Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 02.06.1993, Blaðsíða 2

þegar eg finn að það, sem eg hefi
lært kemur heim við reynsluna.
Og hvað er í raun og veru allur
lærdómur (þ.e.a.s. bóklegur) annað
en reynsla annarra, og þá þeirra,
sem lengra eru komnir. En það er
eitt, sem maður græðir á fram-
haldsnámi, og það er meiri víð-
sýni." I lok greinarinnar segir hún:
„Hugsjónir hjúkrunarkvennastétt-
arinnar hafa að mörgu leyti breyst
á síðustu árum. Hjúkrunarkonan,
sem vakti nótt og dag yfir einum
sjúkling og eyðilagði heilsu sína á
örfáum árum, er að hverfa úr sög-
unni. í stað hennar kemur nútíma
hjúkrunarkonan sem á að vera
kennari og leiðbeinandi almenn-
ings, bæði í því, hvernig megi verj-
ast sjúkdómunum og líka hjálpari,
þegar veikindi ber að höndum."
Þorbjörg ásamt Sig-
ríði Eiríksdóttur skrif-
uðu mikið og fluttu út-
varpserindi. Þorbjörg
flutti röð útvarps-
erinda um heilsuvernd
á árunum 1930 til
1935. Við fáum ekki
betur séð en að þarna
sé á ferðinni heilbrigð-
isfræðsla í víðtækri
merkingu því hún
kemur víða við. Sér-
staka athygli vekur
heimildanotkun henn-
ar og hve efnið er
fræðilega unnið. Það
sem hún er að vekja
athygli á fyrir 60 árum
hvort heldur varðar
nám eða starf hjúkrun-
arfræðinga gæti eins
hafa verið sagt í dag. Þá vaknar sú
spurning hvers vegna miðar oklcur
svo hægt áfram? í grein í Hjúkr-
unarkvennablaðinu, 3. tbl. 1936
sem Þorbjörg nefnir „Ungbarna-
vernd og skólar" og byggð er á
samnefndu útvarpserindi segir:
„Vér könnumst líklega öll við að
hafa heyrt eldra fólk segja: „Ung-
dómurinn er spilltur",-
og svo hefi eg aftur heyrt
ungt fólk segja: „Eldra
fólkið ásakar okkur, en
það er því að kenna að
við erum svona." Því
miður mun hin síðari ás-
ökun í sumum tilfellum
hafa nokkurn rétt á sér,
ekki af því að foreldrar
eða aðrir , sem með upp-
eldi unglingsins hafa haft að gera,
hafi ekki viljað unglingnum vel,
en kannske hafa hinar daglegu
annir hamlað þeim frá að þekkja
barnið eins vel og skyldi, kannske
hefir þekking þeirra um uppeldis-
mál verið takmörkuð við þeirra
eigin heimili fyrr og nú, og
kannski margt fleira, sem of langt
yrði upp að telja. Það kunna að
vera einhverjir meðal
hlustenda minna, sem
segja, að þessi málefni
komi þeim ekkert við. En
eg vil leifa mér að segja,
að þau komi öllum við,
því að lífinu er nú einu
sinni þannig háttað að vér
höfum öll áhrif hvert á
annað og berum því hvert
fyrir sig ábyrgð gagnvart
samtíð vorri og hinni
uppvaxandi kynslóð,
sem er framtíð þjóðar vor-
rar og lands vors." Enn
segir Þorbjörg í grein sem
byggð er á útvarpserindi
sem bar heitið: „Nokkur
orð um mental Hygiene -
andlega heilsuvernd" og
birtist í 4. tbl. 1936:
„Andleg heilsuvernd, með
tilliti til að fyrirbyggja
misheppnun, glæpi og andlega
sjúlcdóma og stuðla að andlegum
og siðferðislegum þroska hjá eins-
taklingunum, er með nýjustu en
ekki þýðingarminnstu greinum al-
mennrar heilsuverndar, en vegna
þess, hve tiltölulega stutt er síðan
henni hefur verið alvarlega gaum-
ur gefinn, þá er hún enn sem kom-
ið er skammt á veg komin.... Allt
sem miðar að líkamlegri heisu-
vernd, svo sem meiri þekking,
heilsusamleg aðbúð og umhverfi
o.s.frv., miðar líka að andlegri
heilsuvernd, því að vér vitum að
andleg líðan einstaklingsins hefur
áhrif á líkamlega líðan hans og öfugt."
Ennfremur segir hún í fram-
haldi sörnu greinar sem birtist í
l.tbl. 1937: „Hjálpið barninu til að
varðveita virðinguna fyrir sjálfu
sér. Takið ekki burt frá því með
orðum eða athöfnum þá sjálfsvirð-
ingu, sem það hefir. Foreldrar sem
ná valdi yfir barni sínu með því að
lama það andlega eru óverðir for-
eldrar. Og að lokum ætti að hafa
hugfast, að ef maður óskar eftir að
rækta heilbrigðar andlegar venjur
hjá barni sínu, þá er gott að rækta
dálítið í sínum eigin persónulega
garði."
2
Hjúkrun aukablað með sýnishorni af efni blaðsins fyrstu áratugina