Norðurslóð - 24.10.1980, Page 5

Nýr
leikskóli
Krílakot
Sunnudaginn 12. okt. var Dal-
víkingum boðið að skoða húsa-
kynni hins nýja leikskóla, sem
tekinn var í notkun í ágúst sl.
Ekki þekktust margir boðið, en
væntanlega á leið margra eftir
að liggja upp í Krílakot á næstu
árum ef svo fer sem horfir.
Húsið er keypt frá Húseining-
um á Siglufirði og er fyrsti
áfangi fyrirhugaðrar leikskóla
og dagheimilisbyggingar.
Svo sem kunnugt er hefur
Dalvíkurbær rekið leikskóla í
leiguhúsnæði í nokkur ár. Und-
anfarih ár hefur hluti af skáta-
húsinu verið til umráða (ca.
50m2). Þar hafa verið 17-22
börn á aldrinum 1-5 ára, ýmist
hálfan dag (leikskóli) eða heilan
(dagheimili). Ekki var það
húspláss hentugt til þessarar
starfsemi, þrengsli mikil og
Arna Björnsdóttir og Ásdís Gunnarsdóttir með börnum úr
eldri deild leikskólans.
lóðin óheppileg. Með tilkomu
hins nýja húsnæðis er því brotið
blað. Leiksvæðið er stórt og
fjölbreytilegt, með hólum og
brekkum sem nýtast börnunum
vel í leikjum, jafnt sumar sem
vetur.
Húsið sjálft er 160m2
þannig að svigrúm innan dyra er
ólíkt meira. Rými er fyrir 60
börn á leikskóla (30 fyrir hádegi
og 30 eftir hádegi). I dagheim-
ilisvist eru nú aðeins tekin börn
einstæðra foreldra, svo og ef
heimilisaðstæður eru erfiðar
einhverra hluta vegna, um
lengri eða skemmri tíma.
En þrátt fyrir aukið húsrými
og þ.a.l. fjölgun barna eru strax
komnir biðlistar, svo sýnt er að
ekki verður lengi staðar numið
við þennan áfanga ef takast á að
fullnægja eftirspurn.
Sv. J.
Jóhann G. áttræður
Framhald af baksíðu.
og lá leiðin til Kanada. Ég brá
mér til og með yfir landamærin í
stutta ferð til Bandaríkjanna.
Árið 1979 fór ég svo í skemmti-
siglingu með skemmtisnekkj-
unni Funchal, bæði norður og
daga á hafi, 13 sinnum synti ég í
daga á hafi og 13 sinnum syntí í
lauginni um borð og setti þar
með skipsmet. Sjórinn í laug-
inni var með öllu óupphitaður.
Ég þótti afskaplega léttur og
hress um borð og kynntist
mörgu góðu fólki. Á mínu
áttugasta aldursári sat ég heldur
ekki alveg um kyrrt. Ég dvaldi á
Sæluviku Skagfirðinga mér til
mikillar ánægju. Seinna fór ég
svo suður til Vestmannaeyja og
tók þátt í þjóðhátíð þeirra. Þar
var ekki minni sæla.
- Jóhann, þú minntist á að á
þínum ungbarnsárum hefðir þú
verið heldur heilsulítill og veill,
en nú, þegar þú stendur á
áttræðu ertu fleygur og fær.
Kanntu á þessu einhverja skýr-
ingu?
- Þarna tekurðu nú kannski
heldur djúpt í árinni, en ég hef
kappkostað í minni sjálfs-
mennsku að borða kjarngóðan
mat - ekki mikið, en vandað
heldur til fæðunnar. Ég hef
reynt að lifa sæmilega reglu-
sömu lífi, ekki notað tóbak,
nema rétt i fikti. Aldrei hefur
mér þótt gott að taka í nefið og
ekki notað vín, nema rétt svona
sem „meðal“.
Sambúðin við kerlinguna elli.
- Jóhann, ertu sáttur við
ellina?
- Já, það er ég svo sannarlega.
Ég bý hér í Dalbæ og mér líður
vel. Mér finnst ég geta strokið
um frjálst höfuð og leitað
hæfilegra viðfangsefna. Ég lét af
minni föstu iðju fyllilega sáttur,
þegar ég var orðinn þreyttur og
fannst ég þurfa hvíldina. A
afmælisdeginum mínum í haust
orti ég þessa vísu sem kannski
vitnar best um viðhorf mín til
ellinnar:
Ellin er mér undurblíð,
ástarkveðjur læt ég falla.
