Feykir - 07.09.1994, Blaðsíða 6

6FEYKIR 30/1994
TA l^l^rTee A A Texti: Kristján J. Gunnarss.
A A Teikningar: Halldór Péturss.
173. Nú leggjast þeir nióur um kveldið. Og er kom
að miðri nóttbraustGrettir um fast Kveiktu þeir þá ljós.
Og er til var leyst sýndist fóturinn blásinn og kolblár. Þar
fylgdi mikill verkur, svo að hann mátti hvergi kyrr þola
og eigi kom honum svefn á auga.
M mælti Grettir „Svo skulum vér við búast sem
krankleiki þessi, sem ég hefi fengið, mun eigi til einskis
gera, því að þetta em gemingar, og mun kerling ætla að
hefha steinhöggsins. Mun þetta eigi eitt saman fara og
skulum vér vera varir um oss“.
174. Nú er frá því aó segja, að Grettir var svo sjúkur
að hann mátti eigi á fætur standa. Sat Illugi yfir honum,
en Glaumur skyldi halda vörð. Hann haföi þá enn mörg
orð á móti og fór þó út úr skálanum og allnauðugur. Og
er hann kom til stiganna, mæltist hann við einn saman
og sagði nú, að hann skyldi eigi upp draga stigann. Tók
hann nú að syfja mjög og svaf allan daginn.
Þennan dag hafði Þorbjöm öngull safnað liði og var
á leið til eyjunnar.
175. Þorbjöm kom nú til eyjunnar og sáu þeir, að
stiginn var ekki upp dreginn.
M mælti Þoibjöm: „Brugöið er nú lagi“, segir hann,
„úr því sem vant er, að engir em menn á gangi, enda
stendur stiginn þeirra. Má vera, að fleira beri til tíðinda
í feið vorri“.
Síðan gengu þeir upp á eyna og sáu, hvar maður lá
skammt frá uppgangi og hraut fasL
Þorbjöm kenndi Glaum og rak sverðshjöltun við
eyra honum og bað mannfyluna vakna, - „og sannar-
lega er sá eigi vel staddur, er líf sitt á undir þínum trún-
aði“.
156. M æpti Glaumur upp sem hann mátti, er hann
kenndi mennina.
„Geiðu annaöhvort", segir Ongull, „að þú segir oss
frá hýbýlum yðmm ella drep ég þig“.
Glaumur sagói Grctti sjúkan og að bana kominn, en
Elugi sæti yfir honum. Síðan sagði hann allt, hversu til
hefði borið með skeinu Grettis. -
Ongull mælti: „Hlt er að eiga þræl að einkavin.
Margir lögðu illttil hans fyrir sína ódyggð og lömdu
hann nálega til óbóta og létu ei staðar numið um sinn.
Gunnar Helgi Ólafsson
fæddur 21. febrúar 1974 dáinn 26. ágúst 1994
í dag kveðjum við kæran vin
okkar, Gunnar Helga. Með hann í
hópnum höfúm við fagnað ágöng-
um í lífi okkar, upphafi skólagöng-
unnar, fermingunni og öðmm
tímamótum. Þess vegna er sárt til
þess að hugsa aö hann er ekki
lengur á meðal okkar. Hann var
glaður og góður og alltaf tilbúinn
að hjálpa öðmm. Við munum
minnast hans við nýja áfanga í líf-
inu, á bekkjarafmælum og á öðr-
um samfundum okkar. Við sökn-
um hans en við treystum því að
honum líði vel.
Við kveðjum hann með bænar-
orðum sálmsins.
Stýr mínufari heim
í höjh á friðarlandi,
þar mig í þinni gœsku geym,
ó, guð minn allsvaldandi.
(V. Briem.)
Foreldrum og bræðmm, ömm-
um og afa og ástvinumöðrum
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Bekkjarárgangur 1974,
Gagnfræðaskóla Sauðárkróks.
Við minnumst meó söknuðu
látins vinar og skipsfélaga. Hann
dó langt fyrir aldur fram, þvegar
lífið var rétt að byrja. Hann var
einstaklega góður, hlýr, einlægur
og traustur vinur. Starfsfélagi var
hann góður og mikilvægur í okkar
þrönga félagsskap um borð. Oft kom
hann með innskot og athugasemd-
ir sem mikið var hlegið að því
hann var fúndvís á það broslega og
lagði alltaf gott að mörkum með
glaðværð sinni. Þannig hugsaði
hann um fjölskyldu sína. Okkur
hinum kom þaó á óvart hvemig
hann á siglingum fýllti klefann
sinn með alls konar vömm, sem
hann ætlaði að gefa ömmu sinni,
foreldmm og bræómm.
Anægjustundimar með honum
vom margar bæði á sjó og landi,
ofan þilja og niðri í lest. Okkur
finnst að stundum hefði verió
óbærilegt á löngum vöktum í lest-
inni ef hann hefði ekki verið þar
með sína léttu lund og dugnað.
Helgi var harður viö sjálfan sig,
ósérhlífinn og því afara vel liðinn
urn boró. A sjónum þurfa allir að
vinna mikið þegar mikil fiskur er.
I löngum túmm, eins og núna í
sumar í Smugunni, var hann einn
af þeim sem létti lífió og stytti
stundimar. Hann var fullur af lífi
og í sumar vomm við meó ýmsa
Tindastóll í bull-
andi fallhættu
Eftir afar slakan leik gegn Haukum
Tindastóll hafði mögulcika á að
tryggja sér sæti í þriðju deUd að
ári með sigri á Haukum, er
Ilafnarfjarðarliðið kom í heim-
sókn sl. sunnudag. Því tækifæri
köstuðu Tindastólsmenn frá sér
með því að leika aUeitlega, aUa
baráttu og Icikglcði vantaði í Uðið,
og ljóst er að Tindastólsmenn
vcriVa virkilega að taka sig á og
gera betur ef sigur á að vinnast í
síðasta defldarleiknum, gegn Reyni
í Sandgerði nk. laugardag. Tinda-
stóU þarf nauðsynlega á sigri að
halda tU að tryggja veru sína í
dcildinni.
