Feykir - 11.07.1995, Síða 4

4FEYKIR 27/1995
Orð í (hagræðingar) belg
Gleöilegt er þegar samferða-
menn okkar eru áræönir, skiln-
ingsrikir og yfirvegaöir og bera
hag sinnar sveitar hjarta nær, en
best er þó ef þessir postular rétt-
lætisins láta svona góöa eigin-
leika verða leiðarljós ákvaröana
sinna.
Lakara er þegar ýmsir háþró-
aðir og illskiljanlegir oröaleppar
skjóta upp kollinum í ræöu og
riti hjá þeim sem eiga að vísa
okkur veginn til betri framtíöar,
málblóm eins og skilvirkni, hag-
ræðingaráform, markaösrann-
sóknir, eöa þá markmiðssetning
arðsemiskrafna!!!
Mér verður oftast þannig vió
þegar svona snillirði verða á vegi
mínum að ég fæ mjög ónotaleg-
an grun í hjartarætumar um að
hér sé á ferðinni eitthvað ógeð-
fellt og jafnvel ekki heilsusam-
legt, eins konar fíflaeítur sem
virkar á þann hátt að plöntumar
vaxa og vaxa með feikna hraða í
smttan tíma, en hafa þá tæmt all-
an náttúmlegan kraft úr kerfinu
svo sölnun og dauði er óhjá-
kvæmilegur.
Því set ég þessar hugleiðingar
hér að ekki alls fyrir löngu var
fullnaður viðskiptasamningur í
Borgamesi sem vægast sagt ork-
aði tvímælis í mínum huga, en
var studdur með skrautlegum
hagfræði hugtökum, raunar svo
gáfulegum og yfirgripsmiklum
að Snorri Sturluson hefði ekki
skilið nema brot af þeim, þó
hann væri góður íslenskumaður.
Nærri aldarfjórðungur er lið-
inn síðan ég flutti frá Borgamesi
svo ég er ekki fær um að setjast í
dómarasæti í þessu máli. Hitt fæ
ég ekki skilið að sulturinn sé svo
sár í byggðum Borgarfjarðar að
leiðtogamir láti véla sig til að
selja frumburðarréttinn fyrir
baunadisk. Það sem gerðist var
að möguleiki til fullvinnslu af-
urða héraðsins var keyptur til
Reykjavíkur og mun þar verða
um alla framtíð.
Sárgrætilegast var að enginn
virtist vita þetta.
„Það bjargast ekki neitt, það
ferst, þaðferst.
Það fellur um sjálft sig og er ei
lengur.
Svo fánýtt er vort líf og lítill
fengur,
að loks er eins og ekkert hafi
gerst,----“
Svo kvað Steinn Steinarr, -
og gætu þeir sem forvitnir em
um frekari spádóma, skoðað nið-
urlag kvæðisins.
I umræðunni sem fylgdi sölu
M.S.B. kom ffarn að fyrirtæki í
Reykjavík vildu hugsanlega
semja við Kaupfélag Skagfirð-
inga um aukna vinnu í Mjólkur-
samlaginu á Sauðárkróki. Undir-
tektimar vom daufar og eins hitt,
aó þessi möguleiki var ekki
ræddur upphátt, en þessi fyrir-
spum meðhöndluð á líkan máta
og í Borgamesi.
Sem sagt - ekki áhugi eða
möguleikar á að skoöa þetta,
þrátt fyrir tæki og þekkingu í
slíkri vinnslu, sem þó er til staðar
á Sauóárkróki.
Þetta vekur mér ugg í brjósti,
vegalengdin frá Reykjavík til
Borgarness er þrátt fyrir allt
meiri en frá Akureyri til Sauðár-
Nær „hagræðingin“ í mjólkuriðnaðinum til Mjólkursam-
lags Skagfirðinga innan skamms.
SW88 í»V
Sumarferð samvinnulífeyrisþega
Fylgst var með síldarsöltun á Siglufirði.
