Norðurslóð - 26.06.1980, Síða 3

Mjólkurbílstjórinn ... þarfasti þjónninn
Rabbað við Jón Jónsson
Nú á dögum var verið að vígja
nýju mjólkurstöðina á Akureyri
að viðstoddum múg og marg-
menni, bændum og bæjarmönn
um.
Margt var þar talað, og sumt
fagurlega, um góð samskipti
bænda og þeirra iðnverka-
manna, sem taka við mjólkinni
og breyta henni í landsfræga
söluvöru.
í því sambandi má þó ekki
gleymast, að það er enn ein stétt
manna, sem er tengiliður á milli
hinna tveggja og léleg yrði
útkoman ef þeirra nyti ekki við.
Það eru mjólkurbílstjórarnir.
Mjólkurbílstjórar um land
allt hafa gegnt ákaflega þýðing-
armiklu hlutverki, sem tengi-
liðir sveita og bæja. Ekki einasta
hafa þeir gert það sem mjólkur-
bílstjórar í þrengsta skilningi,
heldur líka sem sendimenn og
allsherjar útréttarar sveitafólks-
ins hvort sem um var að ræða að
Á hvítasunnudag 25. maí voru
fermd í Dalvíkurkirkju eftirtalin
börn:
Anton Páll Níelsson, Dalsmynni.
Arnar Már Snorrason, Völlum.
Arnar Símonarson, Ásvegi 6.
Árni Geir Helgason, Ásvegi 5.
Árni örn Jónsson, Svarfaðarbr. 4.
Ása Sverrisdóttir, Karlsbraut 13.
Bergljót Snorrad., Karlsrauðat., 10.
Elsa Hartmannsdóttir, Bárugötu 8.
Eyrún Harpa Þórólfsd., Böggvisbr 9.
Friðrik Þór Valsson, Svarfaðarbr. 9.
Guðjón Manases Stefánsson, Her-
jólfsgötu 22, Hafnarfirði.
Guðmundur Jóhann Kristjánsson,
Sogntúni 2.
Guðlaugur Antonss., Sunnubr. 10.
Gunnlaugur. Hólm Sigurðsson,
Hólavegi 13.
Hermína Gunnþórsdóttir, Svarf-
aðarbr. 10.
Jenný Valdemarsd., Svarfaðarbr., 15.
’Jóhann Magnússon, Ásvegi 3.
Jón Davíð Georgsson, Jaðri.
Jón Kjartan Ingólfss., Hólavegi 1.
Júlíus Garðar Júlíuss., Höfn.
Jörgen Þráinsson, Hafnarbr. 2.
Páll Sigurþór Jónsson, Ásvegi 4.
stinga bréfi í póst, framlengja
víxil, kaupa flösku fyrir göng-
urnar eða hvað annað. Að
launum hafa þeir hlotið al-
menna hylli og orðið tilefni
hetjuljóða í gervi Bjössa á
mjólkurbílnum og annarra
slíkra kappa.
Við Svarfdælingar höfum átt
marga og ágæta Bjössa frá því
að við fórum að senda mjólk í
Samlagið á Akureyri fyrir tæpl.
hálfri öld síðan. í kring um þá
hefur gerst mikil saga sem
einhverntímann verður skráð
og þykja merkilegur þáttur í
svarfdælskri atvinnu- og félags-
sögu.
Sumir mjólkurbílstjóra okk-
ar hafa starfað svo lengi og svo
vel, að þeir eru orðnir að
hálfgerðum þjóðhetjum nú þeg-
ar, sumir látnir, aðrir enn við
stýrið og í fullu fjöri.
Sigríður Inga Ingimarsd., Bárug. 5.
Stefán Hilmarsson, Karlsbraut 21.
Víkingur Amar Árnason, Smárav. 8
Vilhelm Anton Hallgrímsson,
Bárugötu 13.
Þórey Dögg Jónsdóttir, Karls-
rauðatorgi 24.
Þórhallur Marinó Kristjánsson.
Svarfaðarbraut 7.
Þorsteinn Helgi Guðbjörnsson,
Drafnarbraut 2.
