Feykir - 02.07.1997, Page 3

24/1997 FEYKIR 5
og leist vel á mig þar sem
ég horfði yfir bæinn.
Tímaskynið er ekki ná-
kvæmt hjá sjö ára dreng og
ég geri mér ekki alveg
grein fyrir því hvað ég var
búinn að vera lengi á
Króknum þegar „kerfið”
fór í gang, en móðir mín
segir að það hafi verið um
þijár vikur og alls hafi ég
verið í burtu í um mánaðar-
tíma. Gömlu hjónunum var
eitthvað farið að lengja bið-
in eftir komu Húnvetnings-
ins drykkfelda. Þá fannst
mönnum í bamavemdar-
nefnd staðarins sérkenni-
legt með þennan unga
dreng, hvað hann hann gat
ráðið sér sjálfur og verið á
rangli langt fram á kvöld.
Aftur á Krókinn
Þegar bamavemdar-
nefhdin hafði samband við
móður mína, varð henni
felmt við, enda vissi hún
ekki betur en drengurinn
væri í góðu yfirlæti. Hún
hafði hringt norður þegar
vika var liðin frá því ég fór
að heiman og þá verið sagt
að allt væri í stakasta lagi.
Síðustu nóttina á Krókn-
um gisti ég heima hjá for-
manni bamavemdamefnd-
ar, sem mig minnir að væri
yfirkennari. Þar með var
þessari eftirminnilegu dvöl
minni á Króknum lokið. Ég
kom ekki aftur til Sauðár-
króks fyrr en árið 1984, eða
21 ári seinna. Þá var búið
að negla fyrir alla glugga á
húsinu sem ný hýsir gisti-
heimili. En ég á ábyggi-
lega eftir að líta við í Rúss-
landi þegar ég kem á Krók-
inn og skoða gistiheimilið
sem þar er. Við hjónin rek-
um nefnilega gistihús hér
fyrir vestan”, sagði Magnús
Helgi Alffeðsson í lok
spjalls síns við Feyki.
Eftir því sem næst verð-
ur komist vom gömlu hjúin
sem þama komu við sögu
Ólafía Pálsdóttir ffá Eyrar-
landi í Deildardal og Sigur-
bjöm Gunnlaugsson. Vom
þau kennd við Bústaði
fremra og bjuggu þar um
tíma. Sigurbjöm mun þó
ekki hafa verið lamaður
eins og Magnús hélt, held-
ur bilaður til fótanna.
Willisjeppaeigandinn hefur
sennilega verið Skaiphéð-
inn frá Gili, bróðir Olafíu,
og Friðrik Margeirsson hef-
ur sennilega verið formað-
ur bamavemdamefndar á
þessum tíma. Bærinn sem
um ræðir í Húnavatnssýslu
em Reykir í Svínavatns-
hreppi.
□
Hagnaður á Invest
Aðalfundur Iðnþróunarfélags Norðurlands vestra var
haldinn á Hvammstanga fyrir skömmu. Hagnaður af rekstri
félagsins var að upphæð 1,3 milljónir króna, sem rennur úl
Iðnþróunarsjóðs Norðurlands vestra.
Invest tengdist ýmsum málum varðandi atvinnulífið á sl.
ári, t.d. jók það hlut sinn í Vesturfarasetrinu á Hofsósi. Styrk-
ir vom veittir m.a. til Síldarminjasaffisins á Siglufirði, Versl-
unarminjasafhsins á Hvammstanga og veittur var styrkur til
Farskóla Norðurlands vestra vegna námskeiðs í svæðisbund-
inni leiðsögn sem haldið var á liðnum vetri.
Nýr starfsmaður var ráðinn til félagsins, Valgeir Baldurs-
son stjómmálafræðingur. Sinnir hann ráðgjöf í ferða- og
markaðsmálum, auk almennrar ráðgjafar. Nýlega var gerður
samningur til 3ja ára við Byggðastofhun um atvinnuráðgjöf
í kjördæminu og er gert ráð fyrir að ráðinn verði einn starfs-
maður til viðbótar sem sinni markaðs- og alþjóðamálum.
