Feykir - 15.11.2007, Qupperneq 4

4 Feykir 43/2007
Helga Margrét Guðmundsdóttir skrifar
05
C
a
Foreldrar hittist
og ræði málin
Reynsla okkar hjá
Heimili og skóla
- landssamtökum
foreldra er sú að úti í
þjóðfélaginu sé stærsti
hluti foreldra fylgjandi
því að halda vel utan um
börnin sín, veiti þeim hlýju
og sýni þeim virðingu.
Ef foreldrar hittast og tala
saman eru nreiri líkur á því að
þeir standi saman um mikilvæg
uppeldisleg atriði. Þannig
styrkjumst við sem foreldrar.
Einnig aukast við það líkur á
minnkuðu umburðarlyndi
fbreldra gagnvart neikvæðum
lífsstíl barna. Við teljum að
ein árangursríkasta leiðin sem
við höfurn til að vekja vitund
foreldra sé að fá þá til að hittast
og ræða málin yfir verkefni sem
krefst virkrar þátttöku þeirra.
Foreldrasáttmálinn er ein-
mitt eitt slíkra verkefna og
leggur grunn að umræðum
á milli foreldra um þau atriði
er skipta máli fyrir farsælt
uppeldi. Verkefnið er í eðli sínu
fon'arnarverkefiri gegn hvers
konar neikvæðum lífsstíl hjá
bömum og unglingum. Þar
sem verkefnið hefur verið vel
l<ynnt og góð samstaða foreldra
hefur náðst um ákveðna þætti í
uppeldinu, er það samdóma álit
allra sem að koma, að sáttmálinn
skili góðurn árangri. Þeir sem
eru í uppreisn við ríkjandi gildi
í þjóðfélaginu láta oft mest til sín
heyra og er samkomulag foreldra
kjörið mótvægi við slíkar raddir.
sjá nánar www.heimiliogskoli.is
Rannsóknir sýna að því yngri
senr börn hefja neyslu áfengis
og annarra vímuefha þeim
á Blönduósi auglýsin
Vélsmiðja Alla ehf. opnaði bílaþjónustu fyrir alla
fólksbíla og jeppa, fimmtudaginn 1. nóvember.
Nýr starfsmaður Vélsmiðju Alla ehf. er
Þorgils Hörður Hallgrímsson bifvélavirki.
Erum með nýjustu gerð af bilanagreini.
Tímapantanir í síma 452 4824
Erum með ryðfríar ruslatunnufestingar á lager.
Smíðum háþrýstislöngur og eigum flestar gerðir
af háþrýstifittings á lager.
Tökum að okkur allar alhliða vélaviðgerðir
og járnsmíðavinnu.
Minnum á þjónustu okkar fyrir Vélaver.
Nánari upplýsingar á heimsíðu Vélsmiðju Alla,
www.velsmidjaalla.is
Starfsfólk Uélsmiðju fllla
Efstubraut 2 540 Blönduosi Sími: 452-4824 Fax: 452-4825
Gsm: 892-2439 Netfang: alli@velsmidjaalla.is
mun hættara er við að það
valdi þeim erfiðleikum og hafi
neikvæð áhrif á líf þeirra og
allrar fjölskyldunnar. Við hvert
ár sem byrjunaraldurinn hækkar
minnka líkur á misnotkun um
14 %. Foreldrar þurfa að vita
hvað er í húfi svo þeir geti rætt við
börnin sín og brugðist rétt við.
Félagsgerðgrenndarsamfélagsins
sem bamið elst upp í og
jafningjahópurinn getur líka haft
mikil áhrif.
Heinrili og skóli - lands-
samtök foreldra hafa þróað
foreldrasamninginn sem for-
varnarverkefni fyrir foreldra.
Foreldrasamningurinn hefúr
verið endurútgefinn og heitir
nú foreldrasáttmáli. Sáttmálinn
höíðar til samábyrgðar foreldra
um t.d. einelti og reglur
urn notkun á tækni eins og
tölvuleikjum, internetinu og
farsímum.
