Norðurslóð - 23.09.1992, Blaðsíða 2

2 — NORÐURSLÓÐ
NORÐURSLOÐ
Útgefendur og ábyrgöarmenn:
Hjörleifur Hjartarson, Laugahlíð, Svarfaðardal,
Jóhann Antonsson, Dalvík
Framkvæmdastjóri:
Sigríður Hafstað, Tjörn. Sími 96-61555
Blaðamennska og tölvuumbrot:
Þröstur Haraldsson, Dalvík
Prentun: Dagsprent hf. Akureyri
Er allt virkilega
að fara til
fjandans?
Pað væri synd að segja að það ríki bjartsýni meðal
ráðamanna hér á Iandi. Daglega berast frá þeim
nýjar fréttir um niðurskurð, samdrátt og almenn
vandræði í efnahags- og atvinnumálum þjóðarinn-
ar. Stundum verður barlómurinn svo sár og ákafur
að sjónvarpsáhorfandinn fer að efast um hvort
hann sé að horfa á innlendar eða erlendar fréttir.
Getur það verið að forsætisráðherrar íslands og
Bosníu séu svona líkir? Eða er þetta fjármálaráð-
herra Sómalíu sem er verið að tala við?
Vissulega hefur útlitið oft verið bjartara í helstu
atvinnuvegum þjóðarinnar. Svo virðist sem nýliðun
þorskstofnsins hafi misfarist enn eitt árið og ný-
gerður búvörusamningur gerir ráð fyrir niður-
skurði sauðfjár sem jafngildir því að rúmlega 200
meðalbú á Norðurlandi leggist af. Atvinnuleysið
hefur verið að aukast og ekki útlit fyrir hagvöxt á
næstunni.
Allt er þetta tuggið ofan í okkur fréttatíma eftir
fréttatíma í öllum fjölmiðlum. En er þetta öll sag-
an? Er ástandið virkilega svona slæmt?
Hér í blaðinu kemur fram að bæjarstjórn Dal-
víkur er um þessar mundir að endurskoða fjár-
hagsáætlun bæjarins rétt eins og margar aðrar
sveitarstjórnir. A Dalvík er þó ekki verið að skera
niður og aflýsa framkvæmdum. Pvert á móti á að
setja sjö milljónir í sundlaugarbyggingu til viðbót-
ar þeim 25 sem áður höfðu verið áætlaðar í þessa
framkvæmd.
Astæðan fyrir því að þetta er mögulegt er sú að
skatttekjur bæjarins hafa reynst meiri en áætlað
var. Einkum er það aðstöðugjaldið sem hækkar.
Það merkir að umsvif fyrirtækja í bænum hafa ver-
ið meiri en búist var við fyrr á árinu. Ekki er Ijóst
hvort aukningin er raunveruleg eða hvort bæjar-
stjórnarmenn höfðu smitast af svartsýnisrausi
ráðamanna og búist við samdrætti sem aldrei varð.
Þetta minnir á þá staðreynd að hagstjórn er að
verulegu leyti spurning um hugarfar, viðhorf. Pað
er hægt að berja sér svo mjög að menn fara beinlín-
is á hausinn að óþörfu. Að vísu er kannski of mikið
sagt að hægt sé að vinna sig út úr hverjum vanda
með bjartsýnina eina að vopni. Raunsæið gefst allt-
af best, en bjartsýnin verður að vera með í för.
Það er nefnilega svo að þvert ofan í svartagalls-
rausið sem fjölmiðlarnir ausa úr sér á degi hverjum
ríkir bjartsýni í mörgum plássum á landsbyggð-
inni, í það minnsta á Norðurlandi. Víða hafa menn
tekið sér tak og brotist úr viðjum gamalla viðhorfa
í atvinnumálum. Þá hefur komið í ljós að möguleik-
arnir eru fjölmargir. Vissulega þarf að hafa fyrir
hlutunum, en það er þess virði.
Vilji ráðamenn leiða þjóðina út úr þeim tíma-
bundnu þrengingum sem við er að etja hlýtur að
vera árangursríkara að benda á möguleikana og
ýta undir bjartsýni fólks en að stunda eilífan bar-
lóm. í stað þess að gráta þorskinn sem ekki veiðist
hlýtur að gefast betur að reyna að ná eins miklu út
úr þeim sem berst á land. Annars getum við bara
farið að svipast uni á Jótlandsheiðum. -ÞH
Jafnræði var með fólki og fé í Tunguréttum að þessu sinni, en svo hefur varla verið undanfarin ár og ekki langt síðan
réttað var án þátttöku sauðkindarinnar. Myndir: sh.
Göngur og réttir:
Fénu fjölgar jafnt og þétt
Helgina 11-13 september voru
göngur og réttir hvarvetna í
Svarfaðardal. Að vanda ríkti
hátíðarstemmning og komu
brottfluttir sveitamenn heim í
hópum til að missa ekki að
þessari mestu stórhátíð ársins.
