Víkurfréttir - 14.11.1996, Qupperneq 6

Útgefandi:
Vikurfréttir ehf. kt. 710183-0319
Ritstjórn og afgreiðsla:
2. hæð, Sparisjóðshúsinu, Grundarvegi 23, Njardvík
Simar 4214717 og 4215717 fax 4212777
• Ritstjóri og ábyrgdarmadur:
Páll Ketilsson, heimas: 421 3707 og GSM 893 3717 Bíll: 853 3717
• Fréttastjóri:
Hilmar Bragi Bárdarson, heimas: 422 7064 Bíll: 854 2917
• Auglýsingadeild:
Sigríður Gunnarsdóttir
• Bladamadur:
Dagný Gísladóttir, heimas: 421 1404
• Afgreidsla:
Stefanía Jónsdóttir og Aldís Jónsdóttir
• Víkurfróttum er dreift ókeypis um öll Sudurnes.
• Fréttaþjónusta fyrir Stöð 2 og Bylgjuna á Sudurnesjum.
• Fréttaþjónusta fyrir Dag-Tímann á Sudurnesjum.
Eftirprentun, hljódritun, notkun Ijósmynda og annad er óheimilt, nema
heimildar sé getid.
• Útlit, auglýsingahönnun, litgreining og umbrot:
Víkurfréttir ehf.
• Filmuvinna og prentun:
Stapaprent ehf., Grófin 13c Keflavík, sími 421 4388
Stafræn útgáfa Víkurfrétta: http://www.ok.is/vikurfr
_________________NetfanQ/rafoóstur: vikurfr(d)ok.is
LEIÐARI
Vallar-vandamál
Það er ekki ný saga að klúbbarnir á Keflavíkuiflugvelli heilli
Islendinga. Það er gönnd saga og œtti að vera þannig. Land-
inn getur nii valið úr fjölbreyttrí skemmtanaþjónustu og mörg-
um veitingastöðum ci Suðurnesjum sem og víða um land. Engu
að síður þykir það ekki tiltökumál fyrir íslenska hópa að halda
árshátíðir eða skemmtanir í varnarliðsklúbbum. Samkeppni ís-
lenskra veitinga- og skemmtistaða við vallarklúbba sem bjóða
bjór og vín á margfalt lœgra verði m.a. vegna þess að hér er
um herstöð að rœða, er ekki sanngjörn. Þetta er mál sem yfir-
j völd eiga að taka fyrir. Rekstrarvandamál vallarklúbba eiga
ekki að vera vandamál Islendinga en það er vitað að rekstur
þeirra byggist að verulegu leyti upp á viðskiptum Islendinga.
KSK til ísafjarðar
Kaupfélag Suðurnesja stefnir að opntin stóiverslunar á Isafirði
á nœstu vikum. Félagið seldi fyrír skömmu byggingavömversl-
un sína til að geta einbeitt sér að matvörurekstri. Þar skiptir
stœrðin máli því allt byggist þetta á því að geta boðið sem
lœgst vöruverð. Með stœrri markað nœst meiri hagrœðing í
innkaupum sem leiðir af sér lœgra vöruyerð. Um það snýst
málið. Ljóst er að með „innrás" KSK til Isafjarðarfá Vestfirð-
ingar lœgra vöruverð en hingað til. Þannig er hœgt að segja
að kaupfélagsmenn liafi slegið tvœr flugur í einu liöggi með
„ innrásinni“ vestui:
Páll Ketilsson.
Hollt á helðinni...
í Víkurfréttum nýlega var sagt
frá ferð glaðbeittra knatt-
spyrnuáhugamanna á Old
Trafford í Manchester og
skeggræður þeirra við Eric
Cantona. Mér skilst að þessir
ágætu United áhangendur hafí
gefið Eric og félögum góð
ráð, enda tapaði Manchester
örugglega næstu vikur á eftir
og Cantona vissi ekki í hvora
löppina hann átti að stíga inn á
vellinum. Auðvitað er þetta
bara tilviljun, en allur er var-
inn góður svo þegar fréttist að
stór hluti knattspymuráðs og
annara ÍBK-ara , sem ekkert
vit hafa á fótbolta væm á leið
til Liverpool að sjá leik
heimaliðanna var gripið til
þess að sprauta það miklu
vatni á völlinn að aflýsa varð
leiknum. Við Arsenalistar
gleðjumst ótæpilega yfír þess-
um óförum öllum og sjáum
Englandsbikarinn í hyllingum.
Annað fréttnæmt er helst hin-
ar vanabundnu leitir að
flökkufé, týndum kálfum og
áttavitalausum rjúpnaskyttum.
Sjálfur er ég einn þeirra sem
ekki getur hugsað sér annað í
október en halda á fjöll og
skjóta passlega í jólamatinn.
Eg verð að viðurkenna að fátt
fer meira í taugamar á mér um
þetta leyti en fréttir af mönn-
um sem kunna ekki að hegða
sér í óbyggðum hvort sem það
eru hinir áttavitalausu, eða
berserkirnir sem keyra utan
vega á tryllitækjunum sínum
og misþyrma íslenskri nátt-
úm.
Sem betur fer em flestir sem á
fjöll fara af öðru sauðahúsi,
kunna að umgangast landið
og meðvitaðir um hvemig rétt
er að bera sig að á íslenskum
vetri þegar allra veðra er von.