Við teljum að efla þurfi
hlutverk foreldra í forvömum og
viljum sjá auknum fjármunum
veitt til fr æðslu til foreldra þannig
að þeir geti síðan frætt sín böm og
verið þeim góð fyrirmynd. Bestu
leiðina til að ná til forelda teljum
við fúndi þar sem foreldrar barna
á svipuðum aldri hittast og ræða
málin. Jafirframt teljum við að
auka þurfi vitund fbreldra um
mikilvægi foreldrasamstarfs og
ávinninginn af því bæði í skólurn
og utan þeirra.
Helga Margrét Guðmundsdóttir
helgamg@heimiliogskoli.is
Verkefnastjóri hjá Heimili og
skóla - landssamtökum foreldra
( ÁSKORENDAPENNINN )
Frímann Þorsteinsson skrifar
Lífshlaupió aö litlu leyti
Þessi pistill minn er nú
ekki efnismikill enda
settur saman með
litlum fyrirvara. Ég ætla
aðeins að fara svona í
gegnum lífshlaup mitt
að litlu leyti.
Og byrja að seg|a frá því
þegarégkem hérfyrst
í Skagafjörð. Það mun
hafa verið vorið 1940
sem foreldrar mínir,
en við áttum heima á
Akureyri, fundu upp á
því snjallræði að senda
mig í sveit þá sex ára
gamlan. Ég var lítið
hafður með í ráðum
hvert ég ætti að fara
en líklega hefur pabbi
tekið af skarið, hann átti
frændfólk hér vestur í
Skagafirði. Hann hringdi
í þetta frændfólk sitt
sem hann þekkti ekkert
og þeim samdist um
það að ég kæmi hingað
í Syðri Brekku. Þetta fór
nú bara vel í mig þó það
hafi ekki verið mikið rætt
enda ég hvorki gamall
né gáfulegur. En ég man
þó að ég hafði ekkert
á móti þessu. Síðan
kom brottfarardagurinn
og var ég sendur með
rútunni sem gekk
á milli Akureyrar og
Reykjavíkur. Bílstjórinn
var beðinn fyrir mig og
beðinn að skilja mig eftir
á Miklabæ. Ekki vissi
ég nú hvar hann var í
veröldinni en ég vissi að
Skagafjörður var langt
í burtu frá Akureyri. Á
þeim tíma var þetta um
þriggja tíma ferð með
rútunni. Þegar bíllinn
kom ÍBIönduhlíðvar
stoppað hjá Miklabæ
þar sem ég fór út og fékk
mitt dót. Var þá búið
að tala við séra Láms
Ámason og Guðrúnu
Bjömsdóttur og vom þau
beðin að geyma mig í
tvo þrjá daga því það
stóð þannig á ferðum
mjólkurbílsins sem þá
fór ekki alla daga en átti
að ferja mig afganginn af
leiðinni. Þetta sumarvar
mjólkurbíllinn staðsettur
út á Ytri Brekkum og
fór hann snemma
morguns þaðan og fram
í Siífrastaði. Þar snéri
hann við ogtók brúsa
ogfarþega á leiðinni.
Siöan var haldið til baka
út að Gmndatúnsbrúnni
og farið vestur yfir það
var engin leið hér út að
austan og farið síðan
þá leið á Sauðárkrók.
Ég var einmitt tekinn
með þama, frændi minn
Sigurður greip mig með
á Miklabæ að kvöldi
dags og ég fór með
honum út í Syðri Brekku.
Kom hingað frekar seint
að kveldi og ég man
að það var eitt sem
ég tók eftir sem hann
Sigurður frændi minn
tók með sér, keypt út á
Sauðárkrók en það var
á þeim tíma sem hægt
var að kaupa Svartfugl
á Sauðárkróki sem hafði
verið snaraður í Drangey.
