Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.02.2016, Blaðsíða 22

strákum og allir sjá hvað hann hefur gert
núna.“
Robert Hanning, framkvæmdastjóri Fuchse
Berlin og einn varaforseta þýska handbolta-
sambandsins, ber ábyrgð á því að Dagur er
þjálfari í Þýskalandi.
Þegar forráðamenn Fuchse ákváðu fyrir
nokkrum árum að hefja alvöru uppbyggingu
segist Hanning hafa viljað ráða þjálfara frá
Norðurlöndunum. „Ég vildi fá einhvern sem
skildi leikinn vel, helst einhvern sem hefði verið
góður miðjumaður sem keppandi,“ segir Hann-
ing við Sunnudagsblað Morgunblaðsins. Hann
velti þó fyrir sér öllum helstu þjálfurum heims
þar til sex voru á listanum. Hinn íslenski lands-
liðsþjálfari Austurríkis var einn þeirra …
„Ég hringdi í Dag, sendi honum myndband
og flaug svo til Íslands. Á leiðinni af flugvell-
inum að heimili hans ræddum við um hand-
bolta, um Fuchse og hvað þyrfti að gera til að
búa til gott lið. Ég sagði fljótlega við Dag: þú
getur í raun keyrt mig strax aftur út á flugvöll.
Við þurfum ekki að ræða nánar saman því ég
ætla að ráða þig!“
Robert, alltaf kallaður Bob, sagði viðræður
um kaup og kjör ekki hafa tekið nema fimm
mínútur og fljótlega hófst ævintýrið.
„Við byggðum liðið upp saman og á milli okk-
ar var alltaf fullkomið traust. Við ræddum alla
hluti og það kom sér vel að hann var ekki bara
vel að sér um handbolta heldur þekkti líka til
viðskiptalífsins og hvernig best væri að byggja
félagið upp frá þeirri hlið. Það sama átti við um
mig; auk þess að vera framkvæmdastjóri fé-
lagsins hafði ég lengi þjálfað.“
Hanning og Dagur komu sér upp góðri að-
ferð til að ræða málin; notuðu litina í götuvit-
anum. Hann nefnir dæmi af því ef hugmynd
kom upp að næla í ákveðinn leikmann: „Ef ann-
ar hvor okkar sagði rautt við hugmyndinni var
hún ekki rædd frekar. Ef gult varð fyrir valinu
var málið rætt áfram en grænt merkti að við
semdum við leikmanninn án frekari bollalegg-
inga.“
Þannig stjórnuðu þeir félaginu í sex ár og
aldrei bar skugga á samstarfið, segir Hanning.
Frá litareglunni var ein undantekning; þegar
Fuchse bauðst að semja við spænska landsliðs-
manninn Iker Romero, sem þá lék með Barce-
lona. „Rautt var mat okkar beggja fyrst í stað
en svo fór ég og ræddi við Iker og skipti um
skoðun. Þegar ég sagði Degi frá því varð hann
undrandi og stuttar vangaveltur sagði hann:
mitt svar er meira en grænt. Við sömdum við
Romero og það er ein besta ákvörðun í sögu
Fuchse.“
Einn sá besti í heimi
Hanning segir að fyrir tveimur árum hafi
danska handboltasambandið lýst yfir áhuga á
að ráða Dag sem landsliðsþjálfara. „Hann var
með samning við Fuchse, ég sagði honum að
hann gæti farið þrátt fyrir það, en að kannski
væri betra fyrri hann að bíða í eitt ár.“
Ekki vill Hanning þó upplýsa hvort það hafi
verið vegna þess að þá strax hafi hann
verið farinn að undirbúa jarðveginn
og viljað að Dagur tæki við liði
Þýskalands.
„Danir réðu Gumma [Guð-
mund Guðmundsson] sem er líka
mjög góður þjálfari en ég er á því
að Dagur sé orðinn einn besti þjálf-
ari í heimi.“
Áður en Dagur var
ráðinn þjálfari Þýska-
lands ræddi Hanning
um starfið við Alfreð
Gíslason og Svíann Lju-
bomir Vrajnes, auk
Dags. „Um málið urðu
harðar umræður hjá hand-
boltasambandinu en ég var
viss um að best yrði ráða
Dag; vissi að við yrðum að
fara í mikla uppbyggingu,
ekki ósvipaða og hjá Fuchse
á sínum tíma, og hann hent-
aði vel í það verkefni.“
Hanning fékk sitt fram
og enginn þorir að and-
mæla því í dag að ákvörð-
unin hafi verið rétt. „Ég
sem varaforseti ræddi
við bæði forseta þýsku deildarinnar og for-
ráðamenn liðanna og í þeim hópi voru allir á
einu máli um að ráða Dag.“
Þeir þjálfarar Dags sem blaðamaður ræddi
við eru allir á einu máli um hve gríðarlega góður
leikmaður hann var.
„Þegar hann kom í meistaraflokkinn til mín,
17 ára, hafði hann þjálfað yngri flokka, bæði
stelpur og stráka, með mjög góðum árangri.
