Vestfirska fréttablaðið - 12.10.1988, Blaðsíða 3

3
Indriði á Skjaldfönn skrifaf
Fáein orð til Jens í Hærribæ
Ævinlega blessaður, Jens minn.
Það var stórgaman að Iesa „Innan-
sveitarkróníkuna“ þína í Vest-
firska 28. sept. s.l. Ég hef greini-
lega komið við kaunið á þér og þá
er það gamla sagan, að sannleikan-
um verður hver sárreiðastur.
Merkilegt ef jafn roskinn og reynd-
ur blekberserkur og þú heldur að
nóg sé að kasa saman fár- og fúk-
yrðum um andstæðinginn til að
bera hærri hlut á ritvellinum. Slíkt
framferði er þó alþekkt örþrifaráð
þegar málstaðurinn er slæmur og
rök engin til að fleyta sér á.
En ég læt mér þetta göturæsa-
orðbragð í léttu rúmi liggja, þú
mátt hafa einkaleyfi á því fyrir
mér. Hitt skal játað, að þegar mið-
að er á skotmark kann ég betur við
að hæfa, og áður getur þurft að
ginna bráðina út á bersvæði. Og
því notaði ég sömu aðferð við þig
og gafst svo vel hér um árið, þegar
ég rassskellti kollega þinn á Lauga-
bóli, veifaði rauðri dulu, og viti
menn, þú kemur æðandi aftur út á
ritvöllinn eins og mannýgur boli.
Ég sagði ekki að þú hefðir verið
ráðgjafi Vegagerðarinnar um brú-
arstæði á Mórillu, ég sagði að það
væri engu líkara, og á þessu tvennu
er mikill munur. Og úr því þú seg-
ist hafa ráðið Vegagerðinni frá að
hafa brúna á þessum stað vegna
snjóflóðahættu, hvers vegna tók
það þig svona langan tíma að
viðurkenna þá staðreynd að hana
tók af í snjóflóði?
Því tilfærði ég þetta dæmi til að
sýna hvað þú ert gloppóttur, mað-
ur uppalinn við snjóflóð á báðar
hendur, og því m.a. hæpið að
treysta á vísdóm Hærribæjarguð-
spjallamannsins. Og hin tvö atrið-
in í sömu veru sem égbenti á, lætur
þú ónefnd. Enda er nú „króníkan“
miklu athyglisverðari fyrir það sem
þar stendur ekki, en hitt. Sannar
það því, sem ég átti von á, að guð-
spjallið var eingöngu ritað vegna
ergelsis þíns yfir banni við lausa-
göngu hrossa, en ekki vegna sam-
einingarmála Inn-Djúpshrepp-
anna. Ég verð nú að biðja þá les-
endur afsökunar sem kunna að
hafa fylgst með orðaskiptum
okkar, vegna viljandi ónákvæmni
í frásögn á dögunum, þegar ég gaf
það í skyn að hrossin þín hefðu
gert sér gott af fjóshaugnum í
Neðrabæ.
Ég átti þar ekki við að þau, þó
kræf séu, hefðu klárað mykjuna úr
haughúsinu, enda hæpið að kalla
hana fjóshaug. Þar var átt við vot-
heysrekjur, skít úr og undirburð
frá kálfum, allveglegan haug sem
eigandinn gat um, á sinn góðlát-
lega hátt í símaskrafli við mig í
febrúar s.l., að hefði allur horfið
eftir áramótin þegar hrossin þín
komu út eftir. Hann sagði alls ekki
berum orðum að þau væru söku-
dólgar, seisei nei, enda mun hon-
um ekki hafa verið eftirsjá í haugn-
um. En ég lagði saman tvo og tvo,
og útkoman skrifuð neðanmáls í
dagbókina var svohljóðandi:
Haugur Palla hvarf á burt
er harðna tók og fenna.
Að hann dvaldi ekki um kjurt
eg hef nú það sannast spurt.
Hann er o‘ní hrossunum ’ans
Jenna.
