Feykir - 28.07.2004, Qupperneq 4

4 FEYKIR 26/2004
„Þó heitt væri í kolunum var
samt alltaf til staðar vinátta“
Halldór sýslumanns
rifjar upp minningar
frá Króknum
Það er kosningakvöld á Króknum og mikill ys og þys
í Bifröst þar sem talningin fer fram. Hún er reyndar
ekki komin af stað, því eins og stundum hefúr gerst er
komin upp deila um utankjörstaðaatkvæði, gildi at-
kvæða þeirra sem kærðir hafa verið inn á kjörskrána.
Það hitnar í kolunum og menn eru kornnir í ham.
„Ætliði virkilega að hafa kosningaréttinn af fólki”,
segir einn þeirra sem harðast gengur fram. Það stefii-
ir hreinlega í átök, æsingurinn er orðinn mikill. Það er
ekki laust við að grípi um sig skelfmg hjá þeim yngstu
í hópnum, en á endanum tekst þó að koma ró á hlutina
og byrja talningu, en það hefur einmitt oft viljað
brenna við að íyrstu tölur úr kosningum berist seint frá
Sauðárkróki. Yfirleitt er það þó ekki vegna deilna um
gildi atkvæða, heldur hitt að tíma sinn tekur að safna
saman kjörgögnum.
Þetta er ein sterkasta minn-
ing eins „kosningasendilsins”
sem eyddi mörgum stundum
æskunnar á skrifstofu flokksins
á Króknum, einkum fyrir kosn-
ingar. Þetta er hann Halldór Þ.
Halldórsson, Halldórs sýslu-
manns Jónssonar og Aðalheið-
ar Onnsdóttur. Þessi fjölskylda
er reyndar öll farin ffá Sauðár-
króki, ef undan er skilinn
frændinn Jón Onnar Onnsson,
sem enn er búsettur á Króknum
og stundar þar skriftir og grúsk,
kemur m.a. vikulega með þátt-
inn á „Á sagnaslóð” í útvarpið,
En Halldór yngri fór reyndar
ekki langt, býr á Siglufirði eins
og Ingibjörg systir, en stundar
nú um stundir nám í Viðskipta-
háskólanum á Bifröst, steínir
að því að ljúka þaðan prófi í
viðskiptalögfræði næsta vor,
og síðan líklega mastersprófi í
lögffæðinni í framhaldi af því.
Halldór lærði reyndar stjóm-
málaffæði við HI áður.
„Þetta er sterkasta minning-
in frá því þegar var að sniglast
í kringum kosningamar. Þama
var ég ekki nema átt eða níu ára
gamall. Og maður man auðvit-
að eftir heitum umræðum ffá
stjómmálafundum. Það vom
ffamsóknarmennimir sem vom
aðal aðalandstæðingamir, Stebbi
Dýllu og Marteinn, og svo
vom náttúrlega Guttormur og
Guðjón Ingimundar áberandi í
fomstunni. En þó það væri
heitt í kolnum þá var samt
alltaf til staðar vinátta og pabbi
var t.d. mikill vinur þessara
manna, enda lagði hann alltaf
mikið upp úr því að meta fólk
ekki út frá pólitík. Þó það væri
þannig þá hætti manni samt til
að draga fólk í dilka, þannig að
maður fór að reikna út hvað
þessi og þessi kysi. Það vom á-
kveðin framsóknarheimili,
kommaheimli og þannig.
Eg komst snemma í snert-
ingu við pólitíkina þar sem
pabbi og mamma vom bæði í
henni. Faðir minn ákvað að
hafa heimilið alltaf opið fýrir
fólki, svo að menn vom nánast
að koma á öllum tímum, bæði
útaf þessu stjómmálavafstri og
líka vandamálum sínum, því
pabbi var fulltrúi hjá sýslu-
manni á þessum tíma, auk þess
að eiga sæti í bæjarstjóm. Það
var því talsvert ónæði á heimil-
inu flesta daga af þessum sök-
um. Það var mikið af eftir-
minnilegu fólki sem vom fasta-
gestir eins og t.d. Björg á Vatni
sem kom flesta daga held ég og
það var jafnan leyst úr vanda-
málum hennar í forstofúnni”.
Traffík á kjörbúðarplani
Hvað, þið bjugguð á Skóla-
stígnum?
„Jú norðan við kjörbúðina.
Maður sat oft út við gluggan og
fylgdist með umferðinni á kjör-
búðarplaninu. Þangað kom
fólkið úr sveitinni lika, einStaka
menn komu ríðandi á hestum
og bundu þá við hestasteininn
sem var nyrst við bílastæðið.
- Veistu kannski hvað varð um
hestasteininn?”, spyr Halldór
Feykismann, en hann vissi það
ekki og þvi er kannski best að
senda þessa spumingu áffam til
lesenda Feykis. „Þetta var
mjög skemmtilegt að hafa
hestasteininn þama, setti sinn
svip, og mannlífsflóran var oft
skemmtileg við kjörbúðina,
þama komu menn saman til að
spjalla um daginn og veginn,
þekktir karakterar úr bænum
og sveitinni.”
Leikfélagarnir þrír á Skólastígnum fvrir nokkrum árum: Halldór Halldórsson, Helgi
Bragason og Alfreð Guðmundsson.
