Norðurslóð - 29.10.1985, Síða 3

Bókasafn Dalvíkur:
Starfsemi safnsins aukin
Viðtal við Nönnu I>óru Askelsdóttur og Svanfríði Jónasdóttur
Eins og fram kom í síöasta blaöi Noröurslóöar er stefnt að því að
Bókasafn Dalvíkur flytji í nýtt húsnæöi í kjallara Ráöhússins. Þar
meö veröa talsverð tímamót hjá safninu. Það flytur loks í „eigiö
húsnæöi" ef svo má segja. í áratugi hefur safnið veriö í bráöabirgöa-
húsnæði, en nú hillir loks undir lausn þessara mála.
í tilefni þessa hitti Noröurslóö aö máli þær Nönnu Þóru Áskels-
dóttur bókavörð og Svanfríöi Jónasdóttur form. stjórnar bóka-
safnsins, og voru þær fyrst spuröar hvaö væri aö gerast í safninu
þessa dagana.
Viö salniö sjálft er verið aö
vinna að flokkun bóka. Sumariö
1984 var halist handa viö aö
llokka bækur safnsins í sam-
ræmi viö þaö liokkunarkerli
sem notaö er í allllestum
söfnum hér á landi. í lramhaldi
al þessari liokkun er nú veriö aö
breyta útlánakerlinu. Þegar
þessi vinna cr aistaöin veröur
vinna viö útlán auðveldari og
lljótlegri en áöur var. Einnig er
verið aö vinna upp spjaldskrá
fyrir salniö. Mjög mikil vinna
liggur á bak viö þessar breyting-
ar og þó vel haii miöaö er enn
langt í iand.
ins fyrir börn, en þaö er mjög
þarft aö sinna þeim notenda-
hópi vel.
Hvenær verður safnið svo
flutt í Ráöhúsiö?
Vonir standa til aö það
Nú er safnið í þröngu húsnæöi.
Tefur þaö ekki alla vinnu viö
þessar breytingar?
Þrengsiin eru vissulega
mikil og vinnuaðstaöa er alls
ófullnægjandi, t.d. fer spjald-
skrárvinna fram í geymslu
Sparisjóðsins. Ekki er heldur
hægt aö geyma allar bækur sem
salniö á í þessu húsnæöi, hcldur
eru þær í geymslum víösvegar
um bæinn. En þrátt fyrir ófull-
nægjandi húsnæöi, hefur hér
veriö unnið ágætt starl. í tíö
Birnu Kristjánsdóttur fyrrver-
andi bókavaröar var safnið gert
almenningi aögengilegra sam-
kvæmt kröfum tímans og hún
efldi jafnlramt bókakost safns-
skilst aö nú standi helst á því aö
mannskapur fáist til aö vinna
viö þaö sem eftir er. Við erum
búin aö kaupa hillur og
aigreiðsluborð og væntanlega
tekst okkur í stjórninni aö kría
út peninga til aö búa safnið enn
betur áöur en við opnum í nýju
húsnæði.
Hvernig er þetta fjármagnað?
Samkvæmt lögum er þaö
bæjarfélagsins aö sjá um hús-
næöi lyrir safniö og búa þaö
nauðsynlegum búnaöi og tækj-
Bókasafn Dalvíkur flytur í Ráðhúsið.
vcröi hægt lyrir næstu áramót.
Lokafrágangur viö húsnæöið er
eftir, svo sem aö leggja þar gólf-
dúk sem þó er kominn ástaöinn
og ljósin er búiö aö panta.
Ýmislegt tínist til, en okkur
um. Hinsvegar vill svo til aö
salniö sjálft átti dálitla peninga
sem Sigurpáll Hallgrímsson
haföi gefið til kaupa á búnaði.
Þetta æxlaöist því þannig að
stjórn safnsins lagöi metnað í aö
útvega sjálf þaö viðbótarfé sem
til búnaðarkaupa þyrfti og
hefur leitaö til ýmissa aðila og
velunnara til þess aö geta gert
sem best. Hinsvegar hefur Dal-
víkurbær allan veg og vanda af
standsetningu húsnæðisins.
