Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 02.06.1993, Blaðsíða 4
Hugleiðingar um heilsufar
og vinnudag hjúkrunarkvenna
í erindi sem bar ofangreint
heiti sem Þorbjörg Árnadóttir
flutti á fundi í FÍH árið 1935 og
birt er í 1. tbl. árið 1936 athugar
hún málið frá heilsufarslegu sjón-
armiði og segir svo um 8 stunda
vinnutíma: „En hvað segir svo
sjálf heilsuverndin?" Hún vitnar í
gamlan kennara sinn Mrs. Soule:
„Heilsuverndarhjúkrunarkonan
ætti ekki að hafa yfirvinnu, ef
mögulegt er að komast hjá því.
A. Hún vinnur betur ef hún er
ekki þreytt, og hún ætti að vera
eins vel upplögð í fyrstu eins og
síðustu heimsókn. B. Vegna heilsu
hennar sjálfrar. Það er slæm aug-
lýsing fyrir heilsuverndina, að sjá
þreytta og lasna hjúkrunarkonu í
vinnu. C. Skipulagning. Það er oft
slæmt fyrirkomulag sem er orsök
langs vinnutíma." Þorbjörg spyr:
„Getur þetta ekki líka átt við um
aðrar hjúkrunarkonur?" Ennfrem-
ur segir hún: „Hæfileg stytting
vinnutímans leiðir til meiri starfs-
orku og þar af leiðandi betri
vinnu. Hún stuðlar að betra
heilsufari, sem verður gróði fyrir
einstaklingana og þjóðfélögin í
heild sinni. Með auknum frí-
stundum verður betra tækifæri til
persónulegra áhugamála og þekk-
ingar á öðrum sviðum, en þekk-
ingin eykur skilning, sem er hin
sanna fullkomnun." Þess má geta
að árið 1942 var gerður viðbótar-
samningur við launasamning rík-
isins frá 1937 sem varðaði heimild
fyrir 8 klst. vinnudegi. „Vegna
skorts á vinnuafli var óvíða unnt
að koma vinnunni fyrir á þann
hátt, var því ákveðið fast yfir-
vinnukaup fyrir þann tíma sem
unnið var umfram 48 klst. vinnu-
viku." (2,tbl.l945).
PINNIÐ ÞER
ANÆGJU í
STARPIYÐAR?
Igrein sem Sigríður Eiríks-
dóttir þýddi og birtist í 3.
tbl. 1941 um niðurstöður
rannsóknar á athugunum á
starfsgleði koma fram áhuga-
verðar upplýsingar. Tilgangur
rannsóknarinnar var að komast
að raun um hversu margar hjúkr-
unarkonur fyndu ánægju í starfi
sínu, og hverjar væru orsakir til
óánægju eða tómlætis í því.
Einnig var reynt að komast að
því hvaða samband væri milli
skólanámsins og afstöðunnar til
starfsins síðar. í úrtakinu voru
275 hjúkrunarkonur. Spurning-
um var dreift til 100 heimilishjúk-
runarkvenna, 100 sem störfuðu á
stofnunum og 75 sem störfuðu
að heilsuvernd, og höfðu flestar
þeirra lokið hjúkrunarprófi frá
hjúkrunarkvennaskólanum í
Minnesota á árunum 1935-1939.
I niðurstöðum kemur m.a. fram
að: „Greinilegt samband virðist
vera á milli tekna og starfsgleði.
Meiri hluti þeirra sem ánægðar
eru, hafa sæmilegar tekjur. Þær
hjúkrunarkonur, sem höfðu
starfsgleði, sýndu meiri áhuga
fyrir félagsskap stéttarinnar og
sóttu oftar fundi þeirra.
Ennfremur virtist starfsgleði
vera meiri þar sem starfið var
metið af yfirboðurunum, og þar
sem litið var á það með skilningi
og réttsýni. Starfstíminn var
þeim ekki síður til gleði og upp-
örvunar, en frístundirnar. Og í
þeim tilfellum litu þær oft á
starfið sem ríkt af árangri, og að
þær hefðu fengið svo góða að-
stöðu í lífinu sem þær gátu
vænzt. Niðurstaða á þessari
rannsókn á starfsgleði var sú, að
um 60% hafði ánægju af og
áhuga fyrir lífstarfi sínu, 20%
voru óánægðar og 20% voru
áhugalitlar, þar sem þeim ekki
hafði tekizt að finna þann grund-
völl sem öll starfsgleði er byggð á."
4
Hjúkrun aukablað með sýnishorni af efni blaðsins fyrstu áratugina