Á degi heilagrar þrenningar, trini-
tatis, sunnudaginn 1. júní voru
eftirtalin börn fermd í Valla-
kirkju:
Anna Sólveig Sigurjónsdóttir,
Syðra-Hvarfi.
Hjalti Viðar Hjaltason, Ytra Garðs-
hornL
Rósa María Sigurðard., Hrísum.
Sigríður Birna Björnsdóttir,
Húsabakka.
Sigurlaug Anna Gunnarsdóttir,
Brekku.
Steinborg Hlín Gísladóttir, Hofsá.
Sveinn Arnason (frá Hæringsstöð-
um) Austurbyggð 2, Akureyri.
Maður er nefndur Jón og er
Jónsson.
Enginn maður hefur lengur
ekið mjólkurbíl úr Svarfaðar-
dal en Jón Jónsson frá Böggvis-
stöðum, áður Gröf.
í tilefni samlagsvígslunnar
tók blaðamaður Norðurslóðar
hann tali. Eftirfarandi upplýs-
ingabrot höfðust upp úr krafs-
inu.
Blessaður vertu, ég hef ekkert
að segja. Jú það er satt, ég er
búinn að vera við þetta nærri 25
ár frá því ég var 18 ára. Það var
nú kannski svolítið öðruvísi
héma í gamladaga. Þá vorum
við enn með gömlu GMC-trukk
ana í vetrarferðunum. Þeir voru
auðvitað alveg frábærlega góð
verkfæri og alveg ómissandi
eins og vegirnir voru þá og
náttúrulega enn frekar fyrr á
árum, áður en ég byrjaði á
þessu.
Ég man samt eftir Akureyrar-
ferð, sem tók 43 klukkutíma
eiginlöga í stöðugum akstri. Og
einni ferð í dalinn man ég eftir,
sem tók tvo sólarhringa. Þá
gistum við á Hreiðarstöðum
fyrri nóttina og í Brekku þá
síðari. Þetta var snarvitlaust
veður, blessaður vertu, bílarnir
gengu ekki neitt og maður sá
ekki nema fram á húddið.
En þetta hefur nú allt breyst,
vegirnir orðnir miklu betri og
meira mokað. Og svo hafa nú
ekki komið svona svakalega
miklir snjóavetur og langvar-
andi stórhríðar síðustu árin.
Áður vorum við starfsmenn
mjólkurflutningadeildarinnar í
Svarfaðardal. En með tank-
væðingunni breyttist það allt.
Þá tók Samlagið að sér alla
flutninga og við urðum starfs-
menn þess. Þetta er nú allt
annað starf en áður var, engir
mjólkurbrúsar og eiginlega
engir aukaflutningar nema
mjólkurvörur til bændanna.
Það er auðvitað miklu léttara,
en hinsvegar er það ekki að öllu
leyti skemmtilegra. Maður hef-
ur nú miklu minni samskipti við
sveitafólkið en áður var. Það er
bara með höppum og glöppum
Fermingarbörn
á liðnu vori
Engin uppgjöf hjá frystihúsi KEA
Fjölmiðlar eru nú uppfullir af
illum tíðindum af frysti-
iðnaði landsmanna. Oddvitar
í þessum iðnaði hafa jafnvel
ráðlagt einstökum frysti-
húsum að segja strax upp
starfsfólki. Vegna þessara
válegu tíðinda og vegna þess
að frystihús KEA er stærsti
vinnustaðurinn á Dalvík
leitaði Norðurslóð upplýsinga
hjá Aðalsteini Gottskálks-
syni frystihússtjóra um það
hvað framundan væri hjá
frystihúsinu.
Almennt má segja um
ástandið, sagði Aðalsteinn, að
það þrengir ákaflega að okkur
með geymslupláss. Þó er ekki
annað sýnna en að við getum
haldið okkar striki. Við
ákváðum í vetur að fara inn á
nýja braut, þ.e. að loka húsinu
um tíma meðan starfsfólkið er
í sumarleyfi og togararnir í
klössun. Þetta sumarfrí hefst í
lok júlí og stendur í 2 til 3
vikur. Ég vil undirstrika það,
sagði Aðalsteinn að þessi
lokun hefur ekki verið
ákveðin af neinni skyndingu
nú á síðustu dögum. Þetta var
ákveðið í vetur.
