Dagblaðið Vísir - DV - 08.04.2008, Qupperneq 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 8. APRlL 2008
Fókus DV
TÓNSNILLINGAR MORGUNDAGSINS
| Tónleikar í tónleikaröðinni Tónsnillingar morgundagsins fara fram í Salnum (Kópavogi í kvöld.
BRAGIBERGÞÓRSSON tenórsöngvari og ELFA RÚN KRISTINSDÓTTIR fiðluleikari koma þar fram ásamt
píanóleikaranum KRISTNIERNIKRISTINSSYNI. Á efniskránni eru verk eftir FRANZ SCHUBERT, Ijóðaflokk-
urinn Schwanengesang og Sónata fyrirfiðlu og píanó í A-dúr.Tónleikarnir hefjast klukkan 20.
Hér og nú til
Finnlands
Tvær leiksýningar sem sýndar voru á
leiklistarhátíðinni Lókal, sem haldin
var í fyrsta sinn í Reykjavík í síðasta
mánuði, hafa verið vaidar til að taka
þátt í hinni virtu Tampere-leiklistar-
hátíð í Finnlandi sem haldin verður í
ágúst á þessu ári. Þetta eru L'Effet de
Serge, sem franski hópurinn Vivari-
um Studio sýndi í fyrsta sinn utan
Frakklands á Lókal, og svo hin um-
talaða sýning Sokkabandsins á reví-
unni Hér og nú. Sú sýning var á fjöl-
unum í Borgarleikhúsinu fyrr í vetur
og er eftir ieikhópinn en leikstjóri er
Jón Páll Eyjólfsson.

- ■•
Hið sanna
macho
Hið sanna macho: Hugmyndir um
karlmennsku, líkama og atbeina
er yfirskrift fyrirlestrar sem Helga
Þórey Bjömsdóttir heldur í fyrir-
lestraröð Mannffæðifélags íslands
í húsnæði ReykjavíkurAkademí-
unnar, Hringbraut 121, íkvöld.
Efni fyrirlestrarins, sem er sá síð-
asti á þessu starfsári, er sótt í yfir-
standandi doktorsrannsókn Helgu
í mannfræði við Háskóla íslands.
Rannsóknin skoðar menningar-
og félagslegar hugmyndir um karl-
mennsku og kyngervi í tengslum
við fslensku friðargæsluna. Fyrir-
lesturinn hefst klukkan 20.
Bítlarnir og
Beethoven
Tónlist eftir ýmsa snillinga, og af
mjög ólíkum meiði, verður bor-
in saman á tónleikum tónleikarað-
arinnar Tóna við hafið í Versölum,
Ráðhúsi Ölfuss, í kvöld. Flutt verður
syrpa þekktra laga Bítlanna og í kjöl-
farið fluttur hluti af kvartett eftir Beet-
hoven, leikinn verður rólegur blús og
síðan aftur boðið upp á Beethoven.
Ekki verður staldrað við þama heldur
spiluð sfgaunatónlist og annað það
sem meðlimum Sardas-kvartettsins
dettur í hug. Kvartettinn, sem skipað-
ur er Martin Frewer, Kristjáni Matthí-
assyni, Guðmundi Kristmundssyni
og Arnþóri Jónssyni, hefúr komið
saman í þó nokkur ár og flutt tónlist
við fjölmörg tældfæri. Tónleikarn-
ir hefjast klukkan 20 og er frítt fyrir
yngri en 12 ára.
GAMAN, GAMAN
í ÓPERUNNI
Fyrir um þrjátíu ámm, eftir að leik-
aramenntun þjóðarinnar hafði loks
verið komið í þokkalega viðunandi
horf, varð Nemendaleikhúsið til.
Nemendaleikhúsið veitti ferskum
andblæ inn í leikhúslíf sem þá var
um margt heldur staðnað. Leikara-
efnin sjálf réðu verkefnavalinu, þau
reyndu alltaf að kalla til liðs við sig
efnilegustu og bestu leikstjórana:
niður með klíkuskapinn, sem sagt,
upp með hin faglegu sjónarmið! Og
árangurinn lét ekki á sér standa:
þó að sýningarnar væru eðlilega
misjafnar vorum við þakklát fyrir
þessa góðu viðbót sem aliir sáu að
vísaði fram á við, bæði listrænt og
leikhúspólitískt. Þetta var áður en
„frjálsu grúppurnar" komu til sög-
unnar af verulegum krafti, „stofn-
anirnar" voru orðnar dálítið lúnar
og áttu stundum bágt.
Og nú emm við komin svo langt
að hafa eignast „nemendaóperu",
eins konar hliðstæðu Nemenda-
leikhússins. Óperustúdíó fslensku
óperunnar hefur verið rekið sem
fastur þáttur í starfi hennar í fimm
ár. Þarna fá ungir söngvarar tæki-
færi til að spreyta sig á alvöru óp-
erutextum undir stjórn góðra fag-
manna. Engum, sem fylgst hefur
með sönglífi þjóðarinnar að und-
anförnu, dylst að mikið hefur verið
og er að koma fram af ungu hæfi-
leikafólki og að fyrirtæki eins og
Ópemstúdíóið á að geta lagt sitt af
mörkum til að styðja þá þróun.
