Grallarinn - 29.11.1924, Qupperneq 4

4
GRALLARINN
•«
I
{
t
Hver lækkaði sykurverðið
í bænum? Auðvitað
Hannes Jónsson Laugav. 28
1
Hvers vegna hata kaupmenn
Hannes Jónsson?
Vegna þess að hann selur ódýrt.
1
i
Eldhúsfréttir.
Sjálí'dauður.
í litlum bæ voru tveir læknar. Eitt-
hvert skifti er þeir voru á göngutúr
saman, sjá þeir líkferð. Segir þá annar:
»Er þetta einn af sjúklingum þínum?«
»Nei«, segir hinn. »Það hlýtur að vera
einn af þínum«. »Nei, það er það ekki«,
svarnr sá fyrri, »maðurinn hefir liklega
orðið sjálfdauður«.
Ertn frá þér!
Faðirinn: »Hvar er Vala?«
Móðirin: »Ég lokaði hana inni í
geymsluherberginu, af því hún var svo ó-
þekk. Og nú vill hún ekki fara út úr
því aftur«.
Faðirinn: »Ertu frá þér kona! Þar er
sveskjukassinn sem ég fékk í heildsöl-
unni«.
Nýtt Og gamalt.
Preslurinn: »Eg sagði syni mínum að
það væri alveg meiningarlaust að hann
skyldi ekki vita hvort það var Skarp-
béðinn eða Þráinn, sem veginn var á
ísnum við Markarfljót«.
Læknirinn: »Hvað sagði hann?«
Prestprinn: »Hann spurði bara hvort
mér færist að tala, hvort ég vissi mun-
inn á foxtrott og sjimmy, eða muninn
á Henny Porlen og Pólu Negri!«
Hann var ekki viss.
Maður sem nýbúin var að missa
konu sína, fór til líkkistusmiðs, og bað
um kistu utan um konu sína. Smiður-
inn spurði hvað löng kistan þyrfti að
vera. Veltir þá karl lengi vöngum, en
segir svo að lokum. »Hún er nú nokk-
uð löng blessuð, þegar hún tegir úr sér.
llún þekti þá!
Ungfrúin: »Ég gæti aldrei gifst manni
sem skrökvaði«.
Gamla konan: »En góða mín, ætlið
þér þá að verða piparjómfrú«.
«
Hagfræði.
Jón: Eflir því sem Hagstoian skýrir
frá, hafa 50 þúsund manns farið um
Austurstræti í þessum mánuði«.
Bjarni: »I*að er ómögulegt, það eru
ekki nema 22 þúsund í allri Reykjavík«.
óvanalega margt.
Prestur nokkur sem ekki var vanur
að hafa of marga tilheyrendur þegar
hann messaði, kom út einn sunnudags-
morgun. Sér hann þá hvar gömul kona
kemur gangandi eftir tröðinni. Snýr þá
prestur sér með fáti miklu að konu
sinni, sem stóð hjá honum og segir:
»Óvanalega margt fólk í dag við kirkju
góðan mín«. En ekki kom fleira til
kirkjunnar þann daginn.
Vonþrigði.
Hann: »Má ég fylgja yður heim fröken?«
Hún: »Já, gerið þér svo vel, því ég
veit að maðurinn minn verður yður
þákklátur fyrir«.
Hann: »Eigir þér mann?«
Hún: »Já, hann er heima«.
Hann: »Góða nótt«.
Ebki spnrt þá að því.
Sveitabóndi kom úr ferðalagi i júlí-
mánuði og sér hvað tveir hestar standa
á beit í túninu þar sem það er grösug-
ast. Vinnumaður bónda kom út i þessu,
spyr þá bóndi hvort hestarnir hafi staðið
þarna lenni. Vinnumaður ekur sér og
segir með mesta spekingssvip, »ég veit
það ekki húsbóndi góður, ég hef ekki
spurt þá að því«.
Seinverkandi eitur.
Læknandi: »Pér verðið að hætta að
drekka kaffi, því kaífi er seinverkandi
eitur«.
Sjúklingurinn: »Já, það er víst mjög
seinverkandi, því ég er nú búinn að
drekka kaffi þrisvar á dag, í 83 ár og
3 mánuði«.
Rottan.