Eins og kunnugt er tekur
frystihúsið við öllum afla af
togurum Útgerðarfélags
Dalvíkinga, Björgvin og
Björgúlfi. Við spurðum
Aðalstein hvernig frystihús-
inu gengi að verka þennan
afla þegar sífellt fleiri
veiðiferðir eru svokallaðir
skraptúrar, þ.e. veiði á öðrum
fisktegundum en þorski.
Grálúðatt erfið.
Aðalsteinn sagði að megnið
af afla togaranna hefði verið
þorskur, Björgvin væri
nýkominn inn með 125 tonn
en Björgúlfur hefði komið
fyrir nokkrum dögum með
143 tonn. Fiskurinn væri
vænn en horaður og nýttist
því illa. En nú bytjar skrapið á
ný, bætti Aðalsteinn við.
Björgvin fer núna út á skrap
og hið sama gildir um
Björgúlf eftir næstu löndun.
Grálúðan er ákaflega
seinunnin. Hana þarf að
handflaka og við það hafa
m.a. komið fram nokkrir
agnúar á bónusgreiðslum hjá
okkur. Við höfum þurft að
taka það fólk, sem vant er
handflökun, úr góðum bónus.
Auðvitað er ófært að sú
kunnátta, sem við metum
mikils hjá fólkinu, kunnáttan
að handflaka, verði til þess að
það lækki í kaupi. Þetta
hyggjumst við leiðrétta.
Grálúðuvinnsla er hvimleið
til lengdar einkum í húsi sem
er hannað til þorskvinnslu. |
Það er persónuleg skoðun
mín, sagði Aðalsteinn, að hér
ætti jafnhliða þorskverkun að
byggja upp línu fyrir |
karfaverkun en að frystihúsið
í Hrísey ætti að sérhæfa sig í
grálúðuverkun jafnframt
þorskvinnslunni. Síðan gæti |
miðlun á þessum fisktegund- i
um farið fram milli húsanna J
hér og þar.
160 starfsmenn.
Hér vinna nú við
frystihúsið sjálft og í
salthúsinu um 160 starfsmenn |
en mikið af þessu fólki vinnur
aðeins hálfan daginn og ,
töluvert er um skólafólk.
Ég er, sagði Aðalsteinn,
bjartsýnn á að þetta ástand
vari sem styst og að ekki komi
til stöðvunar. Við munum I
leggja áherslu á að halda uppi j
atvinnu.
Aðspurður hvort hugsan-
legt væri að sett yrði hámark á I
skrapfisk, sem húsið tæki á |
móti af togurunum, sagði i
Aðalsteinn að svo væri ekki.
Svolengisemunnteraðhalda |
húsinu opnu og við getum |
unnið með góðu móti, i
höldum við áfram.
fn
Tveir alþekktir, Júlli og Jón.
að maður sér fólk á bæjunum.
Og svo er nú aksturinn
reyndar meiri en áður var. Á
sumrin förum við yfirleitt tvær
ferðir á dag. Við höfum sko
miklu stærra svæði en áður.
Þessir tveir mjólkurbílar, sem
eru staðsettir á Dalvík, taka
nefnilega alla mjólk héðan og
inn í Möðruvelli. Þetta er 2-3
hundruð kílómetra akstur á
dag. Jú, jú, við höfum okkar
lögboðnu frí, tvo daga í viku og
mánaðar sumarfrí. Kjörin, jú
þau eru sæmileg. Þau eru
minnsta kosti orðin betri en var
meðan við vorum hjá ykkur í
gamladaga. En það byggist auð-
vitað á því að við vinnum mjög
mikið í eftir- og helgidaga-
vinnu og fáum greitt fyrir það.
Annars væri það nú heldur
magurt.