Guttormur Óskarsson, Baldvin Jónsson og Hrólfur Jó-
hannesson skoða sig um í gamla Pakkhúsinu á Hofsósi.
króks, raunar svipað með Húsa-
vík, en vilji og vafalaust geta hjá
KEA að taka að sér alla mjólkur-
vinnslu á þessu svæði í nafni
hagræðingar og bræðralags.
Vandséð er að önnur rök, eins og
verslun og vinna í heimabyggð
séu sterkari hér en sunnan Holta-
vörðuheiðar.
Vandséð er líka að á þessu
svæði muni verða litið öðrum
augum á „eignarréttinn“ sem
ýmsir meina að liggi ótvírætt í
höndum kaupfélagstjómanna,
þar á ég við réttinn til þeirrar
vinnu sem skapast við full-
vinnslu landbúnaðarafurða.
Þá er aðeins eftir að fá mig til
að skilja hver staða mín sem fé-
laga í Kaupfélagi Skagfirðinga
er, hvort ég hafi einhvem rétt,
þegar kemur á hin æðri svið við-
skipta. Auðvitað veit ég að
Kaupfélag Skagfirðinga er fyrir-
tæki sem þarf að ganga, en hitt
man ég líka að það er samvinnu-
félag, sem í mínum huga er
sæmdarheiti.
Sómi, orðstýr og drengskapur
verða aldrei metin til fjár enda
spunnir úr öðmm þáttum en hag-
ræðingu, miðstýringu og sam-
ræmingu. Að uppruna er ég
hreinræktaður Þingeyingur og að
uppeldi spmngulaus samvinnu-
maður, oft hef ég sagt að þetta sé
mér vel gefið, enda ósjálfrátt.
Hitt finnst mér lakara að það
sem mér er sjálfrátt eins og það
að læra mjólkurfræði skuli vera
löstur á ráði mínu.
Helminginn af starfsævi
minni vann ég við mitt fag, á
Húsavík, í Borgarnesi og á
Sauðárkróki. Þann tíma þóttist
ég vinna nytjastörf. Nú virðast
þær hugmyndir vera á uppboói á
hagræðingartorginu. Þetta er
ógaman og gjaman mættu starfs-
félagar mínir á þessum stöðum
láta í sér heyra.
Spumingunni - hverjir eiga
kaupfélögin, er ósvarað. Hverjir
ráða kaupfélögnum er augljóst,
en er það rétt??
Þögnin er hættuleg, en getur
verið valdhöfum vænleg, ágætur
Skagfirðingur sem reis upp gegn
nýjum sið fékk að kenna á þeim
sannleika, látum ekki koma okk-
ur í þá úlfakreppu að einhver
„skrifari“ afgreiði málið á þann
máta sem þá var gert.
„Öxin og jörðin geyma þá
best“.
Þó þetta virðist staðreynd
með Borgfirðinga þurfa Skag-
firðingar og Þingeyingar ekki að
sætta sig við þau örlög - ennþá -.
Hilmir Jóhannesson.
Kaupfélag Skagfirðinga
bauð lífeyrisþegum Sam-
vinnulífeyrissjóðsins í
Skagafirði til sumarferðar
laugardaginn 1. júlí. Farið
var til SigluQarðar og komið
við í Síldarminjasafninu og
horft á síldarsöltun ásamt
því sem safnið var skoðað.
Síðan ekið um bæinn og
hann skoðaður, m.a. Siglu-
fjarðarkirkja og minjafyrir-
tækið Glaðnir.
Eftir máltíð á Hótel Læk
var haldið inn í Fljót og ekið
fram að Skeiðsfossi og niður í
Haganesvík, þaóan inn að
Lónkoti í Sléttuhlíð, þar sem
verið var að afhjúpa minnis-
varóa um Sölva Helgason
ásamt því að opnaður var veit-
ingaskáli sem ber nafn Sölva
og er nefndur Sölvabar. Að
lokum var haldið til Hofsóss
Ágætis þátttaka var í sumarferðinni, sem að þessu sinni var um Skagafjörð og Siglufjörð.
og þegnar kaffiveitingar í Sól-
vík og Drangeyjarsafnið og
Pakkhúsið skoðað. Þátttakend-
ur í ferðinni, alls 37, voru
mjög ánægöir i ferðalok.