Svo er það með vottorðið frá
sýslumanni. Ég geri ráð fyrir að
hann sé tregur til að votta hverjir
skammi hann og hverjir láti það ó-
gert, en ekki efast ég um að þið
hafið „kvaðst sem höfðingjum
sæmir“, hvernig svo sem samtalið
byrjaði.
En talandi um vottorð, þá væri
mér hins vegar innan handar að fá
þau drjúgmörg til sanninda um að
hvergi var ofmælt hjá mér um þann
usla og girðingabrot stórkostleg
sem hrossin þín ollu á túnrækt
Ármúlafólks í Kaldalóni, hér á
árum áður. í sumar spurði ég Rósu
frænku mína og fyrrverandi hús-
freyju á Ármúla, og Tryggva Mar-
íasson heimilismann þar um langt
árabil, hvort í sínu lagi, um það
hvað drýgst hefði orðið til þess að
túnrækt lagðist af í Kaldalóni. Þau
svöruðu hiklaust og samhljóða:
Hrossaágangurinn. En þú hefur
náttúrlega ekkert vitað, blessað
guðslambið, eða talið að hrossun-
um væri ekki ofgott að nugga „róf-
unni“ við staurana. Enda að þinni
sögn grautfúnir strax nýir, og þú
varla harmað teljandi þó þeir færu
flatt. Það sannar bréfið sem þú
skrifaðir Sigurði heitnum á Ár-
múla og véfengdir rétt hans til að
girða, því þú ættir landið!! Er
nema von að maður standi agndofa
þegar þú skrifar „að enginn hafi
borið styggðaryrði milli þessara
bæja“ og „samskipti öll hafi verið
með þeim einstæðu ágætum alla
mína tíð“.
Með hjálp landamerkjabréfa
tókst þó að flæma þig aftur út yfir
Mórillu, en Sigurður var alla tíð
síðan ákaflega sár yfir þessari frá-
leitu ágengni. Viltu kannski vott-
orð um þetta? Og hefurðu hand-
bært vottorð frá Páli í Neðrabæ um
að hann hafi beðið um hrossin þín
til að „bæta“ tún sín og „auka“
sprettu?
Og það er umhugsunarefni fyrir
lesendur sem ekki þekkja til mála,
að þegar stóðið þitt varð, að þinni
sögn, fyrir hrekkjum í Lóninu í
sumar, leitaði það ekki til herra
síns og meistara eftir friði og
skjóli, heldur til systkina þinna á
Hallsstöðum.
En þú staðfestir þó, að vísu
óviljandi, að þarna var rétt frá
sagt, en ekki lygi og rógburður.
Og því miður er hvert orð satt sem
ég sagði um „hrossabúskapinn"
þinn í Vestfirska á dögunum, en
þú hefur lengi notið þess að eiga
friðsama og góða nágranna, sem
hafa verið seinþreyttir til vand-
ræða.
Þess vegna bregður þér illa þeg-
ar ég sýni þér sjálfan þig í spegli,
bandar honum frá þér og kallar
mig hinn versta mann. Þú virðist
alveg hafa gleymt því hver hóf
þessi skrif, og heldur þig geta bull-
að og sullað eins og óviti í forar-
polli, án þess að hitta nokkurn tím-
ann sjálfan þig fyrir.
Ég efa ekki að þú segir það satt,
að margir hafi orðið til þess undan-
farið að þurrka af þér skælurnar og
bera smyrsl á bakhlutann, eflaust
sumir með það í huga að „fíflinu
skuli á foraðið etja“ en vonandi
flestir af vorkunnsemi, því enda
þótt þú sért gloppóttur brokkari,
hefur mér alltaf verið tamara að
horfa á og vitna til betri hliðanna
á þér, og víst er að aldrei hef ég
hugsað til þín sem „karlfjandans í
Hærribænum" svo sem þú kýst að
nefna sjálfan þig. En þessu góð-
hjartaða fólki sem finnst illa með
þig farið, vil ég í allri vinsemd
benda á að lesa Hærribæjarguð-
spjallið, fyrri grein þína, til enda,
því það veit ég að fáir gerðu. Sann-
færast síðan við áframhaldandi
lestur um að „fórnarlambið“ sveig-
ir hjá flestu sem máli skipti í svar-
grein minni, hrekur ekkert, í besta
falli stendur staðhæfing gegn stað-
hæfingu.