Gerðir hafa verið samskonar samningar við önnur atvinnu-
þróunarfélög í hveiju kjördæmi.
A árinu var gefið út ritið ,,Handbók um öflun fjármagns”,
sem er ágætt leiðarljós í ffumskógi lána- og íjármagnsstofn-
ana. Ferða- og markaðsráðgjafi sá um útgáfu svokallaðs
„kveikjubæklings” sem var verkefni Ferðamálasamtaka
Norðurlands vestra. Bæklingurinn kom út nú í maí og stend-
ur dreifing hans yfir.
Hið svokallaða RITTS verkefni hefur nú staðið í ár og er
staða verkefnisins sú í dag að lokið er svokölluðum „núll
fasa” sem fólst í skilgreiningu verkefnisins, skipulags stjóm-
unar þess, gerð verk- og tímaáætlana og val á erlendum ráð-
gjöfum. Gerðir hafa verið samningar við tvö ráðgjafafyrir-
tæki Merit í Hollandi og Circa á írlandi. Þá er áætlað að gerð-
ur verði samningur við þriðja ráðgjafafyrirtækið þegar líður
á verkefnistímann.
Þá tók starfsmaður Invest þátt í stofnun atvinnumála-
nefndar Norðurlands vestra sem Páll Pétursson félagsmála-
ráðherra skipaði að ósk sveitarstjómarmanna í kjördæminu.
Guðmundur Skarphéðinsson á Siglufirði er formaður In-
vest. Aðrir í stjóm em Pétur Amar Pétursson Blönduósi,
Bjami R. Brynjólfsson Sauðárkróki, Erlendur Eysteinsson
Torfalækjarhreppi, Ólafur B. Óskarsson Þorkelshólshreppi,
Guðmundur Guðmundsson Hvammstanga og Valgeir Þor-
valdsson Hofshreppi. Framkvædastjóri er Baldur Valgeirs-
son.
Undir Borginni
„Ekkert er ódýrt
sem er óþarfi“
Það er flestum kunnara en frá
þurfi að segja, að margt hefur
breyst í landinu okkar á síðustu
áratugum. Gamla fólkið man þá
tíma þegar fyllsta aðhalds þurfti að
gæta svo nægði til nauðþurfta. Það
sparaði og byggði allt í lífi sínu á
ráðdeild og fyrirhyggju. Ennfrem-
ur hafði það traust á Guði sínum
og fól honum sína vegi. Með þeirri
stefriu tryggði kynslóðin sem nú er
á fömm, afkomendum sínum
miklu betri aðstæður í efnalegum
skilningi en áður var völ á.
En þrátt fyrir það er eins og
unga fólkið í dag eigi miklu erfið-
ara með að finna sér stefnu og til-
gang í lífinu. Það þarf ekki að berj-
ast fyrir nauðþurftum og situr í
skjóli foreldra og venslamanna
fram undir þrítugt. Það er svona að
spá í hlutina eins og sagt er og tím-
inn líður.
Ákaflega margt af því sem
þetta unga fólk tekur sér fyrir
hendur á þessum biðtíma, flokkast
undir það sem gamla fólkið kallaði
hégóma og óþarfa. Hinn harði
skóli lífsbaráttunnar kennir þeim
lítið sem kynnast honum ekki. Það
virðist að ýmsu leyti sannast á
unga fólkinu í dag. En ekki verður
til lengdar hægt að lifa á því sem
fyrri kynslóðir hafa gert, hver kyn-
slóð verður að leggja sitt í sjóð
þess framtaks sem opnar á góða
framtíðarmöguleika fyrir upp-
byggilegt mannfíf í þessu landi.
Unga fólkið er hæfileikaríkt og
á að hafa alla burði til að bæta
meiru við það sem unnist hefur. En
í stað þess að tengja sig inn á þjóð-
legar aflrásir og sýna verkum
genginna kynslóða þá virðingu
sem þeim ber, stillir það gangverk
lífs síns í æ meiri mæli saman við
utanaðkomandi strauma, sem oft
em andstæðir þjóðlegum gildum.