Sigurður kom seinl heim, því hann
hafði verið á nokkurs konar fundi með
nokkrum kunningjum, þar sem rætt
hafði verið hvort ekki væri tiltækilegt
að stofna andbanningafélag. Konan og
litli Siggi voru í fasta svefni svo hann
afklæddi sig hljóðlega. en af því hann
var ákafiega þyrstur, greip hann vatns-
glas er stóð á náttborðinu og teigaði úr
því í einum rykk. En í því hann kyngdi
seinustu dropunum kom eitthvað ein-
kennilegt í hálsinn á honum, eilthvert
lifandi kvikindi að honum fanst, og
fékk hann af þvf svo mikla ógleði, að
hann ældi því upp á svipstundu, og
þar með vatninu sem hann hafði drukk-
ið, og ýmsu öðru.
Sigurður sá dýrið hoppa eftir gólfinu
og þaut á eflir þvf. Velti hann fyrst
tveimur stólum og síðan náttborðinu
með vatnsflösku, kertastjaka og fleiru
góðu. Við þennan bölvaðan gauragang
hrökk frúin auðvitað upp með andfælum.
»Almáttugurl Hvað gengur á fyrir þér,
Sigurður?« Samtímis vaknaði litli Siggi
og tók að orga af öllum mætti.
Á Grettisgötu 18 B, er Karlmanna-
fatnaðir hreinsaðir og pressaðir,
fyrir afar lágt verö. — — Á sama stað
eru til sölu ný Karlmannsföt fyrir að
eins einar 50 krónuur.
»Pað er rotta! Pað er rotta éða mús!«
sagði Sigurður með skjálfandi röddu.
»Hún var í vatnsglasinu og ég var
næstum búinn að svelgja henni niður
með vatninu. En nú er ég búinn að
stíga ofan á hana. Flýttu þér að ná í
eitthvað til þess að rota hana með«.
Frúin, sem hafði þotið fram úr rúm-
inu við gauraganginn sem Sigurður gerði,
siökk nú í ofboði upp á stól, og hljóð-
aði upp yfir sig af hræðslu, því eins og
margt kvenfólk var hún hræddari við mýs
og rottur, en við ljón og tigrisdýr. Samt
réði hún það af, eftir að Sigurður hafði
eggjað hana, að stikla á stólum út i
eldhús og sækja þangað sóp til þess að
vinna með á óargadýrinu.
Sigurður lyfti fætinum og frúin barði
sópskaftinu þrisvar sinnum í röð í gólfið
án þess að hitla rottuna. En af því
rottan lá grafkyr, ályktaði frúin að hún
væri dauð og tók kjark í sig til þess að
horfa á hana.
»Drept’ana, manneskja, eða fáðu mér
sópinn!« hrópaði Sigurður.
Frúin steig niður á gólf, af stólnum
sem hún hafði staðið á.
»Það er ekki rotta, asninn þinn«, sagði
hún.
»Hvað er það þá?« spurði Sigurður.
»Pað er tútta af pelanum hans Sigga
litla, sem ég lét liggja í bleyti í vatns-
glasinu. Að þú skulir ckki skammast
þín að koma heim klukkan tvö og gera
allan þennan gauragang. Að þú skulír
ekki skammast þín, Sigurðura.
Að svo mæltu fór frúin upp í rúm
aftur. Og Sigurður heyrði hana segja
minst tultugu sinnum áður en hann
sofnaði: »Að þú skulir ekki skammast
þín, Sigurður«.
erdlaunin.
Drengir þeir sem hæstir vóru að selja
Grallarann siðast voru þessir:
Porvaldur Guðmundsson, Spitalastig
10 seldi 93 blöð. — Ingvi Pétursson,
Pórsgötu 3 seldi 71 blað, og fá því 1.
og 2. verðlaun.
Auglýsið í <jr11 ai'íxn nm
það borgar sig. Slór afsláttur ef mikið
er auglýst. — Auglýsingum sé komið
ekki siðar en á fimtudagskvöld til
Ábyrgðarmannsins.
Bréf frá honum Ólafi til mín, verður
að biða næsta blaðs, vegna rúmleysis.
Kaupið 09 Éreiðið "GrallaraDn".
Abyrgðarm.: Gunuar Jóhannsson.
Prentsmiðjan Gntenberg,