Og því er það alveg hárrétt hjá
þér Jens minn að fara ekki frekar
„ofaní saumana" á grein minni,
þú ert nú þegar alveg nógu afvelta
á ritvellinum.
Það er ennfremur borin von að
þú segir mér fyrir verkum um hvað
ég læt mér við koma, og breytir
þar engu, þó þú gangir aftur og
sækir að mér, og tæpast mun ég
hrökkva langt fyrir þér dauðum
frekar en lifandi, enda draugar
orðnir úreltir.
En auðvitað er það þitt mál og
sóknarprestsins hvernig þú hagar
þínu framhaldslífi. Af minni hálfu
er þessum skrifum lokið, nema
eitthvað sérstakt komi til. Og
mundu svo eftir hrossaketinu.
Þinn einlægur ritsóði,
Indriði á Skjaldfönn.
Minning
Úlfur Gunnarsson fyrrverandi yfirlæknir
Fæddur 12. 11. 1919
Dáinn 29. 09. 1988
Fimmtudaginn 29. september
bárust mér þær fréttir, að vinur
minn Úlfur Gunnarsson fyrrver-
andi yfirlæknir hefði orðið bráð-
kvaddur þá fyrr um daginn. Hann
var þá staddur hjá dóttur sinni
sem býr í Suður-Englandi. Mér
brá við að heyra þessa frétt. Ég
vissi að vísu að hann væri ekki
heill heilsu, en um veikindi sin
talaði hann aldrei. Þess vegna
fannst okkur sem störfuðu með
honum að hann væri vel frískur.
Fráfall hans kemur mér því að
óvörum.
Úlfur var fæddur í Danmörku
12. nóv. 1919. Foreldrar hans
voru Gunnar Gunnarsson, rit-
höfundur, og kona hans Franz-
isca sem var af dönskum ættum.
Hann ólst upp í Danmörku. Eftir
stúdentspróf hóf hann nám i
læknisfræði í Þýskalandi. Vegna
seinni heimsstyrjaldarinnar lauk
hann ekki læknanámi sínu þar.
Hann kom heim til (slands árið
1945 og lýkur læknisfræðinámi
sínu við Háskóla íslands 1947.
Hann starfar síðan hér heima til
ársins 1949 en þá fer hann til
Frakklands til náms í skurðlækn-
ingum og heldur því námi áfram
í Danmörku. Árið 1954 flyst hann
heim til íslands og tekur við starfi
yfirlæknis á (safirði. Þar starfaði
hann allt til dauðadags.
Ég kynntist Úlfi fyrst vorið 1971
en þá vann ég sem læknanemi á
sjúkrahúsinu á ísafirði. Seinna
þegar ég tók við starfi yfirlæknis
af honum sumarið 1981 urðu
kynni okkar meiri. Úlfur var ein-
staklega Ijúfur maður og þægi-
legur í öllu samstarfi. Það sem
einkenndi hann sérstaklega var
hans létta kímni sem kom öllum
í gott skap, en særði engan.
Hann kunni þó þá list öðrum
læknum betur að umgangast
sfna sjúklinga og leit á þá sem
vini sína, og sú vinátta varð oftast
gagnkvæm. Oft var það að sjúkl-
ingar hans hringdu á sjúkrahúsið
og spurðu eftir honum, og þegar
við yngri læknarnir svöruðum að
Úlfur væri í fríi, þá sögðust þeir
hringja seinna þegar hann væri
kominn aftur til starfa. Þeir
treystu engum öðrum en honum.
Það var oft langur vinnudagur
hjá Úlfi, einkum fyrstu ár hans á
(safirði en þá voru læknar fáir.
