Grallarinn - 25.10.1924, Qupperneq 3
2
GRALLARINN
Bréí írá I-joeatelli
til
Mussolini.
í sumar skrifaði Locatelli húsbónda
sínum Mússolini, eftirfarandi bréf. Hefir
Graliaranum verið leyft að birta það.
Golf de Fumaroles (Reykjavík) *°/« 1924.
Eiskulegi Mussólíni!
Þá er eg nú kominn til íslands, eins
og þú sérð á frímerkinu á bréfinu,
Myndin á því er sögð að vera af Kristj-
áni konungi, en eftir því sem mér befir
verið sagt var engin mynd til nógu góð
af konunginum, þegar til átti að taka,
svo F*orleifur (þú veist þessi sem líkist
D’Artagnan) lánaði niynd sem hann
hafði tekið af Gísla Jónssen, svo að
það er nú í raun og veru hann sem þú
sérð, þegar þú borfir á bréfið. í*ú manst
víst eftir honum Gísla? Það var hann
sem seldi okkur lúsétna fiskinn,. sem
D’Annunsíó fékk kveisuna af.
En eg verð víst að segja þér alla
söguna eins og hún gekk. Eg lenti í
Hornafirði. Út í hann falla jökulvötn
mikil, og er hann því mórauður eins
og Tiberíljótið þegar rigningar ganga á
vetrin.
í Hornafirði er fjöldi af eyjum, heita
þær stærstu Ósland og Mikley. Þar
verpir ógrynni af fugli þeim er æður
nefnist. Hann hefir þann einkennilega
vana, að hann reitir af sér fiðrið, eink-
um kvenfuglinn, og er sagt hann geri
þetta til þess að verða mjórri um mitt-
ið, en það þykir fallegra. En þetta not-
færa landsmenn sér, því dúnninn er á-
gætur í kodda, en fremur gæti eg trúað
að það væri seinlegt verk að tína
hann. Peir kvað sofa vært sem sofa á
dúnkodda, en það nota vínsmyglarar
sér, kaupa þeir allan dúninn og hafa
hann í kodda sem þeir læða undir
vanga yfirvaldanna.
Væri bágt ef þessi dúnn færi að flytj-
ast til Ítalíu með saltfiskinum, og væri
vissara að þú létir hafa gát á skipum
þeim sem koma frá íslandi.
í Hornafirði var áður Ottó Túliníus,
og græddi vel, en kunni ekki við sig af
því að þar var engin síld, og flutti svo
til Akureyrar. Þá keypti verslunina Þór-
hallur Daníelsson, en síðar náðu bænda
bolsar tökum á henni og stofnuðu kaup-
féiag, en ekki tók eg eftir þvf að bænd-
ur væri feitari þar, en alment gerist á
Ítalíu þar sem engin kaupfélög eru.
Hornfirðingar voru áður hreinir og
beinir sveitamenn, en nú er farið að
stunda sjó þaðan á vertfðinni. Eru það
menn af norðurfjörðunum svo sem Fá-
skrúðsfirði (þar sem þeir frönsku seldu
beinakexið í fyrndinni, fyrir vetlinga
sem kváðu heita voterli á islensku)
Reyðarfirði, Eskifirði, Norðfirði og Seyð-
isfirði. Kaupstaðurinn á Hornafirði heitir
Höfn, þar er höfði sem heitir Heppa
(en fyrir norðan er það kvenmanns-
nafn). En tvær eyjur heita Álfsey önnur
en Krossey hin. Verpa skarfar í báðum,
en í Hólum er póstafgreiðslan, þar býr
Þorleifur, hann er Tímamaður eins og
þú veist, en þó mjög sanngjarn. Eg hitti
hann að máli og bað hann ganga úr
þeim leiða flokki, en hann tók því
dræmt, en hinu lofaði hann mér, að
bjóða sig ekki fram aftur. Læknirinn
heitir Hinrik Erlendsson, likur Napó-
leon í vexti, eftir að hann kom tii St.
Helenu.
Það var nærri orðið slys fyrir mér
með mann þenna, því mér var sagt
hann héti Hinrik og meira ekki, svo eg
hélt það væri Hinrik Ottóson sem skrif-
aði skammagrein um þig í Alþýðublað-
ið, ætlaði eg að hefna þeirrar greinar
og var farinn að bretta um ermunum,
en læknisnáttúran kom þá upp i hon-
um svo hann fór strax að skoða á mér
úlnliðina og í greyparnar, hélt hann að
eg hefði kláða og væri að leita mér
lækninga, og svoleiðis upplýstis málið.
Einn mann sá eg i Hornafirði afar-
bolsivikalegan, sem hét Bjarni Guð-
mundsson, en ekki veit eg frekar deili
á honum.
