Feykir - 06.06.1990, Blaðsíða 5

21/1990 FEYKIR 5
Þeir sem eru með
stærstu búin eru oft
staðsettir nálægt þétt-
býli. Og margir þeirra
hafa oft verstu afkom-
una. Þetta er spurning
um tekjuöflunina og
það er einnig spurning
um eyðslu. Menn eyða
meiru eftir því sem þeir
komast oftar í kaup-
stað”. segir Rögnvaldur
Olafsson bóndi í Flugu-
mýrarhvammi í hressi-
legu viðtali í aprílhefti
Bændablaðsins sem út
kom á dögunum. Þar
kemur margt athyglis-
vert fram.
Hjónin Rögnvaldur Ólafsson og Sigrún Þorsteinsdóttir, bændur í Flugumýrarhvammi.
„Menn eyða meiru eftir því sem
þeir komast oftar í kaupstað”
segir Rögnvaldur Ólafsson bóndi í Flugumýrarhvammi
Ég tel að unnt sé að lifa á
sauðfjárbúi. Mikiðstærri hluti af
búrekstri í Skagafirði byggist á
sauðfé en á ýmsuni öðrum
svæðum. Það má nefna mjólkur-
framleiðslusvæðin í Eyjafirði og
á Suðurlandi i því sambandi.
Húnvetningar byggja enn meira
á sauðfé en við í Skagafirði”,
segir Rögnvaldur ennfremurvið
þessari spurningu Þórðar Ingi-
marssonar blaðamanns.
80 - 100 þúsund lítrar
til mannsæmandi lífs
Sjálfur er Rögnvaldur kúa-
bóndi: „Nei ég er ekki með
sauðfé. Við mjólkurframleið-
endur eigum ekki að framleiða
sauðfjárafurðir og taka þannig
framleiðsluréttinn af sauðfjár-
bændum sem þurfa hans með.
Við eigum heldur að kaupa
afurðir af þeim.
Kúabóndi þarf að framleiða
um 80 til 100 þúsund lítra af
rnjólk á ári til að geta lifað
mannsæmandi lifi. Mér finnst
það eigi að vera skilyrði að
bændur með þau framleiðslu-
réttindi séu ekki jafnframt með
sauðfé. Samt eru mörg dæmi
þess að slíkir bændur hafi
umtalsvert fjárbú --.
Hagkvæmnin,
aöalatriðiö
Aðalatriðið í búrekstri er að
sjálfsögðu það sama og í öllum
öðrum rekstri. Það er að ná sem
mestri hagkvæmni og hún
verður að sitja í fyrirrúmi. Við
útreikning fullvirðisréttar þyrfti
einmitt að taka tillit til þessa. Ég
hef séð í skýrslum að bændur
gefi mjólkurkúm allt að 1400
kíló af fóðurbæti á ári. Og
margir þeirra hafa ekki meiri
afurð eftir árskúna en aðrir sem
gefa mun minna. Ég gef
mjólkurkúnni um 400 kg. á ári.
Það er hægt að láta nautgripi éta
mikið af fóðurbæti á stuttum
tíma, en spurningin hvort það
skilar sér í aukinni framleiðslu”,
segir Rögnvaldur. Þá víkur hann
að gæðum heyjanna, ,,gæði
fremur magni”, sem augu
bænda hafi opnast fyrir í auknum
mæli á seinni árum.
Innlenda fóðrið
í fyrirrúmi
„Hversu lengi á að vernda
kjötframleiðslu sem eingöngu
verður til vegna notkunar á
innfluttu hráefni. Þar á ég við
framleiðslu á fugla- og svína-
kjöti, sem kalla mætti iðnaðar-
búrekstur, því hann nýtirekkert
innlent hráefni til framleiðslu
sinnar. Hvað myndi gerast ef
kornskortur yrði á Vesturlönd-
um og verð á erlendu fóðri ryki
upp af þeim sökum. Ég held að
staða íslensks nautgripa- og
kindakjöts, sem unnt er að
framleiða af innlendu hráefni,
yrði verulega sterk við þannig
aðstæður.
Virðisaukaskatturinn
og hrossin
Og að sjálfsögðu barst
hrossaeign Skagfirðinga í tal.