Verða ekki mikil umskipti við
flutning safnsins í Ráðhúsið?
Menn geta nú rétt ýmindað
sér þaö. Nú er safnið í 50 m: en
llytur í rúmlega 250 m:. Og það
verður ekki aöeins rýmra um
bækur og fólk, heldur gerir
aukið rými okkur kleilt að sinna
ýmsu því sem ekki hefur verið
tök á til þessa. I nýja safninu
verður sérstök barnadeild þar
sem vonandi veröur hægt aö
búa vel aö börnum þessa bæjar.
Meðal annars er ætlunin að vera
meö sögustundir í safninu fyrir
yngsta notendahópinn. Einnig
verður afdrep meö tímaritum
þar sem hægt verður aö setjast
niöur og glugga í það sem
áhugavert þykir, en viö höfum
hugsað okkur að auka áskrift af
tímaritum, m.a. til þess aö koma
til móts viö atvinnulífið á
staðnum.
í safninu er til þó nokkuð af
handbókum sem eru ekki til
útláns og verður þá aðstaöa til
að lesa þær bækur á staðnum og
vinna upp úr þeim. Þaö ætti
ekki síst aö koma skólafólki til
góða.
í húsnæöinu verður væntan-
lega einnig aöstaða til aö hafa
bókmenntaky nningar eða jafn-
vel einstök námskeið sem krelj-
ast vinnu á safni og kenna fólki
þá í leiöinni aö nýta sér safnið
sem best. Viö höfum t.d. heyrt
aö slíkum námskeiöum hvaö
varöar ættlræöi. Slíkt vekti
ugglaust áhuga margra hér. Ef
af slíku yrði, yröi þaö væntan-
lega í samvinnu viö héraöskjala-
safnið.
Já, veröa ekki meiri tengsl
milli þessara safna þegar þau
veröa bæöi komin undir sama
þak?
Vissulega hljóta þau að
aukast. Þaö gefur auga leiö aö
tvö söfn sem aö hluta til vinna á
sama sviði og eru hlið viö hlið
hljóta að geta leyst ýmsa hluti
betur og ódýrar ef þau hafa meö
sér samvinnu. Á þessu er fullur
skilningur beggjaaðiiaoggóöur
vilji til samstarfs, en hve náiö
þaö verður og meö hvaða hætti
verður framtíöin að leiöa í ljós.
í lokin var Nanna spurð um,
hver hún væri og hvaðan hún
komi?
Ég er fædd á Akranesi og
kem þaðan. En svo vill til að ég á
ættir aö rekja hingað í dalinn.
Móöir mín Vigdís er fædd í
Göngustaðakoti. Hún er dóttir
Sigrúnar Björnsdóttur og Björns
Guömundssonar, en þau liuttu
héöan þegar móðir mín var
þriggja ára. Móöir mín var sem
sé systir þeirra Rósu í Göngu-
staðakoti og Jóns Björnssonar,
smiðs hér á Dalvík, svo ég á hér
margt skyldfólk.
Síöast liðið vor lauk ég námi
við Háskóla íslands í bóka-
salnslræöum. Nú, ég sá auglýst
eftir bókasafnsfræöingi hér og
þó auðvelt sé aö fá starf í þessari
grein á Reykjavíkursvæöinu, þá
haföi ég löngun til að fara út á
land og sjá eitthvað nýtt. Því
sótti ég um starfið og er hér
komin.
hvao nú?
Konur,
Dagurinn 24. október 1985
verður íslenskum konum
ógleymanlegur, eins og 24.
oltóber 1975 er þeim konum,
sem tóku þátt í honum
ógleymanlegur. Héðan frá
í íþróttahöllinni nýju ogvarhún
mjög fjölsótt. Þarna á kvenna-
frídaginn sprengdu konurnar
fljótlega utan af sér húsakynni
Alþýðuhússins og eftir það fór
dagskráin fram á tveim stöðum
Jólamatur í Mímisveginum. Þessi hefur skotið nóg.
Rjúpnaveiði
Kátar saumakonur.
