Feykir - 09.10.1991, Blaðsíða 6

6 FEYKIR 35/1991
hagyrðingaþáttur 105
Heilir og sælir lesendur
góðir. Einhverjum kann að
finnast að bera í bakkafullan
lækinn að minnast hér enn á
vísuna, Alla þá sem eymdir
þjá. Eins og fram kom í
síðasta þætti hafði ég fengið
þær upplýsingar að umrædd
vísa væri eftir Freystein
Gunnarsson. I 92. þættinum
hafði ég ástæðu til að telja
vísuna eftir séra Helga
Konráðsson og síðustu upp-
lýsingar eru að Hálfdán
Kristjánsson muni vera höfund-
urinn. Fer það eins og
stundum áður að erfitt er að
átta sig á því rétta, þegar svo
skiptar skoðanir eru um
höfundinn.
Þá er til þess að taka að
nokkuð hefur borið á ýmsum
upphlaupum í fjölmiðlum
vegna umdeildra ákvarðana
núverandi ráðherra. Ber þar
meðal annarra talsvert á
Sighvati heilbrigðisráðherra,
sem telur sig heldur vilja
draga úr sívaxandi launa-
kostnaði en þjónustu við
sjúklinga. Hvort þau mál
fara á svipaðan veg og árið
I96l skal ósagt látið. en þá
gerðu læknafélög víða urn
land miklar kröfur um
launahækkun og hótuðu að
leggja niður störf ef ekki yrði
gengið til samninga við þá.
Ríkisstjórnin gaf þá út
bráðabirgðalög sem skylduðu
læknana til að vinna til næstu
áramóta. Um það var
eftirfarandi vísa ort og hef ég
heyrt hana eignaða Rósberg
G. Snædal.
Víst má ríkisstjórnin státa
af stjórnarbótum fátíðum.
Okkur skulu læknar láta
lifa fram að hátíðum.
Þegar Sjálfstæðisllokkurinn
skipti um formann sinn á
árinu var ekki frítt við að
ýmsir dreifbýlismenn yrðu
áhyggjufullir um sína tilveru
eins og eftirfarandi vísa ber
með sér.
Sveitamanna frómir flokkar
falla brátt úr kröm og sorg.
Senn er kalda eyjan okkar
orðin samfelld Davíðsborg.
Einhvern tíma hef ég heyrt
að eftirfarandi vísa hafi verið
ort um íbúa Laxárdals í
Dalasýslu.
Laxdælingar lifa flott,
leika sér á kvöldin.
Þeim að sofa þykir gott
þegar vaknar fjöldinn.
Trúlegt finnst mér að
nokkuð margir geti tekið
undir með honum sem ort
hefur næstu vísu.
Þótt mig dísir vari við
og vandi kveðjur sínar.
sækja á hin svörtu ntið
sumar hvatir mínar.
Steinn Steinsen var eins og
margir vita eitt sinn bæjar-
stjóri á Akureyri. Eitt sinn
kom til hans kona og vildi
ræða við hann um húsnæðis-
vandræði sín. Bar hún sig
mjög illa og féll að lokum
saman í grát sem endaði með
yfirliði. Um þennan atburð
orti Jón Sigurðsson sem þá
stjórnaði starfi götuhreins-
unarmanna.
Framan í hann fyrst hún
grét,
en fann aðþað varei til neins.
Yfir sig þá líða lét,
linaðist við það hjarta Steins.
Sigurður E. Hlíðar alþingis-
maður átti eitt sinn tal við
Jón um störf þingmanna og
sagði að þeir væru nú alltaf
að vinna vel fyrir kjósendur.
Þá kom þessi vísa hjá Jóni.
Varla efast þarf um það
að þeir fyrir okkur vinni,
fyrst þó skari eldinn að
eigin köku sinni.
Það hafa áður birst hér í
þættinum vísur eftir Magnús
frá Skógi. Eitt sinn kom
Magnús til kunningja síns á
Akurevri sem hét Arni. Svo
stóðá að inflúensa herjaði þá
á fjölskyldu Árna og sagði
hann því við gestinn, að þar
sem konan sín væri veik gæti
hann því ntiður ekki boðið
honum upp á neitt almenni-
legt. Að fengnum þessum
upplýsingum orti Magnús.
Þegar lasin eitthvað er
eiginkonan góða.
Árni hefur ekki mér
upp á neitt að bjóða.
Maður nokkur var eitt
sinn spurður að því hvort
honum þætti ekki leiðinlegt
að kona sem hann hefði verið
í kunningsskap við bæri
honurn illa söguna. Kvaðst
hann ekki láta slíkt hafa nein
teljandi áhrif á sig og gaf
eftirfarandi skýringu á still-
ingu sinni.
Meðan hvergi finn ég frið
fyrir skammakvaki,
fer ég ekki að amast við
einni lús á baki.
Þetta finnst undirrituðum
laglega sagt, og svo ereinnig
um næstu vísu sem því miður
verður að birta höfundar-
lausa.
I niðamyrkri næturinnar
næ ég oftast Ijóssins til,
en í sorta sálu þinnar
sé ég ekki handa skil.
Næst er þess að geta að
vísan Ekki er víst að verði
ber, sem birtist í 103.
þættinum, er mér sögð vera
eftir Jón Þorsteinsson frá
Arnarvatni.
Þá tel ég nokkuð vel ráðið
að enda þáttinn með fallegri
vísu eftir Hallgrím Jónasson
kennara og er hann þar
trúlega að tala við félaga sína
úr einhverri fjallaferðinni.
