Skólavarðan - 01.10.2002, Síða 16

Mikið er unnið með plast sem kallast
pólysteren (PS) og krakkarnir búa til úr því
alls konar nytjahluti eins og nestis- og
klakabox. Í raun geta þau fjöldaframleitt
það sem þau búa til, þau vanda sig við
grunnvinnuna sem felst í að búa til mót af
hlutnum, síðan er plastið hitað og sett yfir.
Þegar því er lokið er hluturinn málaður
eins og þau vilja.
Verkefnin í smíðastofunni byggjast á
samvinnu og hugmyndaflugi nemenda og
kennara, verkin sem við sáum eru bara brot
af þeim skemmtilegu verkefnum sem nem-
endurnir hans Svenna eru að vinna við í
vetur. Einnig er unnið með gler, leður,
kopar og við rafsuðu þannig að smíða-
kennslan snýst ekki bara um að hefla timb-
ur og pússa heldur læra nemendur sam-
setningu efna og fá skilning á því hvernig
verk er brotið upp í verkþætti, þannig læra
þeir eins og segir í aðalnámskránni
verkskilning, skipulag og verkaskiptingu.
Smíðakennslan er hentug til að þjálfa skiln-
ing nemenda á þessum þáttum og nýtist í
öðrum námsgreinum, eins og til dæmis
samfélagsfræði og stærðfræði, og
segir Svenni að hann og samkenn-
arar hans geti oft tengt þær saman.
Svenni er frumkvöðull í notkun
glers í smíðatímum og í stofunni
hans er mjög góð aðstaða til gler-
vinnu.
„Krakkarnir eru mjög spenntir
fyrir glervinnunni og hafa mikinn
áhuga á að búa til skartgripi og
spennur úr gleri. Þá hanna þau hlutinn frá
grunni, teikna, bræða glerið og móta það.
Krökkum finnst rosalega gaman að vinna
með gler og hafa mikinn áhuga, sérstaklega
á glerbræðslunni, stundum erum við með
músík á fullu og eigum góða stund við gler-
vinnsluna. Það er undantekning ef krakkar
hafa ekki gaman af því sem fram fer í
smíðakennslunni. Krakkar nú til dags eru
mjög tæknivæddir og því höfða þessir hlutir
vel til þeirra. Ég hef alla tíð lagt mikla á-
herslu á að vera vinur krakkanna og að
þeim líði vel hérna í smíðastofunni og sú
hefur orðið raunin. Sumir eiga athvarf hér
og taka í raun ástfóstri við smíðastofuna.“
Beljuörgjafi, snjókubbaskófla og
mjúk mamma
Krakkarnir í Öldutúnsskóla hafa fjórum
sinnum tekið þátt í Nýsköpunarkeppni
grunnskólanna og unnið til sex verðlauna
fyrir hugmyndir sem þau hafa sent inn. Þar
á meðal vann skíðabrettakrókurinn til
verðlauna og hefur verið tekinn í notkun í
Bláfjöllum. Einnig hefur verið hönnuð
snjókubbaskófla, skeiðastoppari, slátur-
klemma og mjúka mamman sem er stað-
gengill fyrir mömmu sem er í vinnunni. Í
fyrra voru meðal annars hönnuð upphengi
og beljuörgjafi svo að þau ráðast ekki á
garðann þar sem hann er lægstur. Sá sem
hannaði örgjafann hafði verið í sveit og
fannst frekar leiðinlegt að færa beljurnar úr
röngum básum, þaðan er hugmyndin kom-
in. Örgjafinn er settur á beljuna og hún
ratar á sinn bás, það er hægt að þróa þá
hugmynd áfram og tengja við fóðurgjöf.
Skólinn leggur mikla áherslu á að krakk-
arnir taki þátt í keppninni og á hverju ári
eru sendar inn hátt í 300 hugmyndir frá
skólanum. Sveinn hefur séð um keppnina
fyrir hönd skólans. Nýja námskráin hvetur
einmitt til verkefna sem falla vel að þessari
keppni.
„Hugmyndirnar flæða frá krökkunum,
þau senda sum allt að tíu hugmyndir inn í
keppnina og keppendur eru á öllum aldri.
Strax í fyrstu bekkjum byrjum við að koma
inn hugtökum sem snúa að tækni og eðlis-
fræði, áhuginn er mikill og þau eru svo
opin að tilvalið er að nota tækifærið og
leggja þessa hluti inn hjá þeim þó að þau
þurfi aðeins meiri hjálp en hinir.“
Strákarnir í 6. bekk L biðu óþreyjufullir
eftir því að komast inn í smíðastofuna og
byrja á taugaveiklunarmælinum sem þeir
eru að vinna að þessa dagana. Eftirvænting
skín úr augum þeirra þegar Svenni býður
þeim að koma inn í stofuna þar sem Friðrik
smíðakennari tekur á móti þeim og leggur
fyrir verkefni dagsins, taugaveiklunarmæli
sem er einskonar gestaþraut.
Sveinn hefur óþrjótandi áhuga á kennsl-
unni þó að hann eyði kannski ekki eins
miklum tíma í skólanum og hann gerði í
upphafi. Áhuginn hefur ekkert minnkað og
nú er hann í námi í sérkennslu uppi í
Kennaraháskóla og hefur því dregið aðeins
úr smíðakennslunni.
„Þú útskrifast sem kennari og kannt í
raun ekki neitt, þetta er eins og að vera
ökumaður, þú kannt ekkert að keyra í byrj-
un, vantar alla reynslu. Ég leit á það að fara
út í kennslu eins og að sigla skútu, þegar
maður ekki vanur að sigla vill skútunni
hvolfa en eftir því sem maður verður vanari
því betur siglir skútan. Eftir fimm til sex
ára kennslu má segja að maður sé kominn
með reynslu.
Það skemmtilegasta við þetta fag er að
maður er, og þarf að vera, stöðugt vakandi
fyrir nýjungum og við það fær maður
hvatningu sem skilar sér til krakkanna.
Verkefnin þurfa að vera hugur, hjarta og
hönd.“
Steinunn Þorsteinsdóttir
Viðta l
19
Heitri plastplötunni er þrýst niður á mótið en
undir mótinu er kassi sem tengdur er við
loftsog og dregur heitt og mjúkt plastið ofan í
hverja fellingu.
Það ríkir eftirvænting og áhugi í smíðastofunni.
Talsvert er unnið í glerlist þar sem gler
og glerbrot eru brædd upp og steypt í
ýmiskonar mót, meðal annars disk eins
og þennan.
Hreyflar þyrlunnar eru knúnir af litlum rafmót-
orum sem fá orku sína frá sólarrafhlöðu sem
sést á undirstöðuplötunni.