Húnavaka - 01.05.1992, Page 21

HUNAVAKA
19
hóf búskap, því að í íyrstu, að minnsta kosti, var háin slegin með
orfí og ljá.
Hvernig var engjaheyskapurinn ?
Slegið var niður á Höfðum en þangað var um hálftíma gangur.
Þrír til fjórir karlmenn slógu með orfi og ljá og tvær til þrjár stúlk-
ur rökuðu. Þær rökuðu heyið í fangahnappa og röðuðu þeim sam-
an. Eg man ekki eftir að þurrkað væri á engjum. Heyið var síðan
bundið votabandi og flutt heim á hestum og dreift á slétta grund
íyrir ofan fjárhúsin og þurrkað þar. Við þau voru hlaðnir veggir úr
torfí í að minnsta kosti eins metra hæð og var það kallað tóft. Hey-
ið var sett í hana og svo borið upp í stór og mikil hey eftir þ\á hvað
mikið heyjaðist. Þegar verið var að taka útheyið saman var notuð
ýta úr borð\iði og hestur hafður fyrir. Með henni var heyinu ýtt
heim að tóftinni og það síðan borið upp í hana í fanginu sem var
mikið verk.
Þegar búið var að ganga frá heyinu og laga það vel í toppinn
þannig að miðjan væri hæst og vel hallaði út af því, bæði til hlið-
anna og endanna, var það þakið með torfí. Torfíð var rist uppi á
flóa og reitt á hestum heim á mel, þurrkað þar og staflað saman.
Þegar búið var að þekja heyið með torfínu var sett ofan á það farg.
I fargið voru notaðar langar, nokkuð þykkar spýtur eða staurar, oft
úr skipum sem höfðu farist. Spýturnar voru settar langsum á heyin
neðan við miðju og í þær festur sléttur vír sem var settur yfir heyið,
þannig að spýturnar hengu í vírunum og mynduðu sig á heyið. A
staurana var borið grjót - hnullungs steinar - svo að torfið fyki ekki
af heyjunum. Þetta var mikil vinna og óþrifaleg. En eitt var víst,
undir þessu fargi geymdust heyin ákaflega vel.
Aður fyrri var alltaf heyjað fram í september og ekki hætt að slá
fýrr en farið var í göngur sem voru um 20. september. Þá var líka
byrjað að nota ljós á vissum degi. Ég held það hafí verið réttadagur-
inn. Þetta var í æsku minni en breyttist fljótlega því að oft þurfti að
vinna á kvöldin.
Meisar notaðir undir heyið
Þegar heyið var gefið að vetrinum var allt leyst með heynál og
heyin hrist áður en þau voru gefín á garðana. Jafnóðum og gefíð