Dagblaðið Vísir - DV - 05.09.2011, Blaðsíða 11

Fréttir | 11Mánudagur 5. september 2011
P
áli Sverrissyni brá heldur
betur í brún þegar hann fékk
tölvupóst í gær. Sá sem sendi
póstinn er honum hálfókun­
nugur, það eina sem tengir
þá er að þeir búa báðir í sama bæjar­
félagi, en hann vildi benda Páli á frétt
á vefritinu Pressan.is. Fréttin sagði
frá deilum tveggja lækna og var ann­
ar þeirra kærður af siðanefnd lækna
fyrir að kalla hinn „fyllibyttu frá
Borgarnesi“. Það var Páll sem heyrði
ummælin og kom þeim á framfæri.
En það var ekki það sem kom Páli
í uppnám, heldur það að í umfjöll­
un um kæruna og dóminn er vísað
í sjúkraskýrslur um hann, sem hann
hefur aldrei séð, þar sem segir með­
al annars að hann hafi verið greindur
með vitræna skerðingu F07.9. Sjálfur
hafði Páll aldrei heyrt á það minnst
að hann væri með þessa greiningu
og líkaði alls ekki að lesa um það í
fjölmiðlum. „Hann er að vitna í eitt­
hvað sem ég hef aldrei séð. Ég hef
aldrei fengið þessa greiningu,“ segir
Páll.
Trúnaðurinn enginn
Í frétt Pressunnar var einnig hlekkur
á upprunalegu heimildina, Lækna­
blaðið, þar sem ítarlegar er fjallað
um úrskurð siðanefndar. Páli finnst
alvarlega að sér vegið með þessum
hætti og segir að trúnaðarsamband
hans við þessa lækna sé haft að engu.
„Það er hægt að lesa það úr gögn­
unum um hvern er verið að ræða.
Það vita allir hver ég er. Sennilega
hefði ekki verið hægt að fjalla um
þetta mál án þess að fólkið á Norð­
firði vissi hver ætti hlut að máli, en
læknar eiga ekki að birta svona upp­
lýsingar opinberlega.“
„Fyllibytta úr Borgarnesi“
Það var Skúli Bjarnason, sérfræði­
læknir á bráðadeild LSH – Fossvogi,
sem kærði til siðanefndar. Hinn kærði
var Magnús Kolbeinsson læknir. Til­
efni kærunnar var samtal sem Páll
átti við Magnús, en Páll var sjúklingur
þeirra beggja vegna meints beinbrots.
Í kærubréfi Skúla þann 21. febrú­
ar síðastliðinn segir að þann 31. janú­
ar hafi ungur, prúður maður leitað
til slysadeildarinnar, og er þar átt við
Pál. Honum hafi verið bent á að leita
læknis í Neskaupstað til eftirlits tíu
dögum seinna sem hann gerði. Þar
hafi honum verið tjáð af Magnúsi
Kolbeinssyni lækni að hann væri ekki
brotinn og hann spurður hver hefði
sinnt honum á slysadeild. Hann hafi
sagt það og fengið þau svör að: „Skúli
er enginn bæklunarlæknir, hann er
fyllibytta úr Borgarnesi.“
Það staðfestir Páll í samtali við DV:
„Magnús sagði þetta orðrétt: Skúli er
heimilislæknir og fyllibytta úr Borg­
arnesi og hefur ekki hundsvit á bein­
brotum. Ég bað hann að taka gifsið af
því mér var sagt að annars væri hætt
við því að olnboginn yrði stirður og að
því lengur sem gifsið væri á, því leng­
ur yrði ég að jafna mig. Hann neitaði
aftur á móti að gera það og sagði að ef
ég vildi losna við gifsið strax yrði ég að
taka það af sjálfur. Þannig að ég þurfti
að fara aftur til Reykjavíkur. Fyrir til­
viljun tók Skúli aftur á móti mér og ég
sagði honum þá frá þessu.“
Læknar takast á
Páll tjáði Skúla það sem hafði farið á
milli hans og Magnúsar í Neskaup­
stað. Eftir að hafa heyrt ummæl­
in hringdi Skúli í Magnús. Skúli lýsir
þessu svona: „Ég hringdi því á Magn­
ús vegna þessara orða hans. Hann
sagði að um misskilning væri að ræða
hjá sjúklingi. Ég spurði hann þá hvort
misskilningurinn fælist í orðinu fylli­
bytta eða Borgarnesi. Heldur var lítið
um svör af viti þannig að ég tjáði hon­
um að þetta mál færi til siðanefndar
og lagði símtólið á.“
Með bréfinu fylgdi sjúkraskrá Páls
og sagði Skúli að það væri með sam­
þykki sjúklings. Páll segir það hins
vegar rangt. Hann hafi ekki samþykkt
að sjúkraskrá hans væri send áfram.
Hann hafi aftur á móti sent bréf til
siðanefndar til að styðja mál Skúla.
