, að annar fóturinn
lenti á klæðafahii hennar.
Tarzan-sðgnrnar
(
fási ú Eskifirí i hjá Helga forlákssyni kaupinanni,