Gerðir kirkjuþings - 1993, Síða 199

26
IX. Ferðamannaþjónusta.
Skálholt er í hugum flestra landsmanna einn helgasti staður landsins bæði í trúarlegum og
sögulegum skilningi. Fjöldi landsmanna heimsækir staðinn á ári hveiju af þessum ástæð-
um, skoðar kirkjuna og leitar þeirra minja sem staðurinn geymir að öðru leyti. Að fram-
an er getið þeirra fjögurra þúsunda tónleikagesta sem árlega sækja sumartónleika í Skál-
holti. Skálholtsskóli var um skeið rekinn sem gisti- og veitingahús að sumarlagi og er
æskilegt að svo geti orðið að nýju.
Þá er enn ónefndur stærsti hópur ferðamanna í Skálholti sem er erlendir ferðamenn sem
ýmist koma gagngert til að skoða staðinn sakir helgi hans og sögu eða heimsækja Skál-
holt í hefðbundnum hópferðum um Suðurlandsundirlendið. Um háannatímann getur iðu-
lega að líta á annan tug langferðabifreiða í hlaði Skálholts auk einkabifreiða. Má segja að
auk óþæginda sem kirkja og önnur starfsemi á staðnum verða fyrir af þessum ástæðum sé
jafnvel ófremdarástand á köflum vegna umferðaröngþveitis og mengunar.
Nefndin vísar til tillagna um deiliskipulag, sbr. fylgiskjal 4, en þar er gert ráð fyrir bif-
reiðastæðum fyrir vestan og neðan Skálholtsskóla. Nefndin telur gerð nýrrar aðkomuleið-
ar að Skálholtsstað og bifreiðastæða, svipað og gert er ráð fyrir í tillögu að deiliskipulag-
inu, vera skilyrði fyrir að Skálholtsstaður fái að þjóna hlutverki sínu í framtíðinni af þeirri
reisn sem honum ber.
Þjónusta við ferðamenn hefur ekki þróast samfara því að þeim hefur fjölgað. Með tilliti til
þeirrar miklu sögu, sem staðurinn geymir, er tiltölulega lítið um upplýsingar og fátt sem
boðið er að skoða utan kirkjan og minjar í kjallara hennar. Bent er á þann möguleika að
hafa hljómlist á snældum í kirkjunni daglangt. Áður var vikið að þeirri hugmynd að merkja
ömefni og gönguleiðir sem gætu gefíð heimsóknum til staðarins aukið gildi. Enn fremur
mætti auka útgáfu bæklinga um staðinn á ýmsum tungumálum. Þessir bæklingar mættu t.d.
geyma auk sögu staðarins brot úr íslandssögunni og myndir sem sýndu þjóðhætti fyrri alda.
Þessa bæklinga mætti ýmist láta liggja frammi í kirkjunni með skriflegri ósk um greiðslu
fyrir þá eða selja beint, allt eftir kostnaði við gerð þeirra.
Ferðamenn kynnu að hafa áhuga á kaupum á minjagripum frá Skálholti. Má þar hugsa
sér ýmis trúarleg tákn, tónlistarupptökur frá sumartónleikum og ýmislegt annað er tengist
Skálholti sjálfu. Sala bæklinga og minjagripa gæti aflað staðnum dágóðra tekna. Hrein-
lætis- og salemisaðstaða er lítil eða eingöngu í kjallara skólans og þar er ekki aðstaða fyrir
fatlaða. Nauðsynlegt er að bæta úr því. Til álita kemur að koma snyrtingu fyrir undir
tröppum kirkjunnar.
Veidngasala er, eins og áður sagði, á sumrin í Skálholtsskóla og aðallega um helgar. Þessi
þjónusta er vinsæl, ekki síst hjá tónleikagestum. Nauðsynlegt er þó að kanna hvort grund-
194