Hjúkrunarkvennablaðið - 01.08.1936, Page 7

HJÚKRUNARKVENNABLAÐIÐ
5
ar eru þær að sjá barninu fyrir fæðu og
að flytja burtu óþörf efni. Ilvorttveggja á
sér slað gegnum lilóðið. Með blóðinu get-
ur hið ófædda J)arn, þrált fyrir varnartæki
sín, eitrast af sérstökum efnasamböndum,
alkoliol, l)lýi o. fl. og við eitrun frá sér-
stökum sjúkdómum.
En tilfellin, þar sem slík eitrun á sér
stað, eru tiltölulega fá. Aðaláhrifa móður-
innar gætir gegnum meltinguna. Mörgum
mæðrum hefir verið skýrt frá því af lækn-
um, að þær verði að neyta mikils græn-
metis og mjólkur og að þær verði að taka
fæði sitt til athugunar. En þær vita ef til
vill ekki allar, að þar sem ekkert tauga-
samband er til á milli móðurinnar og
barnsins, þá er það eina leiðin til þess að
þær geti fullnægt skyldum sínum. Því að
það er ekkert annað en þessir tveir l)lóð-
straumar, og þeir mætast ekki einu sinni,
því að þeir berast áfram eftir sérstökum
æðakerfum.
Verk móðurinnar byrjar og endar með
því, að tryggja meltingu sína og barnsins.
Og þó hefir þjóðtrúin gerl svo mikið úr
áhrifum móðurinnar, að það er erfitt að
leggja það algerlega til bliðar. Kona, sem
var útskrifuð frá merkum liáskóla, skýrði
frá því, að hún hefði þekt tilfelli, þar sem
móðirin bafði orðið brædd við fíl, sem
umferðaleikararhöfðu meðferðis. Skömmu
seinna fæddi hún barn með ranalagað nef,
og í öðru tilfelli fæddist litil stúlka, sem
vantaði liægri bendina frá úlfliðnum, en
einmitt á þeim stað bafði bróðir móður-
innar mist bendina fimm mánnðum áður.
Þetta eru dæmi upp á sögur, sem við hevr-
um enn í dag. En vísindin sanna að slíkt
getur ekki átt sér síað. Ska])naðareinkenni
myndast svo snemma,, að móðirin gæti
ekki liaft áhrif á þau, því að hún veit ekk-
ert um það, sem er að gerast. Merkustu
sérfræðingar vorra tíma eru sammáJa
föður Darwins, sem var sérstaklega at-
hugull og skýr læknir. Hann hafði fyrir
vana að biðja konur þær, sem lagðar
voru inn á spítala lians, að skýra frá at-
vikum þeim, sem þær höfðu orðið fyrir
og sem gætu haft áhrif á barnið. Árang-
ur hundrað slíkra fyrirspurna var sá, að
ekki í einu einasta tilfelli komu áhrifin
fram á barninu.
En — segir einhver — livernig er liægt.
að útskýra tilfellið, þar sem móðirin
stundaði hljómlist á meðan barn hennar
var á leiðinni og sonur hennar varð mikill
hljómlistarmaður, eða þá um móðurina,
sem lærði itölsku, og barn liennar sýndi
snemma sérstaka hæfileika til að læra
tungumál.
Vísindin munu útskýra þessi og þvílík
tilfelli — ekki með dularfullum sálar-
áhrifum — heldur með tveimur vel þekt-
um áhrifum — erfð og umhverfi. Sonur
konunnar, sem stundaði liljómlist, fékk
ekki eingöngu að erfðum hljómlistargáfu
frá hinum sama forna uppruna og móðir
hans, en bann óx einnig upp í umhverfi,
þar sem hljómlist var iðkuð og þar sem
hæfileikar lians voru uppörfaðir og
þroskaðir.
En þó að móðirin hafi ekki meira tæki-
færi til bugsanaflutnings við barn sitt, en
frændur þess og frænkur, þá er ekki rétt
að segja að tilfinningalíf hennar hafi eng-
in áhrif á barnið. Sérliver sorg, kvíði eða
bræðsla, sem hefir áhrif á hennar eigið
heilsufar, hefir líka áhrif á l)arnið, alveg
eins og öll önnur skaðleg áhrif verka á
það gegnum blóðið.“
Er þá smágrein þessari lokið, og með
því að ekki gefst tími til að dvelja leng-
ur við þetta tímabil, komum vér að næsta
áfanganum, sem er meðferð ungbarna
eftir fæðinguna og verðum vér þá fvrst
að líta snöggvast til baka.
Meðferð ungbarna er málefni, sem er
jafngamalt mannkyninu, og befir aðeins
borft misjafnlega við á ýmsum tímabil-
um menningarsögunnar meðal binna mis-
munandi þjóðflokka. Á meðal villimanna
og ósiðaðra þjóðflokka var um að gera