í fyrra var það Puccini, nú er
það Mozart sjálfur. Og Óperan
dregur ekkert af sér; það er mikið
ÓPERUSTÚDÍÓ ÍSLENSKU
ÓPERUNNAft COSl FANTUTTE
eftir Lorenzo da Ponte oq W.A. Mozart.
LEIKSTJÓRI: Ágústa Skúladóttir
HUÓMSVEITARSTJÓRI: Daníel
Bjarnason
LEIKMYND: Guðrún Öyahals
BÚNINGAR: Katrín Þorvaldsdóttir
LÝSING: Páll Ragnarsson
lagt í þessa sýningu sem myndrænt
séð er eitt fegursta sjónarspil sem
ég man eftir á sviði hennar. Manni
finnst bara ekki ná nokkurri átt að
sýna þetta aðeins fjórum sinnum.
Auðvitað em engar frægar stjörn-
ur á sviðinu að þessu sinni, stjörn-
ur sem væru vísar til að trekkja að
nógu stórt públikum, kannski meta
forráðamenn Óperunnar það svo,
en mér er sama: þetta er sýning,
sem allir sem á annað borð unna
sönglist og óperu, eiga að sjá. Við
erum lítil þjóð og eigum að standa
með þeim sem eitthvað geta - þeg-
ar þeir fá tækifæri til að sýna hvað
þeir geta. Sem sagt: skyldumæting
í Óperuna næstu vikur!
Að sjálfsögðu er fífldirfska að
ráðast með slíkum kröftum í stykki
á borð við Cosi, þetta yndisíega
bull þeirra da Pontes og Mozarts.
Sá síðarnefndi er á toppnum, þeg-
ar hann semur þetta, búinn með
Brúðkaupið og Don Giovanni, á
leið í Töfraflautuna, og eys allri
sinni músíkalísku snilld yfir það
furðulega verk sem texti (libretto)
da Pontes óneitanlega er. Burð-
arhlutverkin eru sex, þar af tvö
elskendapör, annað fýrir tenór
og mezzósópran, hitt fyrir barit-
ón og sópran; hin tvö eru sópran
og bassi. Hlutverkin eru nokkuð
jöfn, þó að óneitanlega sé fegursta
(og um leið kröfuharðasta) músík-
in hjá tenórnum og sóprönunum.
Það er ekki lítið lagt á ungar raddir
að fást við þetta og nánast krafta-
verk ef þær stæðust með láði all-
ar þær prófraunir sem þær lenda
þarna í. En að því sögðu er óhætt
að fullyrða að einkar vel hafi til tek-
ist og frammistaðan sé mun jafnari
en við hefði mátt búast. Öll fjögur
(er að tala um elskendurna) náðu
því á einhverjum punkti að hrífa
mig með söng sínum, þó að svo
kæmu veikari kaflar á milli. Milli
söngs og leiktúlkunar ríkir líka yf-
irleitt ágætt jafnvægi, óvenju gott
jafnvægi myndi ég jafnvel segja;
þó að söngvaraefnin séu vissulega
misgóðir leikarar, skiluðu þau öll
sínu stóráfallalaust, og tvö þeirra,
baritóninn Jón Svavar Jósefsson,
og sópraninn Unnur Heiga Möller,
vöktu sérstaka athygli fyrir óþving-
aða sviðsframgöngu. Það væri fá-
sinna að fara hér að útnefna stjörn-
ur; þó verð ég að segja að Unnur
Helga fór á kostum í leikrænni
túlkun stelpugikksins Despinettu,
nýtti sér kómfska möguleika hlut-
verksins af miklum myndarskap.
Kórinn stóð sig einnig vel.
Ég ætla að öðru leyti eklci að
orðlengja um þessa sýningu. Ef
þetta væri fullgilt atvinnuleikhús,
væri óhjákvæmilegt að segja eitt-
hvað um verkið sjálft og nálgun
leikstjórans að því; hér er engin
þörf á því. Ágústa Skúladóttir hef-
ur á síðustu árum komið fram sem
einn sterkasti leikstjóri yngri kyn-
slóðarinnar; í hlénu hafði einn
ágætur leikhúsmaður á orði við
mig að hún væri þegar komin með
sinn sérstaka stíl; að þessi sýning
væri eiginlega mjög „Ágústu-leg".
Hvað sem því líður (eða ágæti þess
að leikstjórar séu yfirleitt að koma
sér upp eigin stíl) er ljóst að sú
leið sem Ágústa kýs að fara hentar
bæði henni og nánustu samstarfs-
mönnum mjög vel; ég efa að nokk-
ur annar íslenskur leikstjóri nú um
stundir sé líkiegur til eða jafnvel
fær um að setja upp svona skraut-
sýningu með fjölbreyttri ljósa-
dýrð og litaflóði í öllum áttum og
um leið sprúðlandi af fjöri í anda
mímuleiksins. Það verður forvitni-
legt að sjá hvaða stefnu óperustjór-
inn nýi tekur í vali leikstjóra, hvaða
útlendinga hann kallar til og hverja
úr röðum innfæddra. Þó að við get-
um ekki enn verið án GÓÐRA er-
lendra óperuleikstjóra öðru hverju
finnst mér augljóst að nú sé kom-
ið að því að gefa okkar eigin fólki
fleiri og betri tækifæri. Eftir sigur
sunnudagskvöldsins getur eng-
um blandast hugur um að í þeirri
keppni er Ágústa Skúladóttir mætt
sterk til leiks.
Jón Vióar Jónsson