Tímarit Fjelags íslenskra hjúkrunarkvenna - 01.03.1930, Blaðsíða 1

T
Fjelags íslenskra hjúkrunarkvenna
RIT3TJÖRM:
Sigríöur Eiríksdóttir, Vilhorg Stefánsdóttir, Guörún Gísladóttir,
ÞorlDjörg Árnadóttir, puriöur ]?orvaldsdóttir.
Nr. 1.
Mars 1930
FRÁ DIAKONESSU-Í.ÍÖTINU í KA.ISERSWERTH.
Niðurl.
Siðasta daginn var skilnaðarguðsÞjónusta
í aðalkirkjunni, Þar sem formaðurinn frá
Kaiserwerth, von Ltittichau greifi, talaði
út af niðurlagi 13. kapitula Korintubrjefs-
ins; "Þekking vor er i molumj' Þannig er Það
með lif okkar og starf, Það er i molum alt
saman. En Þessir molar hjer á jörðinni eru
Þó, Þrátt fyrir alt, byrjun á Því, sem
meira á að verða. Þegar guð fær að hreyfa
við Þeim molum, verða Þeir að einhverju
heilu og fullkomnu. Látum okkur Því hug-
hraust ganga hver að sinu starfi, í trú og
hlýðni taka verkefnin upp, Þá mun guð láta
Það hepnast - með okkur og fyrir okkur.
Mótið endaði með Þvi að leggja hornstein
að viðbótarbyggingu við sjúkrahúsið, og svo
fór hver heim til sin, Þakklátur við guð og
menn fyrir Það, sem Þessir dagar höfðu veitt
Þeim.
Frá D'Cisseldorf brugðum við okkur til
Köln til að sjá hina frægu dómkirkju,og Þar
skildi jeg við mitt norska samferðafólk,sr.
Riddervold og konu hans, sem hjeldu lengra
suður á bóginn. Leið min lá yfir Bielefeld,
Þar sem jeg dvaldi 2 daga og fjekk tækifæri
til að sjá dálitið af hinu mikla starfi i
Betel, "liknseminnar bæ'*. Hjer er "Sarepta',1
stærsta diakonessu-heimili Þýskalands, sem
með hinum 1800 systrum sinum er aðeins einn
liður i hinni miklu heild. Allar mögulegar
greinar af kristilegri Þjóðfjelagsstarfsemi
eru hjer hafðar með höndum, en aðaláherslan
er lögð á að liðsinna hinum flogaveiku (epi-
leptisku), Þessum manneskjum, sem versta. að-
stöðu hafa i mannfjelaginu. Þeir eru á öll-
um stigum sjúkdómsins: frá Þeim sem eru
normalir og Þroskahæfir og niður til Þeirra
sem eru fábjánar, sém vonlaust er um. Hvað
snertir lækningu á flogaveiki repilepsi) Þá
ráða læknavisindin enn eigi við hana, en Það
sem hægt er að gjöra er að láta hina sjúku
fá lífvænleg kjör og starf, sem hæfir einstak-
lingnum. Þessu starfi er frábærlega fyrirkom-
ið Þarna i Betél. í hinum ýmsu skóliAm er böm-
unum og mglingunum hjálpað til Þess að ná
slíkum framförum sem hæfileikar Þeirra. hröklcva
til, og siðan er Þeim komið Þar fyrir sem
sjergáfur Þeirra ogáhugi bendir til, svo
Þau á Þann hátt fái fundið Þá gleði að vinna
og vera til gagr.s i heiminum.. Flestir velja
sjer einhvershonar iðnað eða aðra nothæfa
starfsemi, og öllu Þessu starfi er stjómað
af sjermentuðu fólki, diakonum og diakoness-
um. Ef Þeir veiku fá flog, Þá er einhver við
hlið Þeirra, sem kann með Þá að fara,svo Það
vekur enga ex',tirtekt, og Það öryggi, sem Það
veitir Þeim sjúku, er Þeim svo mikils virði.
Þeir Þekkja svo vel hversu annað fólk fráfæl-
ist Þá og jafnvel hiæðist Þá, og aðeins ótt-
inn fyrir Því að fá köstin getur orðið til
að framkalla Þau.
En svo eru Þar lika margir, bæði karlar,
konur og böm, sem eru gjörsamlegir fábjánar.
Þeir eru i byggingu út af fyrir sig, og eru
100 í hverju húsi. Þegar maður sjer Þessar
sólriku, fögru byggingar, með opnum svölum á
veggjunum og smágörðum i kring, Þá getur mað-
ur sist af öllu imyndað sjer að slik mannleg
eymd sje Þar inni fyrir.
Er Það ekki Þannig, að mannlegur likami er
musteri Heilags Anda . (l. Kor. 6 19. ). Hvað
getur guð meint með Þvi að inniloka ódauðleg-
ar sálir i jafn vanskapaða og eyðilagða lik-
ami - hljóðfæri, Þar sem hver strengur virð-
ist brostinn vera? Þannig hlýtur maður ósjálf-
rátt að spyrja sjálfan sig, og ekki getur mað-
ur svarað Þvi - Það er ein Þeirra gátna, sem
ekki vmður ráðin i Þessu lifi,
En eigi að siður er Það Þó eitt tmgumál,