Feykir - 29.12.2004, Blaðsíða 4

4 Feykir 45/2004
Jól í Japan
Þann 11. september lagði ég af stað í langt ferðalag eða alla leið
til Japan. Tilgangur ferðarinnar er að Ijúka BS námi í viðskipta-
fræði. Síðastliðin tvö ár hef ég stundað nám við Viðskipta-
háskólann á Bifröst og í vor bauðst mér að fara sem skiptinemi í
eitt ár til Japan og Ijúka þriðja árinu þar.
Slíkt kostaboð býðst nú ekki oft
á lífsskeiðinu og ég hugsaði
málið í rúma viku áður en ég
ákvað að ræða
þennan möguleika
við fjölskylduna.
sem hvatti mig ein-
dregið til að takast á
við þessa áskorun.
Þegar aðeins
tveir mánuðir voru
í brottför breyttust
einkahagir mínir
þó verulega þegar
27 ára sambúð
okkar hjónanna lauk. En ég á
þrjú yndisleg börn, foreldra,
systkyni og vini sem studdu við
bakið á mér og hvöttu mig til
að halda mínu striki. Þetta var
því upphafið að nýju lífi og ég
ákvað að taka þessu tækifæri
fagnandi og njóta ævintýrisins.
Ferðin til Japan
Leiðin til Japan var Sauðár-
krókur, Reykjavík, Keflavík,
London, Tokyo, (Citose)
Sapparó, og loks Otaru sem
yrði heimaborg mín næsta
árið.
Ferðalagið hófst árla
morguns hinn 11. september
og áætluð koma til Otaru var
seint um kvöld næsta dag eða
12. september. Með mér fór
einnig annar nemi frá Bifröst,
Ágúst Lárusson frá Akureyri.
Þegar við lentum í London tók
við 8 klst. bið eftir fluginu til
Tokyo. I London ætluðum við
Ágúst að nota 8 klukkutíma
stopp til að skreppa í bæinn en
það átti nú ekki að liggja fýrir
okkur og lentum við í alls kyns
hremming-um á vellinum.
Flugið til Tokyo var þægi-
legt, ef hægt er að
tala um það í
flugvél, ég náði að
dorma aðeins á
milli mynda og
áður en varði
vorum við lent í
fimmtu stærstu
borg heims,
Tokyo. Eftir fjóra
tíma þar vorum
við enn komin
uppí flugvél sem flutti okkur
til Chitose sem er nálægt
Sapparó. Þar tók á móti okkur
japanskur strákur, Motoki, og
vinur hans. Þeir eru nemendur
hér við skólann og var falið að
sjá um okkur fyrstu dagana.
Það kont í ljós að þeir voru á
pínulitlum bíl, svipuðum Yaris,
og við Ágúst vorum jú með
farangur til árs! En eftir rnikið
bras, hlátur og pælingar á
hreinni íslensku, japönsku og
ensku náðum við að troða
þessu öllu inn í bílinn, sitjandi
ofaná töskunum og sitjandi
undir þeim.
Við vorum nú orðin heldur
lúin enda búin að vera á
ferðinni í einn og hálfan
sólahring! Motoki villtist
nokkrum sinn-um á leiðinni
svo við vorum ekki komin lýrr
en um mið-nætti. Við vorum
því dauð-fegin að komast á
heimavistina þó þar biði okkar
ekkert nema tómt herbergi,
galtómur ísskápur og
morgundagurinn óskrifað
blað. Lagðist í rúmið án sæn-
gurfata og sofnaði með það
sarna.
Otaru university
of Commerce
Skólinn byrjaði svo næsta dag,
13.september á japönsku nám-
skeiði sem stóð til
mánaðarmóta en þá fór skólas-
tarfið af stað fýrir alvöru. Ég
hef nú alltaf vcrið ágæt í
teikningu og hefrir mér gengið
vel með kanji táknin og ritaða
málinu en japanska talmálið er
frekar strembið.
En eins og nafnið gefur til
kynna þá er þetta viðskip-
taháskóli og hefúr verið mjög
virtur og rnikils metinn hér í
Japan. Hinsvegar varð breyting
á rekstrarformi skólans sl. ár og
núna er hann ekki lengur rík-
isrekinn og því eru víða merki
þess að starfsemin búi við
fjárskort. Til dæmis er tölvu-
herbergi sem er ætlað olckur
erlendu nemunum en þar er
ein tölva virk af átta og þannig
hefúr þetta verið í rúma tvo
mánuði og er okkur sagt að
það vanti peninga til að fá
tölvuviðgerðarmenn. Aðrar
námsgreinar sem ég tek á
haustmisserinu (sem lýkur
ekki h’rr en um miðjan
febrúar) eru ntarkaðsfræði,
japönsk stjórnun, saman-
burður á hegðun og menningu
mismunandi landa, APF.C sem
eru hagfræðisamtök austur-
kyrrahafslandanna , japönsk
atferlisfræði (förum mikið í
heimsóknir og spáum í japans-
ka menningu) og svo japanska
og aukatímar í japönsku með
tútor og japönsku nemunum.