„Fullur“ veldur misskilningi
Svar hins kærða Magnúsar var að
hann hefði ekki kallað Skúla „fylli­
byttu“, heldur sagt að Skúli hefði í
„fulla þrjá áratugi“ unnið í Borgar­
nesi sem heilsugæslulæknir. „Um leið
og sjúklingur var á leiðinni út á flug­
völl til að komast aftur til Neskaup­
staðar,“ segir Magnús: „hringir Skúli
Bjarnason í mig og spyr mig hvort ég
hafi sagt að hann sé enginn bæklun­
arlæknir og hann sé fyllibytta úr Borg­
arnesi. Þá segir Skúli að lítið hafi verið
um svör og síðan skellt á mig síman­
um. Ég náði þó að segja Skúla að ég
hafi aldrei sagt að hann sé eða hafi
verið fyllibytta.“
Varði sig með vitrænni
skerðingu
Magnús útskýrði misskilningin frekar
í athugasemdum til siðanefndar. Þar
tjáði hann sig um hina meintu grein­
ingu á Páli, að hann væri greindar­
skertur. „Hann var lengi á Reykjalundi
fyrir c.a. ári síðan í meðferð hjá lækn­
um, sjúkraþjálfara, félagsfræðingi og
sálfræðingi,“ og á við Pál: „ Útskrifaðist
með greininguna VITRÆN SKERЭ
ING F07.9 auk bakverkjagreining­
ar.“ Þessar upplýsingar birtust í dómi
siðanefndar.
Hvumsa yfir vitskerðingunni
Páll fór á Reykjalund vegna klemmdr­
ar taugar og er hneykslaður yfir grein­
ingu á vitrænni skerðingu. „Vitræn
skerðing, hvað er það? Eru það sjón­
truflanir? Þefskyn? Eða hvað? Vitræn
skynjun mín hlýtur að vera skert ef
ég finn ekki lykt. Ég vil fá úr því skor­
ið hvað felst í þessum orðum og fyrst
það er búið að gera þetta opinbert þá
hlýt ég að geta fengið aðgang að þess­
um gögnum. Ég vil vita hvað þetta
þýðir,“ segir Páll hugsi. Bætir því svo
við að hann trúi þessu varla.
Sérlega óviðeigandi
Niðurstaða siðanefndar var að þótt
það þætti ekki sannað að Magnús
hefði vænt Skúla um að vera „fylli­
bytta“ væri engu að síður ljóst að
Magnús hefði verið að þrátta um
það við Pál hvort hann eða Skúli
hefðu rétt fyrir sér um greiningu á
meiðslum Páls. Það væri sérlega
óviðeigandi og með öllu nauðsynja­
laust, það væri brot á 22 grein í siða­
reglum lækna sem hljóðar svo:
„Læknar skulu hafa góða sam­
vinnu sín á milli og sýna hver öðr­
um fulla virðingu. Skulu læknar sýna
þá tillitssemi sem samrýmanleg er
hagsmunum sjúklinga. Læknir skal
aðstoða lækni sem á við vanda að
stríða og leiðbeina honum. Lækni
er skylt að auðsýna öðrum læknum
drengskap og háttvísi jafnt í viðtali
sem umtali, ráðum sem gerðum, í
ræðu og riti og hann skal forðast að
kasta rýrð á þekkingu eða störf ann­
arra lækna.“
Óþarfar upplýsingar
Siðanefndin leit einnig svo á að með
þessum ummælum, þar sem fram
koma upplýsingar úr sjúkragögnum
sjúklings, hafi Magnús brotið gegn
ákvæði 13. greinar siðareglna lækna
þar sem hvergi kæmi fram að Páll
hefði heimilað birtingu þessara upp­
lýsinga. Enda segir Páll það af og frá,
hann hafi ekki talað við Magnús frá
því hann kom til hans.
13. greinin hljóðar svo: „Lækni er
skylt að forðast af fremsta megni að
hafast nokkuð að, er veikt gæti trún­
aðarsamband hans við sjúklinga
sína. Lækni er óheimilt að skýra
frá heilsufari, sjúkdómsgreiningu,
horfum, meðferð eða öðrum einka­
málum sjúklinga eða afhenda gögn
með upplýsingum, sem sjúklingar
hafa skýrt honum frá eða hann hef­
ur með öðrum hætti fengið vitneskju
um í starfi sínu, nema með samþykki
sjúklings, eftir úrskurði dómara eða
samkvæmt lagaboði. Lækni ber að
áminna samstarfsfólk og starfs­
lið sitt um að gæta með sama hætti
fyllstu þagmælsku um allt er varðar
sjúkling hans. Lækni hlýðir ekki fyrir
dómi, að leggja fram sjúkraskýrslur
máli sínu til sönnunar án úrskurðar
dómara. Sjúklingur getur hins vegar
krafist þess, að slík skýrsla um hann
sé lögð fram.“
Ósáttur við siðanefndina
Loks er þess getið að í bréfi Magnús­
ar til siðanefndar sé að finna óljósar
aðdróttanir sem séu bréfritara ekki
sæmandi. Magnús var því áminntur
um að hafa í heiðri og fara eftir siða­
reglum lækna.
Niðurstaða siðanefndar er engin
huggun fyrir Pál. „Ég ætla að kæra
siðanefndina til landlæknis fyrir að
birta þessi gögn opinberlega. Þetta
er birt í Læknablaðinu og Pressan.
is skrifar um þetta frétt. Trúnaður­
inn er enginn og ég er afar ósáttur
við það.“
n Í dómi siðanefndar Læknafélagsins var Páll Sverrisson sagður vera greindur með vitræna skerðingu
n Páll vissi ekki af greiningunni n Hann hyggst kæra siðanefnd lækna fyrir birtingu dómsins„Ég vil vita hvað
þetta þýðir.
Greindur vitlaus
óafvitandi og greiningin birt opinberlega
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
ingibjorg@dv.is
Viðtal
Páll Sverrisson Komst að því
í fjölmiðlum að hann væri með
„vitræna skerðingu“ og er afar
ósáttur. MYND GUNNAR GUNNARSSON