Hann sýndi snemma mjög góða takta sem
miðjumaður í sókninnni – leikstjórnandi – og
var mikill leiðtogi,“ segir Þorbjörn Jensson,
þjálfari Vals á þeim tíma. „Það var mjög gott að
eiga við Dag, hann hafði mjög góðan skilning á
leiknum og það var hann sem tók af skarið þeg-
ar þurfti. “
Þorbjörn nefnir dæmi um hve félagslega
sterkur Dagur var ungur að árum. „Íslensk
íþróttafélög berjast oft í bökkum og eitt árið átti
Valur engan pening. Við sögðum við leikmenn-
ina: Í vetur skuluð þið sýna hvað þið getið til að
komast svo til erlendra liða, en þið verðið að
spila fyrir ekki neitt. Um leið og ég hafði sleppt
orðinu stóð Dagur upp, skrifaði undir samning
og fór. Það sýndi hvað hann er tryggur fé-
lagsmaður. Mönnum leist ekkert of vel á þetta
en eftir að hann skrifaði undir gerðu hinir það
líka.“
Dagur lék undir stjórn Viggós Sigurðssonar
hjá Wuppertal í Þýskalandi og einnig með
landsliðinu.
„Hann var algjör draumaleikmaður, hafði
snemma yfirburða leikskilning og var framleng-
ing þjálfarans inn á völlinn. Hann er án efa einn
allra besti miðjumaður sem ég hef þjálfað,“ seg-
ir Viggó.
Hann segir Dag hafa verið til fyrirmyndar í
öllu. „Margir leikmenn eru góðir en á ögur-
stundu var alltaf hægt að treysta á Dag; hann
skilaði sínu 100% í erfiðu leikjunum og þar skil-
ur á milli hvort menn eru góðir eða frábærir. Nú
er það sama að gerast með hann sem þjálfara.
Hann er sigurvegari.“
Kennarinn Viggó er ekki í vafa: „Ég gef Degi
10 í einkunn!“
Viggó nefnir áhugavert dæmi: Á undirbún-
ingstímabili lét ég menn alltaf hlaupa tólf sinn-
um 400 metra og ég sé í gamalli dagbók að Dag-
ur hljóp alltaf undir 70 sekúndum, sem er
afburðagott, og síðasta hringinn fór hann á 57
Dagur, Viggó Sigurðsson, þá landsliðsþjálfari, og Ólafur Stefánsson áður en liðið hélt á heimsmeist-
aramótið í Túnis árið 2005. Viggó hafði áður þjálfað Valsarana tvo hjá Wuppertal í Þýskalandi.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Dagur og Guðmundur Guðmundsson, þáver-
andi landsliðsþjálfari, sem nú þjálfar Dani.
Morgunblaðið/Golli
Þorbjörn Jensson þjálfari og Dagur á HM 2001.
Morgunblaðið/Golli
Dagur á fyrsta stórmótinu sem þjálfari Þýskalands; heimsmeistaramótinu í Katar í janúar í fyrra.
Morgunblaðið/Golli
Lárus eldri bróðir
Dags fékk að fara
í Ísaksskóla þegar
hann var sex ára,
en á þeim árum
byrjuðu börn alla
jafna ekki í grunnskóla
fyrr en sjö ára.
„Þeim yngri fannst
það rosalega erfitt, og
óréttlátt, að hann væri
bara í leikskóla en sá eldri í
Ísaksskóla. Við fengum því
að setja Dag í Ísaksskóla
þegar hann var fimm ára
og hann var rosalega
spenntur þegar við fórum í
fyrsta skipti. Ætlaði að taka
þetta með stæl,“ segir Ragn-
heiður Lárusdóttir, móðir
þeirra. „Við fórum tvö í
kennaraviðtal við Sólveigu,
sem kenndi honum, og þegar
við settumst niður spurði
hún Dag hvað hann héti. Hann horfði
fyrst á mig, og sagði svo við Sólveigu:
Dagur Ragnheiðarson! Ég veit ekki
hvernig honum datt það í hug, börn voru
ekki farin að kenna sig við mæður sínar á
þessum tíma og ég varð auðvitað alveg
steinhissa. Ég hef hvorki heyrt þetta fyrr
né síðar en hann vildi líklega segja kenn-
aranum svo það færi ekki á milli mála að
þetta væri mamma hans sem var þarna
með honum ...“
Spurðu Lalla bróður!
Ragnheiður segir að Dagur hafi litið mjög
upp til Lárusar þegar þeir voru litlir og
látið hann taka margar ákvarðanir fyrir
sig. „Æ, spurðu bara Lalla bróður,“ var
oft viðkvæðið þegar hún spurði um skoð-
un yngri bróðurins.
„Svo breyttist karakterinn um ferm-
ingu. Þá varð hann mjög sjálfstæður í
skoðunum og vildi til dæmis alltaf fá að
ráða þegar keyptur var á hann fatnaður.
En hann var alltaf mjög þægilegur.“
FÉKK AÐ FARA FIMM ÁRA Í SKÓLA
Dagur ásamt foreldrum sínum, Sigurði Dagssyni og Ragnheiði Lárusdóttur, á þeim stað þar
sem Íslendingar bjuggu í Ólympíuþorpinu þegar leikarnir fóru fram í Berlín árið 1936.
SVIÐSLJÓS
22 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7.2. 2016
Morgunblaðið/Golli
Dagur í leik með lands-
liðinu á Ólympíu-
leikunum í Aþenu 2004.
„Dagur Ragnheiðarson“