Oft fæ ég að heyra að alveg sé
óskiljanlegt hvað ég fái út úr
því að elta rjúpuna upp til
fjalla og sjálfsagt erfitt að
skýra það út fyrir þeirn, sem
ekki þekkja fjalla- eða öræfa-
tilfinninguna.
A fjórða veiðidegi haustsins
vöknum við bræðumir klukk-
an sex eins og endranær.
Kaffikannan er sett upp með-
an við tínum okkur til.Eftir
morgunmat og nokkra kaffi-
bolla er ekið af stað í myrkr-
inu og stefnt að þvi að vera
kominn að mýrinni í birtingu.
Þar er bílnum lagt á afleggjara
sem er raunar gamli þjóðveg-
urinn og meðan dagskíman
eykst í austrinu er rennt úr
einurn kakóbolla og skifst á
sögum við aðrar skyttur sem
ber að. Ekki er fjölmenninu
fyrir að fara svona á fjórða
degi og aðeins örfáir þaulvan-
ir menn á svæðinu. Hafa flest-
ir komið hér í 15-20 ár og
þekkja allar aðstæður vel.
Við öxlum byrðamar og reyn-
um að feta þurrasta einstigið
yfir mýrarnar, um hálsinn
hangir kíkir og áttaviti og
reyndar er ég með annan í
bakpokanum við hliðina á ál-
teppinu og neyðarblysunum,
sem ég endumýja reglulega.
Hrafnkell
Alltaf geta jú orðið slys og
auðvelt að fótbrjóta sig í urð-
unum þegar snjór liggur yfir
og hylur misfellumar. Nokkur
þoka liggur yfir heiðinni og
þó maður þykist þekkja sig
vel er áttavitinn tekinn fram
og áttir teknar. Reyndar er það
svo á sjálfu fjallinu að lækjar-
sprænurnar sem maður er
alltaf að blotna í hafa þann
góða eiginleika að renna niður
á móti, svo í versta falli er
alltaf hægt að fylgja einni
slíkri niður undir veg.
Á heiðinni má finna ymis
konar gróður meira að segja
sveppir vaxa þar hátt yfir sjó,
mosar og skófir auk annara
plantna. þennan daginn eru
snjótittlingarnir óvenju áber-
andi og undir kvöld fljúga
þúsundir þeirra neðarlega í
hlíðunum. Stórkostleg sjón,
en eins og alltaf í íslenskri
náttúru þýðir þetta að mikil
afföll verða hjá þeim í vetur
þegar erfiðara verður unt
mataröflun. Mýs sjást ekki
þama uppi, en aftur á móti er
mikið af þeim niður í firði og
reyndar ótrúlegur músagangur
í ár. Við hittum daginn áður
menn sem vom að rífa allt út
úr jeppanum sínum, því ein
músin hafði komist þar inn í
hlýjuna. Hún ekki bara borð-
aði rjúpuna þeirra heldur fór
að gera sér holu í innréttingu
bflsins. Ekki var mönnunum
hlátur í hug, en óneitanlega
fannst mér þetta dálítið fynd-
ið.
En aftur á heiðina. Daglangt
er snjórinn kafaður og fylgst
með umhverfinu. Þarna eru
spor eftir fjallaref sem hefur
náð sér í rjúpu í gærkvöldi og
ofar í hlíðinni er reyndar spor
eftir silfurrefmn úr Njarðvík-
urn sem þar var á ferð með
vönum mönnum. Ekki lágu
leiðir okkar saman í þetta
skipti en Kristján mun vanur
útilífsmaður. Dálítið er af
rjúpu sem ropar af og til og
vælir jafnvel þegar veðra-
brigði eru í vændum. Sjálfsagt
má þakka fyrir að hún kann
ekki að syngja því þá væri
hún eflaust alfriðuð. Eitt sem
maður sér aldrei á fjöllum og
það er Iiðið sem talar unt
hversu falleg rjúpan sé og ljótt
að skjóta hana. Sjálfsagt láta
þeir hinir sömu sér nægja að
horfa á hana í sjónvarpi þegar
sýndar eru heimarjúpurnar í
Hrísey. Þeim til huggunar skal
sagt frá því, að við bústaðina
sem við gistum í eru
heimarjúpur í tugatali sem fá
alveg að vera í friði fyrir okk-
ur veiðimönnunum.
Seinni part dags er haldið aft-
ur til bílanna. Holl hreyfing
allan daginn skilur eftir þreytu
í vöðvum og maður gleðst yflr
því hversu mikla óþarfa fitu
maður hefur brennt af sér á
labbinu auk þess að vera kom-
inn með nóg í jólamatinn fyrir
sig og sína. Meðan við eldum
kjötsúpuna unt kvöldið er
upplagt að raula eina limru;
ÞAÐ ER HOLLT AÐ VERA
Á HOLTAVÖRÐUHEIÐ-
INNI
I október cr liollt að verá
Heiðinni
og haklu sér í formi á rjúpna-
veiðinni.
Brölta um í bvljunum
í brekkunum og giljunum
og bræða af sér ístruna
í leiðinni.
Með veiðikveðju; Hrafnkell.
6
V íkurfréttir