Feykir - 12.05.1999, Blaðsíða 4

4FEYKIR 17/1222.
„Lékum okkur saman eins og við hefðum þekkst lengi“
Haraldur og Maggí á Sjávarborg í Skagafirði heimsóttu fyrir skömmu fósturbörnin sín í Nepal
Talsvert mun vera um það að íslendingar, eins og reynd-
ar fólk út um allan heim, gerist fósturforeldrar bama í
svokölluðum SOS-bamaþorpum, en þau vom mynduð
á sínum tíma til hjálpar yfirgefnum bömum. Margir ís-
lendingar hafa tekið böm í fóstur á þennan hátt og senda
mánaðarlega greiðslur til SOS-bamaþorpanna. Hins
vegar mun það vera fremur sjaldgæft að fólk héðan af
norðlægur slóðum vitji þessara fósturbama sinna hinum
megin á hnettinum, enda það ferðalag dýrt og fyrirhafn-
armikið. Þau Haraldur Ámason og Margrét Ámason á
Sjávarborg í Skagafuði, sem bæði em komin í hóp eldri
borgara í héraðinu, lögðu á sig mikið ferðalag nú síðvetr-
ar til að vitja fósturbama sinna í Pokhara í Nepal. Frá
þessu mikla feiðalagi sögðu þau m.a. á skemmtikvöldi
hjá Menningar- og framfarafélagi kvenna í Skagafuði,
ífum, í Sæluvikunni.
„Fyrir um tveimur árum
gerðumst við hjónin styrktarfor-
eldrar 4 ára drengs í SOS-bama-
þorpinu í Pokhara í Nepal.
Rúmu ári síðar bættist svo systir
hans við og búa þau nú bæði í
sama húsi í áðumefndu þorpi.
Fengum við sendar myndir af
bömunum og vom bæði fremur
döpur á svip, enda höfðu þau ný-
lega sagt skilið við móður sína,
sem raunar á fleiri böm en gat
ekki séð fyrir þeim öllum. Aö
öðm leyti litu þau vel út, hrein-
lega klædd og hraustleg.
Sl. vetur skaut sú hugmynd
upp kollinum að gaman væri að
fara þama austur og heimsækja
bömin. Hugmynd þessa vomm
við alllengi að vega og meta, uns
ákvörðun var tekin um að láta til
skarar skríða. Maggí (sem
reyndar er svissnesk að uppruna,
innsk. Feykir) komst í samband
við svissneska ferðaskrifstofu í
Zurich, sem sérhæfir sig í feið-
um til Austurlanda fjær, einkum
Indlands og Nepal. Stóð okkur
til boða hópferð til Nepals með
viðkomu í bakaleiðinni í Quatar
á Arabíuskaga í 3-7 daga, raun-
ar á sólskinsströnd. Fannst okk-
ur sá kostur ekki mjög fysilegur
(þau hjónin eiga hlut í húsi á
Spáni og dveljast þar oft á sólar-
strönd, innsk. Feykir) og töldum
1 r^l
1 vii
* /AÉá
Haraldur með fósturbömunum sínum í Pokhara.
Maggí í hópi barnanna í SOS-barnaþorpinu í Pokhara.
að fyrst svona langt austur væri
komið mætú frekar hugsa sér að
skoða sig nokkuð um í Indlandi
og fara þaðan til Nepals, sem er
norðaustur af landamæmm ríkj-
anna. Fengum við svo tilboð frá
Indlandsferðum um svona foð
bæði í 16-20 manna hópum og
líka fyrir einstaklinga, sem við
völdum með tilliti til öryggis og
þæginda án tillits til kostnaðar.
Eftir reynslu okkar í Indlandi
sjáumviðekkieftirþeirri á-
kvörðun”, segir Haraldur.
Skipulögð útíæsar
Ekki verður hér farið úr í að
lýsa ferðinni nákvæmlega, en
þau Haraldur og Maggí segja
hana gjörólíka þeim ferðum sem
þau höfðu kynnt áður., Af því að
hér var um einstaklingsfeið að
ræða, þ.e. hún var skipulögð fýr-
ir aðeins tvær persónur og það
raunar út í æsar, ef svo má segja.
Flugleiðir vom bókaðar fyrir-
fram, svo og hótel alla ferðina.
Umboðsmenn ferðaskrifstofúnn-
ar tóku á móti okkur á hveijum
nýjum stað og þar beið okkar
einkabíll með bílstjóra og leið-
sögumanni. Þannig skoðanar-
feiðirem auðveldari og árangurs-
ríkari en tíðkast í hópfeiðum,
enda komast stærri bílar ekki
jafnvíða um stórborgir oft með
þröngum götum, eins og litlir
bílar og veiða gönguferðir því oft
lengri og erfiðari í hópfeiðum.
