Pilsaþytur: málgagn Kvennalistans í Vestfjarðakjördæmi - 01.04.1987, Blaðsíða 6
6
PILSAÞYTUR
„Skólaganga mín hófst,
þegar ég var tíu ára gömul,
en fram að þeim tíma
kenndi mamma okkur
heima. “
Sigríður Bjömsdóttir kennari
á ísafirði er í fyrsta sæti
Kvennalistans í Vestfjarðakjör-
dæmi.
Pilsaþyti fannst vel við hæfi
að kíkja í kaffi til Siggu og for-
vitnast um hana sjálfa.
Hvar og hvenær ert þú fædd?
Ég er Arnfirðingur, fædd í
Dufansdal 25. nóvember 1953
og er næstelst af átta systkinum.
Móðir mín, Anna Jónsdóttir,
lést fyrir níu árum, en faðir
minn, Bjöm Ólafsson, býr nú á
Bíldudal.
Á uppvaxtarárum mínum
voru tveir sveitabæir í Dufans-
dal og mér fannst ágætt að vera
barn í sveit. Við systkinin vor-
um mjög samhent og lékum
okkur mikið saman, en ég gætti
einnig oft yngri systkina minna,
þar sem ég var elsta stúlkan í
hópnum.
Skólaganga mín hófst, þegar
ég var tíu ára gömul, en fram að
þeim tíma kenndi mamma
okkur heima. Þegar ég lít til
baka finnst mér, að þetta hafi
verið ágætis fyrirkomulag.
Skólinn var á Bíldudal, en
þangað eru 11 kílómetrar frá
Dufansdal. Pabbi keyrði mig og
tvo bræður mína daglega á
milli. Fyrsta veturinn var okkur
systkinum kennt sér ásamt einu
barni af næsta bæ í Dufansdal,
en næsta vetur fengum við
reglulega kennslu. Þá var ég
Viðtal við Sigríc
sem skipar
Kvennalistans í
færð upp um bekk og var einu
ári á undan þar til ég lauk
landsprófi.
Voru ekki mikil viðbrigði að
fara í skóla á Bíldudal frá ver-
unni í Dufansdal?
Jú, mér fannst erfitt að að-
lagast hópnum af ýmsum á-
stæðum. Ég var úr sveit og
þekkti því ekki krakkana í skól-
anum. Auk þess var ég sett í
bekk með eldri bróður mínum
og var því töluvert yngri en hin
börnin. Ég átti kannski ekki
mikla samleið með þeim.
Hvað tók við eftir að barna-
skóla lauk?
Þá fór ég í landsprófsdeild að
Núpi í Dýrafirði, en heimavist-
arlífið átti ekki vel við mig. Ég
var aðeins þrettán ára og sumir
krakkamir í bekknum voru
fjórum árum eldri. Ég hef alltaf
verið lítil og pervisin og fann
sárt til þess þennan vetur. Ég
hætti í skóla eftir landsprófið,
var alveg búin að fá nóg af allri
skólagöngu. Næstu árin vann ég
ýmis störf. Byrjaði á því að
vinna í fiski á Bíldudal, síðan á
Suðureyri og í Vestmannaeyj-
um. Um tíma bjó ég í Reykjavík
og vann á saumastofu og síðar í
matvöruverslun. Þá var ég einn
vetur í húsmæðraskólanum að
Löngumýri í Skagafirði og
annan á lýðháskóla í Noregi.
Að þeim vetri loknum fór ég á-
samt félögum mínum í afar
skemmtilegt ferðalag um
Evrópu. Einkanlega er mér
minnisstæð náttúrufegurð
Ítalíu og hin sögulega stemning,
sem þar ríkir. Ei nig hlýja
fólksins.
En síðan fórstu aftur heim til
íslands?
Já, ég var um tvítugt og loks
tilbúin að fara í menntaskóla.
Ég fór í öldungadeild Mennta-
skólans í Hamrahlíð, en sótti
einnig tíma í dagskólanum.
Menntaskólaárin voru mjög ljúf
og ég held að það hafi verið á-
gætt að vera orðin þetta gömul.
Með náminu vann ég á Elli-
heimilinu Grund og kynntist
þar af eigin raun slæmum að-
búnaði gamals fólks. Starfs-
fólkið var allt af vilja gert að
láta gamla fólkinu líða vel, en
það var hreinlega of fáliðað til
að geta sinnt mannlegum sam-
skiptum. Mér fannst þetta hálf-
gerð neyðarþjónusta.
Hvað tók við eftir stúdents-
prófið?
Ég fór til Svíþjóðar og dvaldi
þar í rúmt ár. Vann fyrst í
kirkjugarði sumarlangt, en fór
síðan í heimspekinám við há-
skólann í Gautaborg. Það var
ákaflega gaman. En vorið 1979
fór ég heim af ýmsum ástæðum
og hóf nám við Félagsvísinda-
deild Háskóla íslands. Þaðan
lauk ég B.A. prófi í félagsfræði
vorið 1983, en hafði heimspeki