Dagrenning - 01.02.1953, Blaðsíða 50

upp í milljón, og þó má vera að framtíðin
krefjist ennþá stærri fórna.
Við liliðina á Mountbatten stendur Sir
Stafford Cripps sem annar höfundur þessarar
raunasögu. Embættislaus minnti hann okk-
ur á það ár eftir ár, að hann hefði svarið að
leggja rikið í rúst. Þegar hann var kominn í
embætti, beitti hann sér hlífðarlaust fyrir því,
að koma þessu í framkvæmd.
Og að lokum er það Nehru, sem töfraði
Mountbatten eins og skellinaðra. I víðri
veröld eigum við fáa skæðari óvini.
Sósíalistastjórnin, sem hafði brennandi
áhuga á skiptingu Indlands — og einkum
þrír efstu leiðtogarnir, Attlee, Bevin og
Morrison — verður vitanlega einnig að telj-
ast þunglega sek um það er gert var. Og
íhaklsmennirnir í núverandi ríkisstjórn verða
sömuleiðis að bera sinn hlut sakarinnar. Því
hvemig svo sem Pakistan hefir \’arað við
slíku, hefir því ríki ekki getað skilist annað
en að við styddum Indland gegn því. Við
neyddum það jafnvel til þess að leita til
Japans um kaup á þeim vélum, er því voru
nauðsynlegar til þess að koma á endurbót-
um í landinu. Er það að undra að það segist
nú vera búið að fá nóg af okkur?
Og nú gengur sá orðrómur að Mountbatt-
en lávarður kunni að verða sæmdur hertoga-
tign við krýninguna! Dýrðin, dýrðin, lialle-
ljúja!“
NORÐURLANDARÁÐIÐ.
Hinn 13. febrúar kom Norðurlandaráðið
saman til fvrsta fundar í Kristjánsborgar-
höll í Kaupmannahöfn. Nokkuð var vikið að
samkomu þessari í desemberhefti Dagrenn-
ingar 1952 og þykir ekki ástæða til að endur-
taka neitt af því sem þar var sagt.
Atburður þessi er vissulega hinn athyglis-
verðasti því Norðurlöndin hafa þegar sýnt,
að þau hafa nrikla forustu- og skipulagshæfi-
leika þegar um er að ræða þjóðasamstarf.
Finnar eru enn ekki þátttakendur en gert
er ráð fvrir að þeir bætist við síðar.
Norðurlandaráðið er ávöxtur af þeirri
norrænu samvinnu, sem þróast hefir sér-
staklega eftir síðari ófriðinn. Sökum sér-
stöðu Svíþjóðar hefir borið nokkurn skugga
á hið norræna samstarf síðustu árin, því
Noregur, Danmörk og ísland hafa tekið
virkan þátt í samtökum Atlantshafsríkjanna,
en Svíþjóð ekki, svo sem kunnugt er, og
aðstaða Finnlands hefir verið sú, að þeim
er það ókleift að mestu.
Frá fundi ráðsins verður nánar sagt í
næsta blaði.
„LEITUM AFTUR GUÐS.“
í símskeyti frá New York hinn 17. janúar
s. 1. var frá því skírt að 1. febrúar vrði efnt
til sjónvarpsdagskrár i Bandaríkjunum, sem
nefnd væri „Leitum aftur Guðs,“ og þess
var sérstaklega getið, að rneðal þátttakenda
í útvarpsdagskrá þessari mundu verða þeir
Eisenhower forseti og Nixon varaforseti.
Síðan hefir ekkert um þetta fréttst enda
þykir slíkt ekki fréttnæmt í stórblöðum ver-
aldar vorrar. En mjög er þetta þó athyglis-
vert og sýnir vel þá stefnubreytingu, sem
fylgir hinni nýju stjóm Bandaríkjanna.
\7æri ckki ástæða Nrir fleiri þjóðir að feta
í þessu efni í fótspor Bandaríkjamanna og
sameinast urn það, þó ekki væri nema einn
einasta dag, að leita aftur Guðs?
44 DAGRENN I NG