Senn er liðin sumartíð
Sólarfaðir; gleddu alla.
- Hefursamferðafólkið reynst
þér vel, Jóhann?
- Já, afskaplega vel. Ég hef átt
samskipti við fjölda manns,
bæði hér á Dalvík og annars
staðar á landinu. Margur hefur
gert mér greiða, sem mér finnst
ég ekki hafa getað launað aftur.
Oft hafa verið hafðar uppi
ýmsar glettur við mig. Einu
sinni vildi t.d. Siggi P. endilega
koma í mig brúnum hatti og orti
af því tilefni:
Fær ert þú í flestan sjá
fáirðu brúna hattinn.
Á þig góna allir þá
eins og þú værir skrattinn.
Ég keypti hattinn, enda var
hann hræódýr eins og allt sem
hann seldi. Siggi hlaut aldrei
viðurnefnið kaupmaður - enda
var hann það alls ekki.
Uppskeran eftir sáningunni.
Þegar ég horfi yfir farinn veg,
þá get ég ekki annað sagt en ég
sé sáttur við allt og alla. Ég hef
leitast við að lifa heiðarlegu lífi,
og helst launað grikki méð
góðu. Trúin mín er sú, að í
þessum lífsins gróðurreit fari
uppskeran alveg eftir sáning-
unni.
G.Brj.
Ragnar
Guðmundsson
Minningarorð
í tímamótaþætti síðasta tölu-
blaðs Norðurslóðar var getið
andlát Ragnars Guðmundsson-
ar frá Karlsá. Einnig skrifaði
mágkona hans í Reykjavík
stutta minningargrein um hann
í Morgunblaðinu skömmu eftir
fráfall hans 16. september s.l.
Mér þykir hlýða að minnast
hans einnig hér orfáum orðum.
Hann fæddist í Gullbringu 16.
desember 1933, 10. í röðinni af
13 börnum þeirra hjóna Sigur-
bjargar Hjörleifsdóttur og Guð-
mundar Guðmundssonar.
Þessi stóra og tápmikla fjöl-
skylda flutti síðan í Karlsá á
Upsaströnd. Það var árið 1946,
þegar Ragnar var 13 ára gamall.
Þar undi Gullbringufólk sér hið
besta, ekki síst strákarnir, sem
kunnu vel að meta stórfenglega
náttúru staðarins og samskipti
við hana á sjó og landi.
Ragnar var tápmikill og
glaðvær unglingur, hafðiyndiaf
útivist og íþróttum, naut lífsins
á hollan hátt og horfði með
eftirvæntingu hins unga manns
fram á heillandi æfibraut.
En sú braut átti þó eftir að
verða örðug og þyrnum stráð.
Löngu innan við tvítugt tók
hann að kenna meins, sem átti
eftir að þróast stig af stigi uns
það dró hann til dauða langt
fyrir aldur fram. Það var
sjaldgæfur, ólæknandi tauga-
sjúkdómur, sem fyrst gerði vart
við sig í fótunum svo að hann
hætti að geta gengið hjálpar-
laut um eða innan við tvítugt.
Síðan ágerðist sjúkdómurinn
jafnt og þétt uns nálega allur
líkaminn var lamaður. Mjög
lengi fékk hann þó notið handa
sinna, en einnig það var honum
bannað hin síðari ár.
Af þessum sökum lá æfibraut
Ragnars milli margra sjúkra-
stofnana, þar sem reynt var af
fremsta megni að bæta mein
hans eða a.m.k. að tefja fram-
gang þess og gera líðan hans
bærilegri.
Það má nærri geta hvílíkt
skelfilegt áfall það er ungum
manni að vera eins og Ragnar
hnepptur í Qötra sjúkdóms í
blóma lífsins og fá aldrei upp frá
því að lifa eðlilegu lífi og njóta
hæfileika sinna óheftur. Fáir
Ragnar Guðmundsson.
geta sætt sig við slíkt hlutskipti,
og það átti Ragnar líka bágt
með að gera og neitaði að gera
lengi vel, en hélt dauðahaldi í
vonina um að bati væri fram-
undan þrátt fyrir allt. Að lokum
hlaut sú von þó að deyja.
Sagt er að þá hafi Ólafur
heitinn Tryggvason á Hamborg
orðið honum mikil hjálparhella
með „huglækningum“ sínum.