Frá Hornafirði hélt eg í besta veðri,
skein sólin á jöklana á hægri hönd er
eg fór .vestur með landi, og var undur-
fagurt. Ekki alllöngu eftir að eg var
Iagður af stað, sá eg niður í Kálfafell,
þar sem Sigurður flokksbróðir okkar
er fæddur og át draflann í æsku. Þá
tók við Breiðamerkursandur sem er
eyðimörk, er hið eilífa brimlöður Atl-
antshafsins á aðra hönd, en hinn eilifi
ís, þ. e. skriðjökullinn, á hina. En er
sandinum lýkur tekur við Öræfasveitin.
t*ar er fæddur Þorbergur þórðarson
skáld; hann orti lofkvæði um þig, en
er hann frétti um víg Matteottis, þá
mislíkaði honum, og sneri kvæðinu í
bræði upp á Lenín, en hann var þá
dauður. Hefir víg Matteotti spilt fyrir
okkur á íslandi, og er það nú dálítið
hjákátlegt, að við skulum hafa getað
látið drepa mörg hundruð manns, á-
tölulaust en að svo skuli þetta eina
morð vekja svona eftirtekt.
í Öræfunum býr síra Eirikur Helga-
son, er hann ramur afli, er rótar bolsi
í skoðunum. Vestan við Öræfin tekur
við Skeiðársandur, eyðimörk um 50—60
kílómetrar á hvern veg, f*ar gengur
mesti skriðjökull Norðurálfunnar fram
á sandinn, en það er Skeiðarárjökull.
Koma þarna við og við ógurleg jökul-
hlaup, og vildi eg ógjarnan fara öðru-
vísi yfir sandana en flugvél. Vestan við
sandinn er fjallið Lómagnúpur, en
skamt frá eru Núpstaðir. f*ar er fædd-
ur Erasmus Gíslason uppfundingamað-
ur. Hann þurkar hey með því að hella
vatni i það. Ætli mætti ekki nota sömu
aðferð við rúsinuþurkun á Sikiley. Við
Núpsvötn, þarna uppi á milli fjallanna,
er Núpstaðaskógur, þar var áður vilt
sauðfá, en þvi var eitt með skotum
eftir að Br. Bja setti þau niður. f*egar
eg fór yfir Núpsvötn fór að þykna, og
var útsjónin eftir það vond. Þó sá eg
borgina Vík, en þar lék Jón Kjartans-
son sér að hrútshornum og kúskeljum
Gral I ariti n
Vikublað, kemur út um hverja helgi.
Geíið út af heldri mönnum, en al-
menningur fær hann fyrir sama
verð, 25 aura hvert blað. Auglýsing-
ar kosta 1 kr. hver centimeter jafnt
fyrir alla. Peir sera ekki eru heldri
menn, verða að borga fyrirfram.
þegar hann var lítill. En nú er hann
orðinn mikill maður eins og þú veist,
og okkar maður er hann.
Til Vestmannaeyja sá eg óglögt, þar
eru margir ágætismenn, þar er Erlend-
ur sálmaskáld, síra Jes Gíslason, Jó-
hann í Fagurlyst, alt ágætis menn.
Hinn siðastnefndi er þingmaður og
hinn mesti höfðingi, þó er hann ekki
alveg búinn að venja sig af því enn þá
að tnka undir við verkafólk sem heils-
ar honum. Rað var þó ekki með ó-
blandinni ánægju að eg gaut augunum
til Eyja, því þar er líka margt af Bol-
sivíkum og kaupfélagið Drífandi kvað
ganga þar ágætlega.
Sökum nióðu sá eg ekki Heklu, sem
kvað vera talið jafn frægt eldfjall og
Vesúvíus okkar og Etna. Eg var nú
farinn að verða hálfhræddur um að eg
sæi ekki Eyrarbakka sökum móðunnar,
en eg hafði ællað mér að fljúga lágt
þar yfir, ef ske kynni að eg fengi að
sjá þar Jóhann Vaft, sem mér lék forr
vitni á að vita hvernig liti út, því
mikið hafði eg heyrt um manninn tal-
að. Várð mér að ósk minni og sá eg
hann mæta vel í kikirnum.
Hann er maður á stærð við Umbertó
konung, og allur hinn fyrirmannlegasti.
Hann er öruggur vor maður.
Eg lenti i besta veðri á Reykjavíkur-
höfn, en er eg var ferjaður í land, tók
stjórn Fasistafélagsins á móti mér með
mikilli viðhöfn. Heita helstu menn ís-
lenzku fasistanna, Carl Tuliníus og
Bernhard von Arnar, ungir menn báðir
og hinir myndarlegustu, þó annar sé
rangeygður en hinn svolítið spéhræddur.
Ritstjóri Fasistablaðsins heitir Bjarni,
hann hefir snúið Faust á íslenzku og
fært til betri vegar, sömuleiðis skýrslu
íslandsbanka.
Eg slæ nú botninn í þetta bréf og
fer að gá hvernig gengur að hreinsa
mótorinn. Vertu nú blessaður og sæll,
Mússólini minn, sankti María varð-
veiti þig og alla aðra kaþólska.
Þinn einlægur vinur og samherji.
Locatelli.
Grrallarinn kemur út um hverja
helgi. Kaupið blaðið frá byrjun því þið
þurfið áreiðanlega ekki að geyma fyrstu
blöðin í 100 ár, til þess að þau verði
mikils virði.