Þetta var heljarmikil
kippa sem hann kom
með þarna og fljótlega
varfariðíþað aðsvíða
þetta. Kvenfólkið á
bænum plokkaði og
sveið. Ég man að ég
fór út í heimagang og
einhvers staðar var mér
holað niður. Síðan um
morguninn þegar ég
fór út, var náttúrulega
forvitinn enda kominn
í nýja veröld, þá blöstu
við mér á hlaðinu níu
heimagangar. Þeim
var náttúmlega öllum
gefið af tveimur ungum
stúlkum sem þó vom
eldri en ég og gengu í
þetta verk að gefa. Ég
var látinn hafa pela en
ég réð ekki við að halda
við tvo pela. Þetta gekk
allt ágætlega og ég man
það að mér likaði vel
aðvera héma. Hérvar
ágætis fólk sem reyndist
mérvel. Ég hafði gaman
af því að vera héma og
ég hafði verið svolítið
farinn að spá í skepnur
norður á Akureyri en einn
kunningi minn átti hesta
og ég var stundum að
fara með honum og þótti
það ágæt tilbreyting.
Svo var það nú hér að
ég ætlaði að sýna mína
hestamennsku og færa
til hesta hér heima.
Það var gamall hvítur
hestur sem hét Úlfur og
varbammeðfærin. Ég
settist á bak og það var
allt í lagi en hesturinn
gerði ekkert með þetta
og hélt bara áfram að
bíta svo það varð nú að
teyma hann fyrir mig svo
ég kæmist nú loksins á
leiðarenda. Um sumarið
var ég svona að hnoðast
í hestum eins og öðru,
kúasmali var ég og fóm
frænkur mínar með mér
og kenndu mér á þetta.
Égvarsmá saman að
komast upp á lagið með
það að koma hesti úr
sporunum. Ég man að
þegar ég fór um haustið
gat ég nú hleypt klámum
héma síðasta spölinn
heim að bænum og ekki
varmaðuraðtala um
neinn hnakk þá. Síðan
næsta sumar kom ég
hér, sumarið 1941 og
þá á sama hátt, var
skilinn eftir á Miklabæ
og þá var ég sóttur á
hesti, var þá orðin það
vanur að ég gat setið á
hesti hér út eftir. Hafði
með hest með reiðingi
til þess að taka þetta
litla dót mitt. Það var nú
ekki mikið en samt svolítið.
Héma hef ég nú eiginlega
að mestu leyti verið síðan
og hef kunnað því prýðisvel.
Ég kann ákaflega vel við
Skagfirðinga þeir hafa
flestir ef ekki allir reynst
mér ágætir, grannar og
vinirog hvaðeina. Þetta
féll allt í Ijúfa löð, ég hef
aldrei fengið neina heimþrá
eða leiðindi í þessi rúmu
sextíu ár enda hættur að
hugsa heim. Auðvitað
skrapp ég stundum norður
á Akureyri oghitti mittfólk
en kom alltaf aftur og hef
verið hér síðan. Nú er ég
einn hér í sæmilega stóm
húsi. Kannski verður nú
breyting á því bráðum og
ég fer úr þessu húsi og á
annan stað. En mér hefur
oft verið minnisstætt að
hugsa þetta ferðalag að
égskyldi vera sendur hér
í sveit til frændfólks míns
sem þekkti ekki pabba
og það má segja að þetta
hafi verið einhvers konar
óvissuferð. Var líklega
mín fyrsta óvissuferð. Það
kannski hjálpaði mér að
ég var strákur á Akureyri
og hafði alltaf langað að
komast í bíltúra en þeir voru
nú ekki í boði og þama fékk
ég loksins alvöru bíltúr og
annan um haustið. Égfór
reyndar ekki nema tvisvar
á milli. Þegar ég kom hér í
síðara sinnið þá talaði faðir
minn umað égfengi að
vera hér lengur og það var
samþykkt. Ég man að ég
fékk síðan bókasendingu frá
mínu fólki þegar ég var átta
ára gamall og á ég sumt af
þeim bókum enn. Varorðin
sæmilega læs þá og gat
því haft gaman af bókunum
og hef síðan þá litið mikið í
bækur. En hér ervið hæfi að
láta staðar numið og þakka
ég fyrir.
Skora ég á Agnarí Miklabæ
að koma með næsta pistil.