Ferðin hófst 1. mars á flugi
með Flugleiðavél til Kaup-
mannahafnar og þaðan sama
dag með SAS-vél til Zurich, en
þar dvöldum við hjá kunningj-
um til snemma morguns hinn 5.
mars er stigið var upp í flugvél
frá Sviss air, sem flutti okkur í
einum áfanga til Delhí á Ind-
landi. Flugtími var 8,2 klst. og
tímamismunur er 4,5 tímar.
„Tekinn fastur“ í búðunum
Daginn eftir var okkur ekið í
skoðunarfeið, fyrst um gömlu
Delhí, sem var höfúðborg Ind-
lands undir stjóm múhameðstrú-
armanna á 12.-19. öld. Þama
kynntumst við áþreifanlega
borgarbragnum í Delhí og má
segja að aðalgatan í gömlu borg-
inni sé einn óslitinn markaður,
þar sem úir og grúir af fólki,
bæði innfæddum og túristum,
seljendum, kaupendum og betl-
urum, og er frekja og ágengni
götusalanna með ólíkindum;
tranandi fram vamingi sínum
svo varla er þverfótað og slysist
maður inn í búð sem oftast er
smákompa fúll af einhvers kon-
ar vamingi, er engu líkara en
maður sé tekinn fastur og vam-
inginum haldið svo stíft að manni
að jaðrar við líkams-
meiðingum.Leiðsögumaðurinn
var þó nokkuð til halds og
trausts.
Skrítin umferðarmenning
A götunum ægir öllu saman.
Vömbíllinn, rútubíllinn, úlfalda-
vagnamir, riksja; farartæki í
formi þriggja hjóla reiðhjólameð
sæti fyrir tvö farþega, annað-
hvort mótordrifin eða fótstigin,
ennfremur ótrúlegri mergð
leigubíla sem flestir em eins og
Willisjeppamir sem vom hér hjá
okkur á ámnum 1950-’65 með
blæjum. Þessar Willis-eftirlík-
ingar em ffamleiddar í landinu.
Ekki er óalgengt að sjá 8-10 far-
þega inni í farartækinu og 4-7
menn standandi aftan á og
stundum 2-3 uppi á toppnum.
Inni á milli skjótast svo reiðhjól
og skellinöðmr af ýmsum stærð-
um. Hávaðinn er ærandi og em
bílflautur óspart þeyttar. Einn
þeirra bílstjóra sem við ferðuð-
umst með var sérlega flautuglað-
ur og taldist mér til að af þrem
tímum sem við vomm í bfl hans
hafi hann legið á flautunni í einn
klukkutíma og 40 mínútur.
A þessu úfna hafi umfeiðar,
þar sem götuljós og stefnuljós
farartækja em óþekkt fyrirbrigði,
mátti oft sjá kýr, kálfa, geitur og
jafnvel svín og hænsni utan til
við mesta öngþveitið. Kýr em
hjá Hindúum heilagar og ertalið
mjög svo ámælisvert að stugga
við þeim, þótt þær loki meira og
minna umfeiðaræðum um stund-
arsakir.
Eins og fyrr segir var tilgang-
ur þessarar ferðar okkar hjóna að
kynnast styrktarbömum okkar í
Nepal, 6 ára gömlum strák og 3
ára gamalli stelpu. Það var með
mikilli eftirvæntingu að við fór-
um með bfl laugardaginn 20.
mars með fulla feiðatösku af
leikföngum og sælgæti áleiðis til
bamaþorpsins, sem er stutt frá
Pokhara, en þai' dvöldum við tvo
daga. Laugardagur er sunnudag-
ur í Nepal, svo leikskólinn og
skólinn fyrir eldri böm vom lok-
aðirog því öll bömin heima.
Þorpið samanstendur af 12
húsum, hvert fyrir 10 böm og
eina húsmóðir. A svæðinu sem er
afgirt, er skólahús, leikvöllur
með rólum, vegasalti, borðtenn-
is, körfuboltagrindum og sjón-
varpssal. Allt er mjög snyrtilegt,
húsin falleg og vel hirt, á milli
litlir garðar og blómabeð. Stofa
og eldhúskrókur og þrjú svefn-
herbergi, hvert bam á sitt rúm,
koju og dívan og skáp fyrir föt
og dót. Fallegar gardínur, mynd-
ir og skrautmunir, allt mjög
heimilislegt.
Það var ákaflega vel tekið á
móti okkur, yfirmaður þorpsins,
sem talaði góða ensku, kynnti
okkur fyrir fjölskyldunni. Hús-
móðirin skildi líka svolíúð í
ensku og mesta feimnin var fljót