Létum harma llesta flýja,
fyllti barma gleðin heið.
Ykkar varma vinarhlýja
varpar bjarma á mína leið.
Verið þið sæl að sinni.
Guðmundur Valtýsson
Eiríksstöðum
541 Blönduósi
s: 95-27154
Hljómsveitin Lexía í dag: Marinó Björnsson, Björn Trausta-
son, Elínborg Sigurgeirsdóttir, Jón Sverrisson og Skúli Einarsson.
Þjóðháttabók f rá
Guðmundi á Egilsá
Lexía hefur
sautjánda
starfsárið
Lexía hefur nú hafið sitt
sautjánda starfsár. Hljómsveitin
hefur átt vinsældum að fagna
gegnum árin. Starfsárið byijaði
með að nýr meðlimur gekk til
liðs við sveitina og er hún þar
með betur í stakk búin til að
bjóða upp á fjölbreyttara
efnisval, en þar er leitast við
að þjóna bæði ungum sem
öldnum. Hinn umræddi tónlistar-
maður er Björn Traustason
gítar- og saxafónleikari.
Hljómsvetin er að meðlim-
anna sögn fær í flestan sjó
hvað varðar ófærð vond
veður og þess háttar, því þeir
hafa yfir að ráða miklum
fjallabíl af Econoline-gerð.
Er það stórbylting frá því
áður var þegar notast var við
eindrifsbíla sem dugðu skammt
þegar illa viðraði. Nefndu
þeir t.d. eina ferð sem farin
var á Strandir einhverju sinni
og átti að fara til Drangsness.
Á Hólmavík varðað ferja allt
drasl ásamt félögunum yfir í
tvo fjallatrukka sem skiluðu
þeim á Drangsnes við illan
leik en til baka varð ekki
komist öðruvísi en á bát
daginn eftir.
Markaðssvæði hljómsveitar-
innar er aðallega Norður- og
Vesturland, en hún hefur þó
leikið allt frá Akureyri til
Keflavíkur og er reyndar
tilbúin að fara hvert á land
sem er. Leikið er fyrir
matargesti á undan dans-
leikjum ef því er að skipta.
Hafa meðlimirnir jafnvel
gengið svo langt að taka að
sér flutning skemmtiatriða. I
hljómsveitinni eru Marinó
Björnsson bassi. Jón Sverris-
son gítar/söngur, Elínborg
Sigurgeirsdóttir hljómborð/
söngur, Björn Traustason
gítar/saxafónn og Skúli
Einarsson trommur/söngur.
Má segja að þarna sé um
sameiningartákn rnilli Austur-
og Vestur-Húnavatnssýslu
að ræða, þar sem Jón
Sveirisson kemur fra Blöndu-
ósi og lætur sig hafa að keyra
60-70 kílómetra á æfingar.
Hægt er ná sambandi við
hljónisveitina í símum 95-
10019 og 95-24595 og fá
nánari upplýsingar.
EA.
Á næstunni er væntanleg á
markað frá bókaútgáfunni
Erni og Örlygi ný bók eftir
hinn hálfníræða rithöfund á
Egilsá Guðmund L. Friðfinns-
son. Heitir bókin Þjóðlíf og
þjóðhættir og er prýdd 260
Ijósmyndum sem leitaðar hafa
verið uppi um alit land og
varpa skýru Ijósi á efni
bókarinnar, flestar þeirra
margra áratuga gamlar og
hafa fæstar birst á prenti áður.
Þór Magnússon þjóðminja-
vörður ritar formála.
Eins og segir í formála
bókarinnar fer Guðmundur
nokkuð óvenjulegar slóðir í
minningaskrifum sínum. Hann
kýs að segja einkum frá
starfsháttum, vinnubrögðum
og lifnaðarháttum fólks á
æskuheimili sínu og næstu
bæjum á fyrstu áratugum
þessarar aldar, í stað þess að
rekja venjulegar minningar
um fólk og atburði.
Við lestur bókarinnar
kemur glöggt í ljós athygli
hans á fólki og starfsháttum
fyrri tíðar og áhugi fyrir að
halda til haga vitnesku og
þekkingu um það þjóðlíf sem
nú má heita alveg horfið.
Ljóst er að Guðmundi er á
margan hátt eftirsjá í þessum
tíma. Ekki síst þeim fornu
dyggðum sem hurfu með
gamla bændasamfélaginu.
Dyggðir eins og heiðarleiki,
traust og hjálpsemi, sparsemi,
nýtni og sjálfsbjargarviðleytni.
trúrækni, orðheldni og nægju-
semi.
Þjóðháttarit hafa fyrir
löngu unnið sér fastan sess
sem mikilsverð heimildarit,
sem stöðugt er síðan vitnað
til og mega kallast sígild. Þau
þurfa umfram allt að vera
svo aðgengileg að hver geti
notað þau að eigin smekk,
sem fróðleik, afþreyingu eða
til heimildaöflunar. Vonast
þjóminjavörður til að þessi
nýja bók fylli þennan tlokk
þegar fram líða stundir.
Hjalti Pálsson skjalavörðurá
Sauðárkróki var Guðmundi
til aðstoðar með prófarka-
lestur og ráðgjöf. Myndarit-
stjóri bókarinnar er Ivar
Gissurason þjóðháttafiæðingur
og Hjalti Pálsson skjala-
vörður.