Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.02.2016, Blaðsíða 15

7.2. 2016 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15
allt með framleiðslufyrirtækinu „Ég vil kannski
fá tuttugu manns en þeir hafa bara pening fyrir
tíu en þá bendi ég á að ef ég er með fleiri taki
þetta minni tíma.“
Í þessum bransa eins og fleirum er tími pen-
ingar. Tímaáætlanir verða að standast og segir
Heba að þær séu „ekki upp á mínútu heldur
sekúndu“, allt er skipulagt út í ystu æsar.
Hvort sem hún er í hlutverki einkaförð-
unarmeistara eða með alla deildina á sínum
herðum sér hún um að samfellan haldist. „Ég
verð oft að fara inn á eftir hverri töku og laga
förðunina.“
Ánægð með sálfræðitímana
Þegar hún starfar sem einkaförðunarmeistari
stjarna er starfið aðeins öðruvísi. „Þá er ég ráð-
in af leikkonunum sjálfum,“ segir Heba og gæt-
ir þá hagsmuna þeirra en þarf líka að gæta þess
að allir séu sáttir. Hún hefur samband við yf-
irmann förðunardeildar og stillir saman strengi.
„Þá er ég í samskiptum við leikkonuna en verð
að hafa í huga að útlitið passi inn í bíómyndina.
Leikkonan getur ekki litið út eins og Kard-
ashian og aðrir ekki með neitt,“ grínast Heba.
Hún segir að starf einkaförðunarmeistara
geti verið ekki síður krefjandi þótt hún sé bara
að fást við eina manneskju.
„Þá gerir maður líka allt einn án þess að fá
hjálp. Það eru meiri væntingar til manns líka,“
segir Heba sem hefur stundum lent í leiðinni í
hlutverki aðstoðarmanns, kokks, hjúkr-
unarkonu eða barnfóstru. „Maður þarf líka að
passa upp á lýsingu og að allt sé við höndina
sem þau gæti vantað,“ segir Heba og bætir við
að hún þurfi alltaf að vera nokkrum skrefum á
undan.
Starf förðunarmeistara krefst þannig mikilla
hæfileika í mannlegum samskiptum því Heba er
jú alla daga að fást við fólk.
„Ég er allavega mjög ánægð með að ég tók
alla sálfræðitímana í framhaldsskóla frekar en
stærðfræðina,“ segir hún.
Heba hefur verið með margar dásamlegar
leikkonur í stólnum hjá sér síðustu ár eins og
Scarlett Johansson, Cate Blanchett, Söru Silv-
erman og Kristen Wiig svo einhverjar séu
nefndar.
Upphafið hjá Tarantino
„Ég hef verið rosalega heppin. Þetta er allt
„word of mouth“,“ segir hún en upphafið liggur
hjá leikstjóranum Quentin Tarantino.
„Hann réð mig á Kill Bill. Þetta spannst allt
út frá því. Ég hef þakkað Quentin fyrir hvert
símtal sem ég hef fengið síðan frá öðrum en
honum. Þetta byrjaði allt þar.“
Kill Bill var stóra stökkið hennar Hebu en
fyrri myndin kom út árið 2003. „Ég gerði bara
auglýsingar á meðan strákarnir mínir voru litl-
ir. Þeir fæddust ’89 og ’92. Ég var komin með
hús og börn og fráskilin og hafði ekki efni á að
gera bíómynd fyrir ekki neitt til að vinna mig
upp en mér fannst ég alveg tilbúin til að gera
mynd,“ segir Heba sem var á þessum tíma-
punkti búin að aðstoða við förðun í nokkrum
myndum, til dæmis Twin Peaks.
„Mér fannst ég þá alveg tilbúin en sé eftir á
að ég var hryllilega græn. Quentin var einn af
tveimur eða þremur leikstjórum í heiminum
sem gátu sagt: Ég ætla að ráða Hebu og það var
ekkert stúdíó sem var að fara að neita af því ég
væri ekki með langa ferilskrá. Quentin gat gert
hvað sem hann vildi.“
Hluti af fjölskyldunni
Tarantino bauð henni starfið. „Quentin hringdi í
mig og sagði: Ég vil alltaf búa til fjölskyldu-
stemningu á settinu hjá mér og þú varst alveg
augljós kostur því þú ert fjölskylda nú þegar,“
segir Heba en þau þekktust fyrir og voru í svip-
uðum vinahópi.
„Ég var heppin að þetta var í raun lítil mynd,
þótt þetta væri stórt verkefni,“ segir hún og á
þá við að oftar en ekki hafi tveir leikarar verið í
hverju atriði en undantekningin er auðvitað hið
magnaða atriði þar sem Crazy 88-gengið kemur
við sögu á japanska staðnum House of Blue
Leaves.
„Það var ótrúleg reynsla að gera þessa mynd,
að fara um allan heim, en ég hafði ekki verið á
tökustað áður,“ segir hún en í gegnum tengslin
sem hún byggði upp í Kill Bill fékk hún næstu
verkefni en fyrst kom The Life Aquatic with
„Burtséð frá því hverjum ég er að
vinna með vil ég geta farið heim á
kvöldin og sagt: Ég gerði mitt
besta. Og ég er ánægð með það
sem ég gerði. Og ef ég er það
ekki þá bý ég til plan til að laga
það,“ segir hún.
Morgunblaðið/Ingólfur Guðmundsson