Haukamir komu mjög grimmir
til leiks og strax á fyrstu mínútunum
var sýnt að þeir höfóu mikinn vilja
til aó vinna leikinn og eygja þar með
möguleika á að halda sér í deildinni.
Af sama skapi vom Tindastóls-
menn daufir, hreint ekki með, og
hver Haukasóknin af annarri leit
dagsins ljós. Um miðbik hálfleiks-
ins virtist sem Tindastólsmcnn væm
að vakna til lífsins og minnstu
munaði að þeim tækist að skora úr
nokkmm þokkalegum sóknartil-
raunum. En það gekk ekki eftir og
þess í stað vom það Haukamir sem
náðu að koma knettinum í netið upp
úr einni af fjölmörgum homspymum
sem þeir fengu í fyrri hálfleik.
Gestimir vom áffam betra Iiðið í
framtíðardrauma, sem bíða þess
að verða uppfylltir. Þess vegna er
það svo undarlegt núna aó hann
skuli vera farinn dáinn. Og einmitt
að hann skuli hafa veikst og dáið
með þessum hætti.
Líknargjafinn þjáðra þjóða,
þú, sem kyrrir vind og sjó,
œttjörð vors í ystu höfum
undirþinni miskunn bjó.
Vertu með oss, vaktu hjá oss,
veitni styrk og hugarró.
Þegar boðinn heljar hœkkar,
Herra, lœgðu vind og sjó.
(Jón Magnússon.)
Fjölskyldu Helga færum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Þórður Hólm Björnsson,
Snægjörn Hólm Björnsson.
í nokkrum orðum viljum við
minnast látins vinar okkar, Gunn-
ars Helga Olafssonar. Við vomm
nágranna og vinir í gegnum allan
gmnnskólann og vináttan hélst eft-
ir að skólagöngu lauk.
Frá þessum tíma er margs að
minnast og margt var brallað. A
gagnfræðaskólaámnum er okkur
þaðt.d. minnisstættþegarjólapróf-
in hófúst í 9. bckk. I stað lærdóms
þetta kvöld tókum við okkur til og
rökuðum á okkur hausana. Þegar
svo átti að halda í próf þorðum við
ekki að láta sjá á okkur kollana svo
vió settum klúta yfir klippinguna
og þannig mættum við í prófið all-
ir þrír og vomm eitir það kallaðir
„Rambó-bræður".
Helgi var skemmtilegur og
seinni hálfleiknum og Tindastóls-
menn vom ekki aðgangsharðari upp
við mark þeirra í seinni hálfleiknum
en þaó, að vart er hægt að tala um
eitt einasta Tindastóls-færi í leiknum.
Hinsvegar gulltryggöu Haukamir
sigurinn undir lokin með öðm
marki. Lokatölur urðu því 2:0 fyrir
Hauka.
Peter Pisanjuk Serbinn í liði
Tindastóls fekk að líta rauóa spjald-
ið undir lok Ieiksins, fyrir brot á
vamarmanni sem var að sleppa í
gegn. Peter verður því í leikbanni
um næstu helgi. Gunnar Gestsson
lék ekki með vegna meiðsla en
vonir standa til að hann verði orðinn
góður fyrir laugardaginn. Gísli
Sigurðsson markvörður Tindastóls
var í leikbanni gegn Haukunum og
kom Birgir Valgarðsson í hans stað
í markið. Birgir stóó fyrir sínu, en
því miður verður það sama ekki
sagt um flesta félaga hans í liðinu.
Nk. laugardag veróur úr því
skorið hvort Tindastólsmönnum
tekst að forðast fall í 4. deild og em
allir stuðningsmenn liðsins sunnan
heiða hvattir til að mæta í Sandgerði
og hvetja sína menn til sigurs.
Tindastóll hefur 15 stig og Reynir,
Dalvík og Haukar 14. Haukar eiga
heimaleik gegn Hetti og Dalvík
gegn Fjölni. Höttur siglir lygnan sjó
en Fjölnir berst fyrir sæti í 2. deild.
góóur vinur. Hann létti alltaf
stundimar og okkur fannst hann
alltaf geta gefið af sjálfum sér.
Hann vildi allt fyrir alla gera, gat
ekki sagt nei vió nokkurri bón, ef
hann gat hjálpaö. Þannig var hann
við alla, t.d. yngri bræður sína.
Fjölskylda Helga var honum dýr-
mæt og við vomm alltaf velkomn-
ir á heimili hans og eigum þaðan
minningar um margar góðar
stundir.
Við vottum öllum ástvinum
hans samúð okkar. Við skulum
hugga okkur við það aó allir eiga
góðar minningar um hann.
Við munum sakna sárt, en Guð
gefi mér æðmleysi til aö sætta mig
við þaó sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því sem ég get
beytt og vit til að greina þar á milli.
Finnurog Sveinn.
Kveðja frá vinum
Eitt kveðjukvöld við stóðum -
á kinnum hreystirjóðum
þú áttir œskugjöf-
og byggðum höllu háa
á himintjaldið bláa;
en undir leyndist opin gröf.
Svo heyrði ég dauðadóminn,
enn dynja heyri ég óminn:
„Svo snitta, snitta töf'.
Eg geymi margt í minni
og mœnifyrsta sinni
með veika lund á vinargjöf
(Einar Ben.)
Vottum fjölskyldu Helga okkar
dýpstu samúð.
Áki, Ási og Gunnar Andri.