Fróðir menn segja að óvíða á
Iandinu ef þá nokkurs staðar sé
stemmningin jafnmikil í kring
um göngur og réttir og hér. Það
segir sína sögu að á meðan
hreppsnefndir í öðrum sveitum
reyna að lokka til sín fólk með
hvers kyns gylliboðum svo
hægt verði að manna leitar-
svæðin bíða hér sjálfboðaliðar í
röðum eftir því að fá pláss í
göngum.
E.t.v. hefur riðuniðurskurður-
inn um árið vakið menn hér til vit-
undar um það hvað sauðkindin er
stór þáttur hinnar svarfdælsku
menningar og hvað standið í kring
urn hana er óntissandi gleðigjafi
fyrir alla dalbúa. Alltént er það
staðreynd að nánast allir þeir sem
skáru niður eru nú komnir með fé
aftur þó ekki sé það í eins stórum
stíl og áður.
Að þessu sinni má reikna með
að á milli 3500 og 4000 fjár hafi
komið af fjalli. Að sögn Jóns fjall-
skilastjóra á Hæringsstöðum er
greinilegt að dilkarnir eru heilt yfir
ekki jafnvænir og í fyrra. Hefur
hretið í sumar án efa haft sitt að
segja þó ekki Itafi fé drepist héreins
og víða annars staðar á Norður-
landi. Hinsvegar hefur nyt dottið úr
ánum og sumar alveg orðið geldar í
harðindunum og skila þær að von-
um rýrari lömbunt. Heimtur voru
víðast hvar góðar. Má að verulegu
leyti þakka það Itinni óblíðu veðr-
áttu að undanförnu og snjó til fjalla
sem sá til þess að fé var flest komið
niður að girðingum.
Stærsti viðburður helgarinnar
var sem jafnan áður Tunguréttin.
Þangað var kontinn múgur og
margmenni á sunnudagsmorgnin-
um en þó var þar enn fleira fé að
ntati dómbærra manna, e.t.v. 500
kindur. Meðlintir hins virta
gangnamannafélags Sveinstaðaaf-
réttar virtust konta vel af fjalli,
voru glaðir að sjá, sungu ntikið og
gerðu að gamni sínu. Veðrið á rétt-
ardaginn fór fram úr björtustu von-
unt manna svo ekki sé minnst á
bölspár veðurfræðinga. í afréttar-
göngunum var hins vegar slyddu-
hríð sem byrgði mönnum sýn og
gerði erfitt fyrir á ýmsa lund. Sóttu
menn þá styrk í göntul hvatningar-
ljóð eins og þetta:
Þc’t’cir kalclur kallar vetur
Klœfiir jörðu fölið
Ríðum hraðar, húumst hetur.
Blöndum sterkar ölið.
þh.
Aðrar göngur verða svo farnar
næstu helgi en eftirleit sem alltaf
var farin hér áður heyrir nú sög-
unni til. Þess í stað er hrossasmöl-
un í afréttinni sem fram fer 9. okt.
einnig látin gilda sem eftirleit. Þá
má að lokum geta þess að hossarétt
verður þann 10. okt á Tungurétt en
vegur hrossaréttar hér hefur mjög
verið að aukast undanfarin ár og er
jafnan hressandi stemmning í
kring um hana. Hj.Hj.
Góða gamla
gangna-
stemmningin
I minningu nýliðinna gangna
og rétta er Norðurslóð ánægju-
efni að mega birta neðanskráð
Ijóð Kristjáns Jóhannssonar
frá Hlíð í Skíðadal. Ljóðið er úr
kvæðabókinni „Ljóðið um dal-
inn“, sem út kom 1968 og túlk-
ar vel hina góðu, gömlu en þó
síungu Tunguréttarstemmn-
ingu.
Göngur
Mál að vakna,
morgunn í skýjunt
þótt enn sé
dimmt niðri í dölum.
Alhjart um lilíðarnar.
Iió (>!> köll
hunclgá. fannhvítar kindur
á harðahlaupum.
Ys við réttina:
Óldungar lyfta
skínandi fleygunt að skeggi.
- Drengir á hlaupum
og dragandi stóra hrúta
Með ógnandi hornum.
Alls staðar líf.
Hraustir sveinar
sýna vöðvana
hamast, lilceja og kalla,
því ungar stúlkur
hér eru í Itópum
og rása með réttarveggjum.
En hundarnir efna
til heimstyrjaldar
að hœtti útlendra...
konurnar hita kaffi,
í tjaldhúðuni þeirra
er þröng á þingi
óg ekki er þar orð livert
qf andagift mœlt.
„ - Heyskapur
- veðurfar
- vœn er sú gráa
- vísitala
- Fáðu þér snafs".
Að kveldi þeyst
í allar áttir,
og sumir hallast
til liliðar.
en halda þó liermennskubragði
í svip og öllu ceði.
- Og hundarnir ærast
er hjörðin ryðst út úr clilknum.
Kvenfélagið Tilraun bauð að vanda upp á kaffiveitingar og voru þær vel
þegnar.