Dalvík og Svarfaðardal
streymdu konur til Akureyrar
og tóku þátt í hátíðahöldunum
þar. 1 hinu glæsilega nýja
Alþýðuhúsi var „opið hús“ frá
því snemma um morguninn. Þar
var rætt um kjör kvenna,
baráttu þeirra fyrir jafnrétti,
árangur kvennaáratugar o.fl.
Myndlistasýningar kvenna voru
á þrem stöðum í bænum, í Lóni,
Gamla Lundi og Dynheimum.
Stöðugur straumur fólks var
allan daginn á þessar sýningar,
en þetta var síðasti sýningar-
dagur. Um síðustu helgi stóð
einnig yfir mikil heimilis-
iðnaðarsýning eyfirskra kvenna
í ,,Allanum“ og Sjallanum.
Fjölbreytt skemmtidagskrá var
um kvöldið á báðum stöðum
með leikþáttum, söngvum,
músik,upplestrum og mörgu
sem samið var sérstaklega af
þessu tilefni. Er skemmst frá því
að segja að dagurinn tókst með
afbrigðum vel, og geta þær
konur, sem stóðu í eldlínunni
við undirbúning og fram-
kvæmd, vel við unað.
Framlag kvenna héðan úr
byggðarlaginu var líka umtals-
vert, á kvöldskemmtuninni
mættu konur frá Leikfélagi
Dalvíkur og sungu söngva út
leikritinu „Saumastofan“ eftir
Kjartan Ragnarsson, Steinunn
P. Hafstað las frumsamda smá-
sögu, Guðbjörg Ringsteð sýndi
á samsýningu kvennanna í
Lóni, auk þess sem konur héðan
utanað áttu marga fallega muni
á heimilisiðnaðarsýningunní um
s.l. helgi.
Góð stemning var á báðum
samkomustöðum á Akureyri og
undirtektir mjög góðar.
I tilefni af lokum kvenna-
áratugar hefur 85 nefndin gefið
út bókina Konur, hvað nú? Hún
íjallar um ávinninga og störf
kvenna. Bókin skiptist í 14
kafla, skrifuð af konum, sér-
fróðum hver á sínu sviði. Rit-
stjóri bókarinnar er Jónína
Margrét Guðnadóttir
S.H.
Kort í tilefni kvenadags '85.
Teiknari Anna Guðrún Torfadóttir.
Sagt er aö mikiö sé um rjúpur í
ár. Jalnvel hér i svarldælsku
Ijöllunum helur heyrst, aö leng-
ist hali töluvert al hinum
gómsæta lugli.
Altur á móti heyrist líka aö
margir landeigendur auglýsa
bann \iö rjúpnavciöi í löndum
sinum. Gott er til þess aö vita aö
þessi hrekklausi lugl skuli
einhverstaöar hala öruggt griö-
land.
Hér urn sveitir hala landeig-
endur þó ekki auglýsl bann \iö
rjúpnavciöi s\o hcyrst hali. Þaö
þýöir þó alls ekki aöskotmönn-
um sé heimilt aö lara í leylisleysi
h\ert sem þeim sýnist ogskjóta
aö vild sinni. Þ\ í miöur \iröast
-þó vera til æöi margir menn.
sem líta þannig á málm. A
hverjum vctri konia nokkrir
\eiöimenn úl næsta kaupstað.
venjulega sömu mennirnir ár
ellir ár, og.vaöa umyröalaust
inn á annarra lcndur og skjótá
allt h\aö al tekur. Þcssir menn
kunna ekki mannasiði og þyrltu
aö læra betur.
Þaö er engum manni olætlun
aö gegna þcirri sk\ lausu sk_\ Idu,
lagalegri og siöleröislegri, aö
biöja landeiganda leylis. Flestir
bændur eru viömælanlegir og
vcita grciölega lcyli til höllcgrar
rjúpnavciöi i löndum sínum, en í
þessum vciðum cins og öörum
er sjállsagl aö sýna hólsemi og
ganga ekki mjög nærri stoln-
inum. x.
NORÐURSLÓÐ 3