Víst er það að eftir miklar
andlegar þrengingar öðlaðist
hann sálarstyrk og ró, sem áttu
eftir að fylgja honum á erfiðri
braut hans allt til hinstu stund-
ar, eins og mágkona hans lýalr
af miklum hlýleik í grein sinni.
Hann sættist við örlögin og
tókst þrátt fyrir allt að gera sér
lífið mikils virði og vera veitandi
ekki síður en þiggjandi í sam-
skiptum sinum við meðbræð-
urna.
Að sjálfsögðu stóð hann ekki
einn í straumi lífsins. öll hans
stóra fjölskylda stóð við hlið
hans og veitti allan þann
stuðning, sem unnt var að veita,
þegar svona stendur á. En því
miður er stundum svo sárlega
lítið hægt að gera, hversu góður
sem viljinn er.
Éífsferill Ragnars á Karlsá er
dæmi um það að andinn er
efninu æðra. Hann var dæmdur
úr lífsins leik i venjulegum
skilningi áður en æfistarfið
hófst. En hann þroskaði anda
sinn og lifði auðugu, andlegu
lífi, óbugaður maður til hins
síðasta.
Hann var jarðsettur á Dalvík
25. dag septembermánaðar.
H.E.Þ.
Leikför til Danmerkur
Leikfélag Dalvíkur er á förum
til Danmerkur til að leika fyrir
frændur vora Dani. Má þetta
teljast merkisatburður í sögu
félagsins og ber vott um dugnað
og áræði þess unga fólks, sem
þar skipar bekkina um þessar
mundir.
Um er að ræða boð frá
Sambandi áhugaleikfélaga á
Norðurlöndum til íslensks leik-
félags um að taka þátt í
norrænni menningarviku í
Viborg á Jótlandi. Þar sem svo
vill til að Viborg er einmitt hinn
danski vinabær Dalvíkur þótti
eðlilegt að leikfélagið hér sæti
fyrir um að fara þessa för.
Jafnframt mun félagið leika í
tveimur öðrum borgum á Jót-
landi, Grásten suður við þýsku
landamærin og Árhus stærstu
borg Jótlands.
Leikritið, sem félagið ætlar
að sýna er Saumastofan eftir
Kjartan Ragnarsson, sem hér
var sýnt veturinn 1978 og
almennt þótti takast með ágæt-
um.
Svona för með 13 þátttak-
endum alls er æði dýrt fyrir-
tæki. Það bjargar málinu, að
Norræna leikfélagasambandið,
N.A.R. mun greiða fargjaldið
að mestu eða öllu. Þá hefur
bæjarstjórn Dalvíkur ákveðið
að styrkja fyrirtækið með
500.000 krónu framlagi. Fleiri
aðilar munu hafa verið beðnir
Eins og flestum mun kunnugt
héfur Flugfélag Norðurlands
fengið einkaleyfi á flugi á
leiðinni Ólafsfjörður-Reykjavík
-Akureyri. Flugið er þegar hafið
og er flogið frá Ólfj. alla virka
daga nema laugardag kl. 12 á
hádegi. \
Það er líklega full ástæða til
að benda fólki hér um slóðir á
þennan nýja möguleika til að
komast fljótt og vel til höfuð-
borgarinnar, þegar svo ber
undir. Hugsum okkuraðtíminn
um hádegið henti okkur, við
þurfum að láta skutla okkur í
að leggja eitthvað af mörkum,
en óvist um undirtektir.
Ástæða er til að gleðjast yfir
framtaki L.D. og óska góðrar
ferðar, sem hefst 8. nóvember
með flugi alla leið til Grásteins
syðst á Jótlandi.
bílnum á flugvöllinn, við eigum
kannske ekki öruggt far, erum á
biðlista eða þessháttar. Hvað er
þá upplagðara en að láta renna
með sig norður fyrir Múlann og
taka Norðurflug suður.
Vegalengdin frá Dalvík fram
og til baka er ca. 40 km. Inn á
Akureyrarflugvöll og til baka er
hún ca. 90. Mismunur 50 km. á
kr. 200/km. eftir opinbera
taxtanum. Það gerir kr. 10.000 í
sparnað, takk. Sjá ennfremur
auglýsingu Flugfélags Norður-
lands í blaðinu.
Flugfélag Norðurlands:
Ólafsfjörður-Reykjavík
Suður fyrir Múlann
Styrkið byggðarblaðið.
Auglýsið í Norðurslóð.
NORÐURSLÓÐ - 5