Tímarit Fjelags íslenskra hjúkrunarkvenna - 01.01.1926, Blaðsíða 5

munindi staði, og myndu Þá venjulcga
kápur og hattar fljótlega láta á sjá
Fyrir spítalahjúkrunarkonur viröist
ekki cins nauðsynlegt að eiga ytri
búning, Þegar á málið er litið frá
ofangreindu sjónarmiði, Þrr eð Þær
á frídögum klæðast oft einkabuningi
sínum0 Samt sem áður langar mig til
að skýra Þetta ofurlítið nánar, 'Að
mínu viti eiga allar hjúkrunarkðnúr
að eiga einkennisbúning, Hvers vegna
Einkennisbúningur slcipar okkur Þjett
ara saman, bindur betur heildarblæ
yfir okkur, við finnum að við berum
nokkurskonar ábyrgðartilfinningu hvo
fyrir annari; við íklæðumst allar
sama búningi og fylkjum okkur Þar
með undir sama merkið0
Eg minnist Þess glögt, er eg
fyrsta sinn sem hjúkrunarnemi klædd-
ist einfalda 1jereftskjólnum og
svuntunni, hversu mjer fanst nokk-
urskonar skyldleiki milli mín og
hinna stúlknanna, sem jeg Þó ekki
Þekti, af Því Þær báru sama búning
og ég„ Við höfðum tekist á hendur
sama alvörustarfið0
Og ég minnist Þess er jeg mæti
stallsystrum mínum hjerna hjá "Líkn”
á götunni, ég Þekki Þær langt álengd
ar - á búningnum - við höfum sætt
færi að ganga sem líkast klæddar, en
engan eigum við samt einkennisbúning
inn, Þótt margar haldi svo. Mér fins
Þá eins og alt annað fólk á götunni
sje mér óviðkomandi, aðeins Þessar
manneskjur í sama búningi og ég veit
hlýju í sál mína, Þar finn jeg sömu
áhugamál og mín, við göngum að sama
starfinu, við heyrum saman, og dags-
ins strit og örðugleikar verður
okkur öllum ljettara.
Það er Þ6 fjarri mjer að halda
Þv£ fram að við cigum altaf að bera
búninginn Þegar við eigum frí frá
hjúkrunarstörfum. En oft getur hann
verið éinkar hentugur, á ferðalögum
t„ d, og á hjúkrunarmótum og fundum
jafnvel sjálfsagður.
IIú hefir F. I0H0 ráðist í að koma
á fót einkennisbúningi fyrir felagið
og vil ég hér í eins fáum orðum og
unt er reyna að skýra snið búnings
Þessa sem sa.mÞyktur var af viðstödd-
um félagskonum á fundi Þ0 2 0 des.
Uppdrætti af búningnum getum við
Því miður ekki sett í tímaritið, en
við vonum að lýsing nægi;-
Litur einkenningsbúnings F.l.H.
blár. ■ ■
FRAKKI: beinn, aðeins aðskorinn
til mittis, ísettar ermar,tvíhneptur
nokkuð Þétt niður fyrir mitti,spæll
að aftan í mittisstað, hneptur með
tveim hnöppum, f libbakrcági , sem
fellurÞjett að hálsi, vasar hneptir.
KJÓLL: sami litur og frakkinn,
beinn niður, aðeins aðskorinn til
mittis, hálskragi sem fellur Þétt að
hálsi, kræktur út á öxlina og niður
undir falli, sem liggvir út á sig
utan við brjóstin að framan, Að aft-
jJ’an sömu föll út á sig við herðablöð-
in; föllin heft í foður niður fyrir
mitti, en síðan pressað niður úr,
ermi ísett, sniðin dálítið að að
framan og hnept gegnum tvö hnappa-
göt með manchethnöppum. Hvít: upp-
slög á ermum og hálsmáli.
HATTUR: Sami litur. Efni "Velour-
filt", lítil börð, ofurlítið upp
alt í kring, kóllurinn nokkuð djúp-
ur með broti Þvert yfir, blátt
silkiband um,
SLÖRHATTUR: Sami litur, efni
"Crepe du Chine", Sniðið enn eigi
ákveðið.
HANDLEGGSMERKI: Lítill silfur-
skjöldur með stöfunum F01.H. fest
í blátt silkiband og síðan borið
utan á frakka eða kjól„
Sídd búningsins var álitin mátu-
leg laust fyrir ofan öklann, en ekk-
ert samÞykt í Þessu efni. Eingöngu
i. ber að gæta Þess að kjóllinn og
frakkinn hafi sömu sídd.
óskað er eftir að felagskönur
er búninginn fá sjer, beri svarta
eða bláa sokka og svarta skó viö
hann, ef unt er að koma Þv£ svo fyr-
ir; Það verður altaf fallegast; en
engin föst ákvæði getum við samÞykt
um Það, Þareð ekki er hægt að banna
bæjarhjúkrunarkonum, sem daglega
bera búninginn, að ganga £ hv£tu
til fótanna á sumrin og brúnu á
vetrum; Það er sem sje Þægilegnst.
Búninginn má byrja að panta strax
eftir nýárið.
Sigr£ður Eir£kss0
SamÞykt s£ðasta fundar F0I0H0
2 0 des0 192 5.
Búningurinn0 Litur.*Blár0
Frakkár 2 teg. Verð kr0 150 og 130;