Gæði kennslunnar hérna er
mjög misskipt og er ég búin að
sjá að þó við höfum verið rnjög
gagnrýnin á Bifröst þá er það
klassaskóli miðað við margt
hérna. Aðbúnaður nemenda
er mjög lélegur t.d. sitjum við
stundum á tréstólum eða við
borð sem eru of há. Hver
kennslustund er 90 mínútur,
engin pása og aldrei er gefin
eftir ein mínúta. Oft lendum
við í vandræðum með að
koma efni frá okkur því ekki er
notast við tölvur í kennslu-
stundum heldur er aðeins
unnið með blað og penna og
tölvuverið er allt í steik svo það
voru því mikil viðbrigði frá
tölvuvædda þráðlausa kerfinu
á Bifröst.
Bókasafnsaðstaðan er hins
vegar mjög góð og aðstaða til
náms þar er mjög góð enda eru
um 3.000 nemendur við
skólann þ.e. 2970 Japanar en
rúmlega 30 erlendir skipti-
nemar. Minnir að bókatitlarnir
í heild séu um 900.000 en
flestar auðvitað á japönsku!
Hérna á heimavistinni erum
við t\rö frá íslandi, tvær frá
Spáni, ein frá Austurríki, einn
frá Rússlandi, tveir fi’á Frakk-
landi, þrjú frá Þýskalandi, cinn
ítali, þrjú frá Nýja Sjálandi,
fimm frá USA, þrjú frá Kóreu
og svo er restin af íbúunum frá
Kína. Má segja að hér sé ein stór
fjölskylda, a.m.k. eru allir dug-
legir að mæta þegar haldin eru
partý en hérna heitir allt partý
hvort sem það er afmælisveisla
frá 18-22 eða alvörupartý á ísl-
Efst: Horft acI skíðapalli í Sapparó. 77/
hægri: í kennslustund. Að ofan: María
Lóa í japönskum vetri.
enskan mælikvarða!
Krakkarnir eru dugleg að
heimsækja ntig - hálfgerð
mamma þeirra hérna - hvort
sem tilefhið er gleðilegt eða ef
eitthvað hefur bjátað á, þá hafa
þau getað rætt málin, fengið
faðm eða öxl til að halla sér að.
Mikils virði að eiga eftir að fá
heimsólcnir frá þeim öllum eða
átt næturstað hjá þeim þegar
dvölinni hérna lýkur.
Otaru og daglega lífið
Háskólinn er í Otaru sem er
vestast og norðarlega á eyjunni
Hokkaido, og eyjan sú minnir
um margt á ísland, mikið
landslag, strendur, klettar, íjöll,
vötn, heitar uppsprettulindir
og fleira. Otaru er staðsett við
stóra vík milli tveggja skógi-
vaxinna fjalla. Borgin þyldr lítil
hér í Japan, “aðeins” 160.000
íbúar. Sapparó, hin fræga borg
Vetrarólympíuleikanna og
skíðaíþróttarinnar, er í um 30
mínútna fjarlægð héðan nieð
lest og hún er 5 stærsta borg
Japan með 1,8 miljón íbúa.
Þangað er farið ef okkur þykir
Otaru þrengja að okkur.
Otaru er mjög vinalegur
bær, erfitt að átta sig á stærð-
inni því borgin dreyfir sér um
stórt svæði og byggð á hæðum
og í lægðum. Þannig að þegar
verið er að fara niður í bæ þarf
stundum að fara upp nokkrar
brekkur áður en komið er að
neðasta punkti sem er niður
við höfnina. Þar stutt frá er
Otaru Unga eða Otaru skurð-
urinn sem er einkenni borgar-
innar. Afskaplega fallegur og
rómantískur staður og versl-
anir og veitingastaðir við hvert
fótmál.
Otaru er fræg fýrir glerlist
sína, fallegir munir eru unnir á
blástursverkstæðum, einnig
gera þeir einstaklega fallega
skartgripi og annað úr steinum
sem þeir slípa til í allar mögule-
gar stærðir og gerðir. Ekki má
heldur gleynta að þeir vinna
mildð úr tré og leðri svo þetta
er kjörinn staður fyrir list-
unnendur eins og mig, sem get
gleymt mér heilu klukku-
tímana þarna að skoða fallega
hluti.
Svo er ekkert mál að skjóta
sér í næstu hliðargötu og velja
eitt af óteljandi veitinga-húsum
og fá sér Ramen, sem er stór
skál með ijúkandi heitri súpu
með núðlum, grænmeti og
kannski smá kjöti, eða
Okonomiyaki, sem er græn-
metisbaka blönduð kjöti eða
sæfangi sem hver og einn bakar
á pönnu sem er ígreypt í
borðið. Og svo er alltaf hægt að
fá sér sushi sem er þjóðarréttur
Japana, hrísgrjón mótuð í litla
köku og efst er yfirleitt hrátt sjá-
vartáng, fiskur, humar, rækjur,
túnfiskur, smokkfiskur eða lax.
Eldamennskan er einföld en
vandað til hráefnis. Það er