„Ég hef stundum sagt að gamni
mínu að virðisaukaskatturinn
og hrossin geri bændur ríka. Við
fáum hluta af virðisaukaskatt-
inum til baka og vissulega hafa
margir bændur nokkrar viðbótar-
tekjuraf hrossarækt. Þaðerekki
óalgengt að meðalbóndi hafi frá
300 til 600 þúsund króna
árstekjur af hrossunum. í
flestum tilfellum er það hliðar-
búgrein og ef vel er á haldið er
hægt að ná svona hálfum
árstekjum meðallaunamanns, ef
litlu er til kostað. Hitt er svo
annað mál hvort þeir hefðu ekki
jafnmikið upp þótt hross-
unum fækkaði verulega. Ég held
að sé nauðsyn að þeim fækki um
að minnsta kosti 20%.
Þetta ererfitt mál þarsemlítið
fæst fyrir afsláttarhross, en við
verðum einnig að horfast í augu
við gróðurfar og landnýtingu.
Ég tel að Skagafjörður sé
fullnýttur hvað það varðar og
sumsstaðar er land mjög
viðkvæmt eins og í Austurdal.
Allir hreppar hafa fengið sinn
skerf og ofbeit er staðreynd”.
Reiðnámskeið hjá hestamannafélaginu Svaða
Sínion Gestsson formaður
reiðnámskeiðinu.
Svaða í broddi fylkingar á
„Þó ntenn kunni ýmislegt,
verða þeir aldrei það gamlir
að þeirgeti ekki lært eitthvað.
Svona námskeið skerpir á
mönnum að sinna grunn-
atriðunum í tamningu- og
reiðmennsku”, sagði Símon
Gestsson formaður Hesta-
mannafélagsins Svaða, að
loknu reiðnámskeiði sem
félagið liélt á Ilofsósi á
dögunum.
Námskeiðið stóð í viku og
var leiðbeinandi á því
kunnur hestamaður, Erlingur
Sigurðsson. Þátttakendur.
margir hverjir vanir reið-
menn, voru 13 af félagssvæði
Svaða. frá Hofsósi og
nágrenni og úr Fljótum.
Svaði var stofnaður fyrir
nokkrum árum upp úr öðru
félagi og eru félagar í dag um
100. Nk. laugardag fer
einmitt fram í Hofsgerði
hestamót Svaða. Hofsgerði
er við hesthúsahverfið, rétt
við Hofsá. Þar hafa Svaða-
lélagar gert sér skeiðvöll sem
tekinn var í notkun síðasta
sumar. Að sögn Símonareru
framkvæmdir við völlinn
komnar á aðra milljón, en
félagar vonast til að vinna
a.m.k. upp í þá upphæð með
gæslu á landsmótinu á
Vindheimamelum, en Svaði
er cinn af framkvæmdaaðilum
mótins.
Margt smátt gerir eitt
STÓRT. Þessi máls-
háttur er í fullu gildi.
Öllum er nauðsyn að
ávaxta sparifé vel.
BÚNAÐARBANKINN
vill kynna viðskipta-
vinum sínum innláns-
form, sem standa fyrir
sínu.
1. METBÓK.
Hver innborgun er
bundin í 18 mánuði.
Eftir það er hún laus til
útborgunar, að öllu
leyti eða hluta -
hvenær sem er.
Vextir færast á höfuð-
stól 30/6. og 31/12. ár
hvert. Hálfsárslega er
gerður samanburður
við ávöxtun verð-
tryggðra reikninga
með 5% vöxtum.
Reynist það betri kjör,
reiknast sérstök vaxta-
uppbót á innstæðuna.
Þetta innlánsform gaf
26.36% heildarávöxtun
árið 1989.
2. GULLBÓK.
Innstæða Gullbókar er
alltaf laus til útborg-
unar. Vextir færast á
höfuðstól 30/6. og
31/12. ár hvert. Hálfs-
árslega er gerður
samanburður við
ávöxtun verðtryggðra
reikninga með 3%
vöxtum.
Reynist það betri kjör,
reiknast sérstök vaxta-
uppbót á innstæðuna.
Vaxtaleiðrétting
reiknast o.7% af úttekt.
Þetta innlánsform gaf
25.05% heildarávöxtun
árið 1989.
ÞETTA ERU STAÐ-
REYNDIR, SEM TALA
SÍNU MÁLI.
GRÆÐUM LANDIÐ
GEYMUM FÉ.
Útibúið á Sauðárkróki
Afgreiðslurnar
Hofsósi og Varmahlíð
TRAUSTUR BANKI