Alþýðublaðið - 11.10.1924, Blaðsíða 3

K£PY»M»EX*f!l
s
hins vonda. Sj4! Pyrir því ber
mér vist í ríki þínu.«
Og Drottinn réttlætisins hneigöi
sig og sagði: >Satt segir þú, son-
ur minn ! Þetta heflr mér aldrei
dottið í hug áður. Gakk inn í
fögnuð herra þína.« Og það varö
þögn umhverfiB hásæti Drottins
allsherjar. En hann mælti til hinna
skínandi hersveita: >Yór breytum
akipulaginu.«
Og þaB varð bylting í ríki út-
valdra.
Bending.
Mörgum vélstjórum þykir það
furðu gegna, að ekki skuli enn þá
hafa náðst samningar við útgerð-
armenn um vélstjórakaupið, —
eigi sizt vegna þess, aö greiðlega
gengu samningar milli Sjómanna-
fólagsins og útgerðarmanna. —
Heyrst heflr, að samnlngar hafl
hingað til einkum strandað á
framkomu eins útgerðarstjórá, sem
virðist nú vera að reyna >gera
sig breiðan< á kostnað vólstjór-
anna. Pleira kemur hér líklega
til greina. Útgerðarmenn eru nú
búnir að stofna gott embætti
handa Gísla Jónssyni vélstjóra,
sem fram að þessu hefir verið
helzti framkvæmdar- og samninga- ]
maður fyrir hönd vélstjórafólagsins,
Lítur h8Ízt út, fyrir, að útgerðar-
mannafélagið ætli sér að vinna
halda í horfinu. Mætti báðum fé-
lögunuoa verða að þessu hinn
mesti styrkur í framtíðinni þegar
um væri að ræða, að einstökum
ójafnaðarmönnum tækist um stund
að fá útgerðarmenn til að visa á
bug sanngjörnum kröfum annars
fólagsins eða beggja. Leyfl ég mór
aö skora á stjórn Vélstjórafélags-
ins að taka þessa tillögu til at-
hugunar og framkvæmda sem
allra fyrst, og mun þá betur
borgið málefnum okkar vélstjóra
en nú áhorfist Vænti óg, að
stjórn Sjómann&tálagsins láti eigi
á sér standa, að leggja máli þessu
lið í orði og á borði.
Vélstjóri.
Nætnrlæknir er í nótt Ólafur
Gunnarsson, Lan ?avegi 16.
þeim hefir verið kent; annars
hrÍBta þeir höfuðið. Ef hið nýja
gerist áleitið, þá reiðast þeir eins
og sá, sem Btyggður er í svefni
sinum.
Hér er þeim lýst, sem hafa
tregðuna, sem þeir kalla gætni og
íhald, í ríkustum mæli. En fjöldi
manna er sama marki brendur,
þó að ekki sé það eins óhóflega.
Þessi tregða er það, sem tefur
mest framgang jafnaðarstefnunnar.
Gagnrýning hennar á auðvalds-
skipulaginu verður ekki hrakin.
f’ær breytinger, sem hún boðar,
eru Bannanlega til bóta. Steíran
er ekki að eins hugsjónamá); hún
er hagsmunamál mikils meiri hluta
þjóðarinnar. Meðan hún er ekki
Iramkvæmd, verður fjöldi manna
að lifa í eymd. Þess vegna er það
skylda hvers jafnaðarmanns að
upp laun Gísla meö þeim hætti
að neita vélstiórum um sann-
gjarna og sjálfsrgða kauphækkun.
Mun Gísla þó sfzt hafa grunað,
að sú yrði raunin. Er vólstjóra-
félaginu mikið ijón að hafa mist
Gísla frá því að gæta sameigin-
legra hagsmuna, — en vitanlega
er honum ekki Landi, þó að hann
beiti ekki lengur brandinum okk-
ar vegna nú, þegar honum bauðst
betri staða í landi. — Sjáanlega
er nú að eins einn vegur fyrir
okkur til þess rð fá framgengt
róttmætum kröí im, og hann er
sá, að Vélstjór; félagið leiti nú
þegar samvinnu við Sjómannafé-
laglð, og fái sti ðning þess til að
TregBa.
Á unglingsárunum eru menn
andlega opnir og taka við öllu því,
sem í þá er látið. feir iæra. Lítill
timi eða eirð er til þess að meta
j lærdóminn, vinsa það úr, sem
\ hefir gildi, og tileinka sér það.
Seinna, þegar menn hafa náð
ákveðnum aldri, lokast þeir utan
um það, sem þeir hafa lært. Starfið,
sem þeir hafa með höndum, verð-
ur að vana og þarfnast lítillar um-
hugsunar. Þegar eitthvað verður á
vegi þeirra, þá kinka þeir kolli, ef
það er í samræml við það, sem
!Idgar Rice Burrough*:
Tarzan og almBtelnar OpQi -borgar.
Tarzan laut niður og tók upp dál tla leöurpyngju.
Hann þuklaði á henni. Innihaldið var hart. Hann varð
hissa.
„Gimsteinar Oparborgar!" hrópaði hann og hélt upp
pyngjunni, og um leið og hann ben :i á beinin bætti
liann við: „Þetta er alt, sem eftir er aí Werper."
Mugambi hló. „Skoðaðu 1 hana, Bwana,* hrópaði
hann, „og þu munt sjá, hvað gimiteir ar Opar eru; —
þú munt sjá, fyrir hvað Belginu fórnaði llfl sinu,“ og
surtur veltist um af hlátri.
„Því hlærðu?“ spurði Tarzan.
„Vegna þeas," svaraði Mugambi, „að ég fylti pyngju
Belgjans með möl áður en ég strauk ur búðum AbyBS-
iniumannanna, sem höfðu okkur i haldi. Ég skildi
Beigjanum eftir fánýta steina, en tók með mér gimstein-
ana, sem hann stal frá þér. En mér til smánar og leið-
inda var þeim siðar stolið frá mér sofandi, en Belginn
misti þá að minita kosti. — Opnaðu pyngjuna og
sjáðu.“ >
Tarzan leysti strenginn, sem hélt aftur pyngjtmni,
og helti innihaldinu hægt i lófa *inn. Mugambi sperti
upp augun, og hin létu i íjóii undrun sina og aðdáun,
þvi að úr pyn; 'junni valt straumur af glitrandi gim-
steinum.
„Gimsteinar C pari* hrópaði Tarzan. „En hvernig náði
Werper þeim aí ;ur?“
Þvi gat engii n svarað, þvi að bæði Kuik og Werper
voru dauðir, en enginn vissi það annar.
„Veslingurinn “ sagði apamaðurinn, er hann sté á
bak aftur. „Ha an heflr dauður gert yfirbót. Látum
syndir hans hvlla með beinum hans.“
ENDIR
mmmmmmmmmmmmmmmmm
m
m
m
m
m
m
m
m
Frekari æfintýri af Tarzan eru i
„Skógarsógum af Tarzaní'
Þar segir frá ýmsum furðulegum og
skemtilegum æfintýrum, er Tarzan
ratar i á uppvaxtarárunum. Þeim
fylgja 12 myndir,
m
m
m
m
m
m
m
m
mmmmmmmmmmmmmmmmn