Dagrenning - 01.02.1953, Blaðsíða 21

„Dýrin“, sem talað er um í Opinberunar-
bókinni, tákna, á sama hátt og í Daníelsbók,
ákveðið mannféJagsskipuIag, sem stendur
ákveðinn tíma. Vér vitum mæta vel, að ekk-
ert beimsskipulag líður undir lok í einni
svipan þótt höfuðríki heimsveldisins, sem
bar það uppi, sé kollvarpað í styrjöld, heldur
haldast skipulagshættirnir alllengi og hið
nýja ríki tekur þá upp að einhverju leyti.
Þess vegna er það, að þegar t. d. „dýrið“,
sem steig „upp af hafinu" (Opb. 13. 1.) er
sagt vera „líkt pardusdýri og fætur þess sem
b/arnarfætur og munnur þess eins og ljóns-
muimur" hefir þetta dýr (skipulag, heims-
veldi) í ríkum mæli til að bera eðlishætti
allra þessara „dýra“ eða heimsvelda, sem á
undan því voru og táknuð voru hvert fvrir
sig með pardusdýri, ljóni og birni. Verður
þetta nú ekki lengur rakið hér þar sem það
er ekki aðalefni þessa greinarkorns, heldur að-
eins nefnt til þess að vekja athvgli lesandans
á hinu greinilega táknmáli Opinbcrunarbók-
arinnar og annarra spádómsrita.
II.
Áður en vikið er að aðalefni ritgerðar þess-
arar, er rétt að gera sér grein f\’rir öðru mjög
mikilvægu atriði, sem miklu skiptir líka, þeg-
ar um spádómsmþýðingar er að tefla. Það er
tímalengd eða aldur hinna einstöku spádóms-
mvnda, sem upp er brugðið. í einni setningu
er þráfaldlega sagt frá atburðum, sem taka
aldir — jafnvel árþúsundir. — Lítum á eitt
dæmi.
Upphaf 12. kap. er þannig:
„Og tákn mikið birtist á himni: kona
klædd sólinni og tunglið var undir fótum
hennar, og á höfði hennar var kóróna af tólf
stjörnum. Og hún var þunguð og hún æpti
í jóðsótt og kvaldist með fæðingarhríðum."
Þessi táknmynd á greinilega við ísraels-
þjóðina. Þetta er hennar saga frá byrjun
og til fæðingar Krists. ísraelsþjóðin er nærri
ávalt táknuð sem kona. I spádómunum er
talað um hana sem „gifta konu“, „ekkju“,
„fráskilda konu“ og jafnvel „hórkonu“. Idún
er „klædd sólunni“ þ. e. nýtur sérstakrar
náðar Guðs, — en sólin táknar ávalt Guð, —
þar sem hún er útvalin þjóð hans, fyrst og
fremst vegna fæðingar Krists.
Tunglið — máninn — táknar Gyðingdóm-
inn, sem hún „stendur á“ — þ. e. hann
er grundvöllur tilveru hennar sem Guðs þjóð-
ar. — Og kórónan á höfði hennar er gerð
úr „tólf stjörnum“ — þ. e. hinum tólf ætt-
kvíslum Israels. Og þessi „kona“ — þ. e.
ísrelsþjóðin er „þunguð.“ Hún veit að Kon-
ungur konunganna á að verða hennar sonur.
En þessu mikla hlutverki fylgja margskonar
erfiðleikar, sem táknaðir eru sem „jóðsótt“
og „fæðingarhríðir“. Er nú liægt að bregða
upp öllu gleggri táknmynd en hér er gert.
Og nokkrum versum síðar, er þessi mynd
fullkomnuð. Konan „fæddi son, sveinbarn,
sem stjórna mun öllum þjóðum með járn-
sprota, — og barn hennar var hrifið til Guðs
og til hásætis hans.“ Með þessum orðum eru
raunar tekin af öll tvímæli, því hér getur ekki
verið átt við neinn annan en Jesú Krist.
Auk þess, sem vér sjáum hér svo ljóst
dregna táknmynd sem verða má, sjáum vér
að hún nær yfir eigi skemmra en 1500
ára tímabil. Af þessu getum vér lært
að draga þá ályktun, að spádómar Opin-
berunarbókarinnar gerast yfirleitt á m/ög
Jönguin tíma, og þess vegna er þess ekki að
vænta, að ein kynslóð geti séð þá gerast,
nema aðeins að litlu leyti, og af þessari
ástæðu verða þeir miklu torráðnari en ann-
ars mundi vera. Við spádómsþýðingar er því
nauðsynlegt að minnast þess ávallt, að hjá
Guði er „einn dagur sem þúsund ár, og
þúsund ár dagur — ei meir,“ og að í spá-
dómunum er ekki mælt á mælikvarða manna,
heldur mælikvarða Guðs.
DAGRENN I NG 15