Starf sjúkrahúslæknisins var ekki
eingöngu tengt sjúkrahúsinu,
heldur þurfti hann aðfara í erfiðar
vitjanir með ýmsum farartækjum,
svo sem bílum, bátum eða flug-
vélum. Margar sögur hefur Úlfur
sagt mér frá þessum ferðum, og
er greinilegt af þeim, að hann hafi
oft lent f lífsháska, enda eru
vetrarferðalög á Vestfjörðum
mjög erfið. Það erfiðasta í starfi
sjúkrahúslæknis á landsbyggð-
arsjúkrahúsi er að vera stöðugt
á vakt. Þetta er erfið kvöð og hef-
ur farið illa með lækna sem hafa
verið á vakt árum saman. Örugg-
lega hafa þessar vaktir haft slæm
áhrif á heilsufar hans, því hann
var í eðli sínu samviskusamur
maður.
Árið 1984 var Úlfur gerður að
heiðursborgara (safjarðar. Á
þann hátt vildu (sfirðingar þakka
honum fyrir vel unnin störf. Ég
veit að hann mat þetta mikils og
þótti vænt um þennan þakklætis-
vott bæjarbúa.
Því miður mun ég ekki geta
fylgt Úlfi vini mínum síðustu
sporin. Vil ég því senda Bene-
diktu konu hans og börnum sam-
úðarkveðjur.
Ég veit að minning um góðan
dreng og mikilhæfan lækni mun
lifa í huga mínum og hjá öllum
þeim sem kynntust honum.
Einar Hjaltason.
smá-
auglýsingar
Á SJÓMANNASTOFUNNI:
Salatbar og plankasteikur
alla daga.
Sjómannastofan, sími 3812.
SÖNGKONA
Hljómsveit á ísafirði óskar
eftir að ráða til sín söngkonu.
Upplýsingar í síma 3756 eða
4055.
Trausti.
B.B.C. EIGENDUR!
Komið og kynnið ykkur nýju
B.B.C. ARCHIMEDES tölvuna
f Hljómtorgi fimmtudag -
sunnudag. Sjón er sögu rík-
ari.
ARC-klúbburinn.
ÍBÚÐ ÓSKAST
Óskum eftir að taka 2-3ja
herb. fbúð á leigu á ísafirði.
Reglusemi og skilvísum
greiðslum heitið.
Upplýsingar I síma 3252.
Á SJÓMANNASTOFUNNI:
Kaffihlaðborð á kaffitímum.
Sjómannastofan, sími 3812.
SUZUKI
Til sölu Suzuki Alto, árg.
1985, ekinn 18 þús. km.
Upplýsingar í síma 3585.
ÓSKAST TIL LEIGU
Fjögurra herbergja íbúð ósk-
ast nú þegar.
Upplýsingar í síma 3720 eða
91-37688.
GRÁSLEPPUNET
Til sölu 40 notuð grásleppu-
net.
Upplýsingar í síma 8197.
DNG
Til sölu DNG tölvurúlla.
Upplýsingar í síma 8197.
SUNDDEILD VESTRA
Aðalfundur Sunddeildar
Vestra verður haldinn mánu-
daginn 17. okt. næstkomandi
kl. 20:30 í kaffisal Norður-
tangans. Venjuleg aðalfund-
arstörf.
Stjórnin.
ÍÞRÓTTABANDALAG
ÍSFIRÐINGA
32. ársþing íþróttabandalags
ísfirðinga verður framhaldið
að Hótel ísafirði 19. október
n.k. kl. 20:30.
Stjórn ÍBl.
TÖLVUKYNNING
ísfirðingar eru hvattir til að
koma og kynna sér hina frá-
bæru ARCHIMEDES tölvu, í
Hljómtorgi frá fimmtudegi til
sunnudags.
ARC-klúbburinn.
TIL LEIGU
Frá 1. nóvember er til leigu
140 m2 íbúð að Mjógötu 5.
Upplýsingar gefur Jón Baldvin
Hannesson, vinnusími 96-
22588 og heimasími 96-27527.
Það stefnir víst allt I að Hærribæj-
arguðspjallið verði að þykkri bók
áður en yfir lýkur.