Lögmannablaðið - 01.03.2015, Blaðsíða 26

26 LÖGMANNABLAÐIÐ TBL 01/15
Á LÉTTUM NÓTUM
Af Merði lögmanni
Mörður lögmaður sendi Lögmannablaðinu á dögunum eintak af óútkominni ævisögu sinni, „Enginn er
spámaður í sínu föðurlandi“ en í henni fer Mörður ítarlega yfir langan feril sinn sem lögmaður.
Blaðið hefur fallist á að birta valda kafla úr bókinni.
Úr 2. kafla – Uppvaxtarárin
„Á leikskóla lenti ég miklum deilum við samnemendur mína. Þrír þeirra, sem ég ætla að sýna þá
kurteisi að nafngreina ekki, héldu því fram að þeir ættu rétt á að stýra gulu leikfangagröfunni
sem var í sandkassanum. Engin gögn studdu þessa fullyrðingu þremenninganna. Samt héldu þeir
áfram að nota gröfuna, dag eftir dag og moka sandinum fram og til baka líkt og þeir ættu hann og
væru yfir lög og reglur hafnir. Ég fékk stundum á tilfinninguna að þessir menn vissu ekki hvað
réttarríkið væri.
Þegar yfirstjórn leikskólans var að minni ósk kölluð saman vegna málsins vannst sá merki sigur
að þremenningarnir voru færðir yfir í rólur að hluta og látnir vega salt að hluta. Ég fékk gröfuna
fyrir mig og mokaði í mun stærri hól en þremenningarnir höfðu náð að gera áður.
Ég hef nú ekki erft þetta sérstaklega við þá síðan, enda er ég stærri maður og umburðarlyndari
en svo. En þetta var þeim auðvitað til mikillar minnkunar.“
Úr 6. kafla – Hæstiréttur
„Hæstiréttur Íslands hefur alla tíð óttast lögfræðilega hæfileika mína. Hef ég orðið var við að
dómarar beinlínis líta undan og sökkva í sætum sínum þegar ég er kominn af stað í málflutningi.
Það er vegna þess að þeir finna til smæðar sinnar lögfræðilega við það að hlusta á ræður mínar.
Dómararnir hafa fengið útrás fyrir þessa minnimáttarkennd sína í minn garð með því að dæma mér
ítrekað í óhag. Ég hef árum saman þurft að segja við menn sem leita til mín: Ekki koma til mín,
ekki láta reiði Hæstaréttar bitna á þér og máli þínu. En fólk kemur samt. Það segir: Mörður, ég
treysti engum öðrum en þér fyrir þessu máli.
Alþjóð veit hve oft Hæstiréttur hefur haft rangt fyrir sér í málum sem ég hef flutt. Það er
mjög miður. En það sem mér hefur fundist verst við þá sem hafa dæmt í Hæstarétti er að þeir gera
sér enga grein fyrir takmörkunum sínum og hafa oftrú á hæfileikum sínum.“
Úr 9. kafla – Ritdeilur sem ég hef tekið þátt í
„Ég hef verið seinþreyttur til vandræða og er mikill mannasættir. En einstaka sinnum hef ég
þó neyðst til þess að drepa niður penna til þess að leiðrétta villur og misskilning í opinberri
umræðu. Tel ég því rétt að birta allar greinar sem ég hef nokkurn tímann skrifað í dagblöð og
tímarit og gera stuttlega grein fyrir hverri og einni þeirra.
Stundum hafa menn ekki verið tilbúnir að horfast í augu við eigin mistök eða rangfærslur, þar
sem þeir eru svo blindaðir af eigin ágæti og þá hef ég neyðst til að setja ofan í við þá aftur og
aftur, allt þar til þeir hætta að skrifa á móti. Þeir hætta allir á endanum að reyna að svara, því
þeir vita að þeir hafa rangt fyrir sér.
Annars sæki ég ekki í deilur og hef ekki áhuga á að rífast við nokkurn mann og hef aldrei haft.
Hins vegar hef ég litið á það sem borgaralega skyldu mína að benda á sannleikann í umræðunni.
Undan henni get ég ekki vikist. Finnst kannski einhverjum að ég eigi ekki að gegna skyldu minni
sem þegn og borgari í þessu samfélagi? Lítur einhver svo á að það eigi að sleppa því að segja
sannleikann?“
Úr 11. kafla – Tillögur til úrbóta fyrir Hæstarétt
„Tel ég því einboðið að leiða ætti alla dómara Hæstaréttar fram á Lækjartorg, láta þá standa
þar í hnapp, lúpulega, svo almenningur geti horft á þá vandlætingaraugum og ef til vill hent í
þá ávöxtum og grænmeti fyrir það að hafa dæmt aftur og aftur vitlaust í málum sem ég hef flutt.
Íslenska þjóðin mun án efa taka slíku tækifæri fagnandi og fjölmenna og gæti viðburður sem þessi
verið mikilvægt skref í að hreinsa loftið.“
Úr síðasta kafla bókarinnar – Lokaorð
„Með árunum hef ég öðlast meiri auðmýkt og þroska og lært betur að meta lífið og tilveruna.
Maður spyr sig oftar og oftar grundvallarspurninga um eitt og annað. T.d. velti ég því mikið fyrir
mér hvernig þeim stóra fjölda manna, sem hafa haft svo ítrekað rangt fyrir sér í deilum við mig,
líður. Hvernig horfast þeir í augu við sjálfa sig? Það getur ekki verið auðvelt hlutskipti. En
öll él styttir upp um síðir, líka hjá þessum ágætu mönnum, þrátt fyrir framferði þeirra sem hefur
auðvitað verið fyrir neðan allar hellur.“
Blaðið hlakkar til útgáfu bókarinnar og hvetur félagsmenn til að verða sér út um eintak.