Lítill árgangur
- En í hvaða árgangi varst
þú nú?
„Ég er í '64 árgangnum.
Það má m.a. nefna Áma Malla,
Guðbrand, Daníel Sighvats,
Gisla Sig., Ómar Bjama, Ástu
Pálma, Katí Ýtu-Kela, Gunn-
laugu Hartmanns, Heiðu Reyn-
is og fleiri. Annars var þetta
fremur fámennur bekkur, og
aldrei nema ein bekkjardeild
upp allan bamaskólann. Mér er
sagt að ástæða þess hafi verið
sú að árið á undan hafi verið
faraldur af rauðum hundum, en
það getur verið skaðlegt fýrir
fóstur og því hafi fólk haldið
aftur af sér í bameignum þetta
ár.
Aðalleikfélagarnir voru í
fýrstu Helgi Bragason, sem nú
vinnur í KB banka fýrir sunn-
an, og Alli Munda, sem var
reyndar tveimur ámm eldri en
við. Seinna vom það svo Gísli
Sig. Ægir Ásbjöms og Ómar
Bjama. Aðalleiksvæðið köll-
uðum við Bámna, sem var
sunnan við bílaverkstæðið að
húsinu hjá Alla Munda og var
kennt við samnefnt hús við
Freyjugötuna þar sem bræð-
umir Mundi, Kiddi og Svavar
bjuggu.
Þama hafði verið skilinn
eftir gamall ketill úr skipi, sem
okkur fannst líkjast eldflaug og
við trúðum því að sá tími kæmi
að við gætum skotið þessari
eldflaug á loft. Margir leikir
vom í kringum þetta og síðan
var Qaran þama neðan við líka
vinsæll leikvöllur. Svo var ein-
hvem daginn ýtt vegi út í fjör-
una og ég man að það var mik-
ið áfall þegar það gerðist. Ann-
ars var mikið um boltaleiki,
fallin spýta og fleiri leiki. Og
veiðiskapurinn auðvitað. Þama
neðan við var útfall og stund-
um fískaðist þar mikið. Alli
Munda t.d. mokaði upp eitt
vorið var langt atkvæðamestur,
það gerði væntanlega keppnis-
skapið sem hann hafði nóg af.
Seinna vomm við Helgi Braga
og Ómar mikið í körfúbolta
heima hjá Alla, enda hann sá
eini í hverfmu sem var með
körfuboltaspjald heima.
Annars var Krókurinn
nokkuð svæðisskiptur á þess-
um ámm fannst mér. Það var
Útbærinn, þar sem bjó annað
fólki og við höfðum ekki mikil
samskipti við, og í suðurbæn-
um vom Eiki Sverris, bræður
hans og félagar, og við sóttum
lítið þangað, þó þeir væm með
sinn Wembley leikvöll, sem
mig minnir að hafí fýrst verið
þar sem saumastofan Vaka er
núna en færðist síðan upp fýrir
Borgina.”
Sigló og Krókur ólíkir
En hvað er langt síðan þú flutt-
ir til Siglufjarðar?
„Það em níu ár síðan og það
var í raun bara tilviljun að ég
kom hingað. Þá byrjaði ég á
Skattstofúnni hjá Boga. Ég
vann síðan í sparisjóðnum í
nokkur og endaði síðan affur á
Skattstofúnni. Það var mjög
gott að vinna hjá Boga Sigur-
bjömssyni. Hann er mikill
embættismaður en veit samt
vel hvar á að draga mörkin.”
- Hvað með samanburð á
þessum stöðum, Siglufirði og
Sauðárkróki?
„Ég hef ekki nema gott eitt
um báða þessa staði að segja
og hef liðið vel á báðum stöð-
um. Það var fræbært að alast
upp á Króknum og ég sé núna
kannski best hversu mikið
frjálsræðimaðurbjóvið. Þess-
ir staðir em þó ótrúlega ólíkir.
Mér finnst án þess að ég sá að
hnjóða í Krókinn, að Siglu-
fjörður er opnari staður og að
því leyti skemmtilegri. Það
held ég að stafi af því að sjáv-
arútvegurinn hefúr alla tíð ver-
ið hér uppistaðan, hér snýst líf-
ið um fisk og aflabrögð, og það
vom útlendir athafnamenn sem
vom upphafsmenn sjávarút-
vegs- og viðskiptalífs hér, til að
mynda Norðmennimir á síld-
inni. Á Króknum hefúr þetta
byggst meira á landbúnaðin-
um, verslun og þjónustu við
sveitimar og það er ekki fýrr en
á seinni ámm sem útgerðin og
fiskvinnslan verður stór þáttur.
Pólitíkin er líka afar ólík og
héma á Sigló em vinstri flokk-
amir í því hlutverki sem fram-
sókn hefúr verið á Króknum í
gegnum tíðina”
Þú náðir þér í konu eftir að
þú komst til Siglufjarðar?
„Já hún heitir Hanna
Bjömsdóttir og kemur út
Kópavoginum eins og systir
hennar Sigríður, sem bjó um
tíma í Stóm-Brekku í Fljótum,
kona Reynis Pálssonar sem
kom mikið við sögu í kringum
Miklalax á sínum tíma. Hanna
á fjögur böm frá fýrra hjóna-
bandi og það elsta var að út-