Feykir - 05.01.2005, Blaðsíða 4

4 Feykir 01/2005
Um daginn og veginn_______
Beðið eftir afsökun
Þessi saga er meira um veginn en daginn. Enda gerist hún á
þjóðveginum í kolsvartamyrki, hríð, frá kvöldi fram á nótt. Við
vorum á leið norður á næstsíðasta degi ársins. Fundarhöldum
dagsins lauk seinnipart og við lögðum af stað um kvöldmat eftir
að hafa ráðfært okkur við Vegagerðina. Það snjóaði og talsverð
veðurhæð en fjallveg
Rétt eins segir í frásögn
Jóhannesar grínara af för land-
búnaðarráðherra í Skagafjörð
fórum við niður í Hval-
fjarðargöngin að sunnan, upp
úr þeim að norðan og síðan
sem leið liggur fyrir Hafnarfjall
og upp Borgarfjörð. Er við
komum á Holtavörðuheiðina
laust fyrir klukkan níu um
kvöldið hafði lögreglan lokað
veginum. 1 fyrstu héldum við
og aðrir er biðu á veginum, að
slys hefði átt sér stað en við
nánari eftirgrennslan kom í ljós
að verið var að hífa upp flutn-
ingabíl sem hafði keyrt útaf í
m haldið opnum fram
hálku þá um daginn eða
morguninn.
Ég á það til að vera bæði
önuglyndur og óþolinmóður
og aðstæður sem þessar eru
kjörnar til þess að ýta undir
slíka skapgerð. Spurði lög-
reglumann á vettvangi hver
hefði tekið jafn gerræðislega
ákvörðun og þá að loka
þjóðvegi eitt undir blánóttina
upp á rcginfjöllum í algeru
skítaveðri. Hann taldi að trygg-
ingarfélag vörubílsins hefði
ákveðið þetta. „Síðan hvenær
hafa tryggingarfélögin tekið að
sér umferðarstjórnun á vegum
eftir kvöldi.
landsins?”, spurði ég á móti en
löggan hafði ekki tíma til að
ræða þetta nánar, horfinn út í
sortann til þess að tilkynna
næsta bíl að þetta yrði í mesta
lagi klukkutíma töf.
Gemsinn kom í góðar
þarfir. Fyrst hringdi ég í Vega-
gerðina og spurði af hverju í
ósköpunum þau hefðu ekki
látið vita af þessu þegar ég var
að grennslast fyrir um færðina
tveimur tímum áður. Fékk þau
svör að Vegagerðin og eftirlits-
maðurinn í Borgarnesi hefðu
mælt eindregið með að ekki
yrði lokað fyrr en á miðnætti,
enda margir á ferð á næstsíð-
asta degi ársins. Eftir þetta sím-
tal vissi ég að minnsta kosti að
það var yfirlögregluþjónninn í
Borgarnesi sem hafði tekið
ákvörðun um lokun en ekki
tryggingarfélag.
Áfram silaðist tíminn.
Stelpurnar okkar þrjár í aftur-
sætinu voru ótrúlega þolin-
móðar. Eftir klukkutíma bið
var þó farið að heyrast talsvert í
þeim, enda svangar, mál að
pissa og leiðar á að komast ekki
út. Aftur tók ég upp gemsann
og nú til þess að eiga orð við
varðstjórann í Borgarnesi.
Reyndi eftir bestu getu að
útskýra fyrir honum þá skoðun
mína að hann væri að gera
mistök í starfi og hann skyldi
tafarlaust fyrirskipa kranabíln-
um, sem var þversum á veg-
inum við að reyna að hífa
vörubílinn upp, að gera nú hlé
á björgunartilraunum og
hleypa umférðinni hjá.
„Skilur þú ekki maður, við
erum að bjarga verðmætum”,
sagði varðstjórinn þreytulega
og gaf lítið fyrir þá gagnrýni að
lögreglan væri að skapa stór-
kostlegt hættuástand með því
að þjappa saman uppi á
Holtavörðuheiði, tugum bíla í
hálku, hríð og lélegu skyggni.
Þegar hér var komið sögu
var ég beinlínis orðinn reiður
enda var engu líkara en ég væri
að tala við umboðsmann
tryggingafélags en ekki lög-
reglu. „Hér er fólk með börn
og flestir eftir að fara yfir
Vatnsskarð eða Þverárfjall og
sumir Öxnadalsheiði líka,
verður þessum fjallvegum
haldið opnum í nótt?” Senni-
lega hefur manngreyið verið
orðinn jafn leiður á mér og ég á
honum, því hann svaraði í styt-
tingi. „Það er ekki í mínu
umdæmi.”
Eftir klukkutíma og þrjú
korter mjakaðist röðin loks af
stað. Fimmtíu bílar sunnan-
meginn og um þrjátíu að
norðan. Lestin náði ofan af
háheiði niður að Hrútafjarð-
ará.
Það var gott að koma í
Staðarskála. Stelpurnar komust
á klósett og Jónas jarðfræði-
kennari minn úr MA sagði
spekingslega að svona uppáko-
mum yrðu rnenn að taka með
jafnaðargeði. Lalli Páls hafði
uppgvötað á meðan á biðinni
stóð að puttaferðalangur sem
hann tók uppí var fjarri því
eins og fólk er flest og losaði sig
við hann til flutningabílstjóra á
leið til Akureyrar. Sumir
reyndu að bæta sér upp töfina
með hraðakstri en Blönduós-
löggan var sýnilega ennþá
vakandi og bláu ljósin hring-
snérust við utanverðan Hrúta-
fjörðinn okkur hinum til
viðvörunar.
Við komumst heilu og
höldnu heim um nóttina og
vonandi hafa allir komist
klakklaust á leiðarenda. Ég hef
hins vegar verið að bíða eftir að
sjá eða heyra afsökunarbeiðni
frá yfirmanni lögreglunnar í
Borgarnesi. Þarf sjált'sagt að
bíða lengi. Að minnsta kosti ef
hann er ennþá þeirrar skoð-
unar að ferðalangar á áttatíu
bílum þetta kvöld og þessa nótt
hafi verið minna virði en einn
vörubílsfarmur.
Ég hef velt fyrir mér hvað
hægt er að læra af þessari lífs-
reynslu en þeirri spurningu er
ekki alveg einfalt að svara.
Okkur var misboðið. Valdið
var tvímælalaust í höndum
lögreglu, sem tók klárlega
ranga ákvörðun. Út ffá þessu
mætti hefja langa rökræðu um
vald og ábyrgð en ætli sé ekki
best að taka frekar undir með
Jónasi og reyna að gleyma
þessu og mæta andstreymi
með jafnaðargeði.
Árni Gunnarsson
Jólaböll á Króknum
Uonsmenn
í skýjunum
Lionsmenn héldu jóla-
skemmtanir þann 29.
desember og eru í
sjöunda himni með
viðtökurnar.
Um 500 manns mættu á
barnaball í íþróttahúsinu á
Sauðárkróki og rúmlega 100
unglingar á skemmtun á
Kaffi Krók um kvöldið.
Barnaballið er sennilega
fiölmennasta jólaskemmtun
á Króknum í fleiri, fleiri ár í
það minnsta og vonandi eru
jólaböllin komin til að vera.
Lionsmenn vilja koma á
framfæri þakklæti til hinna
fiölmörgu sem lögðu hönd á
plóginn.