Allir vilja mennta sig sem mest,
verða eitthvað stórt og mikið. Hálf
ævin fer í það að finna sér sama-
stað í tilverunni, menntunarlega
séð. Allir vita raunar hvað það
skrúfar menn upp að sjálfsáliti, að
hafa verið við nám erlendis. Það
minnir á það sem eitt sinn var sagt,
að þeir menn þættu öðmm meiri
sem væm sigldir. En er það í raun-
inni svo? Er sá maður meiri að
gildi sem þvælst hefur um mörg
þjóðlönd, oft að nytjalausu, en
hinn sem gengur strax í það verk
að rækta sinn heimavöll?
Ég held ekki og gagnsemi
hverrar mannsævi opinberast við
leiðarlok.
Því eitt er víst að sá sem fer til
náms erlendis, má aldrei gleyma
því að hann er afkvæmi íslenskrar
þjóðar og hún á skilið af honum
eðlileg fósturlaun. En það er líka
augljóst mál að ekki geta allir orð-
ið prófessorar í hagfræði, enda
hætt við því að fáir lifðu við slík
störf til frambúðar ef ekki væm
einhveijir sem störfuðu í „slorinu”
eins og það er kallað af unga fólk-
inu í dag. En það er einmitt fiskur-
inn og það sem sjórinn gefur sem
er undirstaða velmegunar á íslandi.
Það er eins og sú staðreynd sé
aldrei nógu oft ítrekuð í ræðu og
riti. Og það er synd og skömm að
það sem er undirstaða atvinnulífs-
ins sé fyrirlitið af upprennandi
kynslóð og í svo miklum mæli að
það þurfi að fá erlent verkafólk til
að vinna þau störf hérlendis sem
öll farsæld okkar byggist á. Það
em nefnilega hinir verkfúsu og
iðnu sem munu erfa landið. Þeir
sem em sístarfandi og sjá þá
möguleika sem landið gefur. Þar í
hóp má nefna innflytjendur frá
Asíu og fólk frá stríðshijáðum
löndum.
Móðurafi minn var sterkur fúll-
trúi sinnar kynslóðar. Hann lést
fyrir fjómm ámm, hátt á níræðis-
aJdri. Aldrei fór hann á sjúkrahús
fyrr en hann var orðinn 85 ára og
þegar taka þurfti úr honum tönn, sá
hann um það sjálfur með naglbít.
Hann var með öðmm orðum einn
af þessum stálkörlum sem brotna
aðeins í bylnum stóra seinast.
I vasabók sem hann skildi eftir
sig, hafði hann krotað með sinni
gömfu og þreyttu hönd: „ekkert er
ódýrt sem er óþarft”. Sennilega
hefur honum fundist keyra úr hófi
með gerviþarfir fólks og niðurstað-
an sýna það að allur óþarfinn væri
dým verði keyptur. Það sjónarmið
er skiljanlegt hjá fólki af hans kyn-
slóð, fólki sem gekk í gegnum
harðan skóla lífsbaráttunnar og
göfgaðist í þeirri baráttu og jók
stórlega við sæmd lands og þjóðar,
lagði fram mikið og gott verk í
þjóðlegum anda. Sannarlega þarf
unga fólkið okkar í dag ekki að
leita annað til að finna þá fyrir-
mynd sem öllum væri hollt að
breyta eftir.
Á þjóðhátíðardaginn 17. júní
Rúnar Kristjánsson.
Skipuleg beit - LANDVERND

Hagkvæmasta lausnin er
JÖ^rafgirðing!
Rafgir&ing er raunabót
reynist vel en kostar lítib.
Fénaöi varnar vegsins rót
vænkast hagur minnkar stritið
Ártorgi 1 • 550 Sauöárkrókur • S: 455 4610 • F: 455 4611
rafgirðingavörur
• Vandaö efni
• Fjölbreytt úrval
• Hagstœtt verö
• Gerum efnis-
áætlanir og tilboö
• Leiöbeinum um
uppsetningu
Umboðsmenn
um allt land !
Leitib upplýsinga og fáib
sendan bækling og vörulista