Auðvitað er þetta þreytandi
til lengdar. Ég veit nú ekki hvort
nokkur hefur gott af því að
standa í þessu meira en aldar-
fjórðung eins og ég. Ætli maður
fari ekki að svipast um eftir
öðru starfi svona í rólegheitum.
Ingvarabræður, þeir eru nú
bara nýgræðingar í starfinu,
Júlli er bara búinn að vera í 10
eða 15 ár og Eiður, sem er í
afleysingum, miklu skemur.
Þetta hripaði blaðamaður
niður. Hann var farþegi í bíl
Jóns frá Akureyri þann 14. júní.
Meira hafðist ekki niður á blað,
enda ógerlegt að skrifa nema á
olíumalarköflunum.
En fyrir hönd svarfdælskra
bænda leyfir hann sér að þakka
Jóni og öðrum mjólkurbílstjór-
um lífs og liðnum fyrir þeirra
miklu og góðu störf, sem ætíð
hafa verið unnin af trúmennsku
og ábyrgðartilfinningu. H.E.Þ.
Þakkarorð frá sókar-
nefnd Vallakirkju
Á síðasta ári var frá því skýrt í
blaðinu að verið væri að gera
við Vallakirkju í Svarfaðardal.
Efnt var til samskota í þessu
skyni, því mikils íjár var þörf.
Nú er þessu verki að mestu
lokið. Til viðbótar því, sem áður
hefur verið frá skýrt hér í
blaðinu, hefur nú verið skipt um
útidyrahurð og sú nýja smíðuð í
stíl við timburklæðningu kirkj-
unnar, sem nú er eins og hún var
upprunalega.
Nú stendur fyrir dýrum að
mála kirkjuna hið innra og er þá
viðgerð hennar að mestu lokið
og bætt úr þeim spjöllum, sem
hún m.a. hlaut af sóti og reyk,
þegar kviknaði í olíu út frá
kyndiofni.
Snemma á þessu ári bað
sóknarnefndin Norðurslóð að
birta lista yfir gjafir sem kirkj-
unni bárust til endurreisnar-
verksins. Gefendur eru fjöl-
margir svo að mjögerfitt erfyrir
lítið mánaðarblað að ljá pláss
fyrir svo langan lista. Hefur
hann því legið í hálfgerðu
reiðuleysi hjá ritstjórninni helsti
lengi, og þykir blaðinu leitt
hvernig til hefur tekist.
Hins vegar er Norðurslóð nú
ljúft að verða við þeim tilmæl-
um sóknarnefndar Vallakirkju
að flytja gefendum bestu þakk-
ir safnaðarins fyrir mjög góðar
og almennar undirtektir við
styrkbeiðni til verksins. Þ.að
hefur nú sýnt sig enn á ný, hve
mikillar velvildar Vallakirkja
nýtur hjá gömlum og nýjum
sóknarbörnum og raunar fjöl-
mörgum öðrum.
Að lokum í nafni sóknar-
nefndar Vallakirkju:
Hafið hugheilar þakkir fyrir
rausn og rœktarsemi í garð hins
aldna guðshúss, elstu byggingar
í Svarfaðardal.
Aflatregða
hjá
smábátum
Norðurslóð hafði samband
við Ingimar Lárusson
hafnarvörð og spurði hvernig
aflabrögð væru hjá báta-
flotanum á Dalvík.
Það er víst óhætt að segja
að afli er tregur, sagði Ingi.
Héðan róa 5 netabátar, þeir
hafa verið með þetta frá
þremur og upp í átta tonn,
stundum tveggja nátta fisk,
þetta er svona heldur tregt.
Það hefur lítið gefið á
trillufiskerí enda er fiskur ekki
genginn í Fjörðinn. Það má
sem sagt almennt segja að
útgerð minni skipa hér á
Dalvík hafi ekki verið
hagstæð að undanförnu?
Jú, það er rétt, Blikinn er á
trolli. Hvað skal segja um
aflann? Þeir eru úti núna en
hafa landað hér þrisvar. Jú,
hann landaði hér einu sinni 28
tonnum en annars hefur þetta
verið tregt.