Norðurslóð - 26.05.1993, Síða 4

4 — NORÐURSLÓÐ
Vorið og veðrið 1993
Hagur...
Framhald afhls. 3
Sameining sveitarfélaga
blandaðist inn í umræðumar og
vom sumir á því að hún ræki á
eftir því að hafist yrði handa.
Réttast væri að nýta það fjár-
magn sem hreppurinn ætti og
láta það svo ráðast eftir samein-
ingu hvemig staðið yrði að því
að ljúka við bygginguna.
Ekkert var samþykkt á fund-
inum annað en að óska eftir því
við félögin fimm að þau ræddu
málið við fyrsta tækifæri og
tækju afstöðu til þess hvort þau
vildu eiga þátt í húsbyggingunni.
Atli sagði að þetta væri mjög
brýnt því ljóst væri að ekkert yrði
úr framkvæmdum án þátttöku
félaganna.
Ákvörðun tekin fljótlega
Þegar þetta er ritað liggur afstaða
félaganna ekki fyrir að öðru leyti
en því að á aðalfundi Veiðifélags
Svarfaðardalsár var samþykkt að
taka þátt í viðræðum við hrepps-
nefndina um málið. Þetta var
samþykkt gegn atkvæðum full-
trúa Dalvíkurbæjar sem á tals-
verðan part af ánni. Kristján Þór
Júlíusson bæjarstjóri lét bóka
mótmæli sín gegn þessari sam-
þykkt þar sem hann teldi lög fé-
lagsins ekki heimila slíka ráð-
stöfun á fjármunum félagsins.
Enn hafa engar formlegar við-
ræður verið milli hreppsnefndar
Svarfaðardals og Dalvíkurbæjar
um bygginguna og Kristján Þór
sagði bæjaryfirvöld ekki hafa
tekið neina afstöðu til hennar.
Atli sagði að hreppsnefnd
væri nú að viða að sér ýmsum
upplýsingum sem nauðsynlegt
væri að fyrir lægju áður en
ákvörðun er tekin. Hana yrði þó
að taka fljótlega því hugmyndin
er sú að hefja framkvæmdir strax
í sumar ef sú verður niðurstaðan.
-ÞH
Viku norðangarri á miðjum sauðburði

Flökkukindin Fjallagrána með hrútana sína tvo.
Mynd: -ÞH
Voriö 1993 kom hægt og stillt og
bræddi hljóðlega af sér klaka-
brynjuna. Um sumarmálin voru
tún komin undan græn og sælleg
og undirritaður sagði sigri hrós-
andi hverjum, sem heyra vildi,
að þvert ofan í allar spár væri
ekki lófastór kalskella í svarf-
dælskum túnum. Mey skal að
morgni lofa en dag að kveldi.
Það hendir stundum, að mærin
fríða bregst á úrslitastundu, og
dagur, sem byrjar bjartur og fagur
snýst seinnipartinn upp í súld og
leiðindi. Hér að neðan er sagt frá
norðangarðinum langa og leiðin-
lega sem stóð sleitulaust í 8 sólar-
hringa, 12-19. maí.
Ræður þú þessu..?
Fyrr má nú vera bannsettur þráinn.
Sjálfsagt hefur einhverjum fleirum
en undirrituðum komið til hugar
þessi vísa í hógværum ávítunartón,
sem Þura í Garði setti saman
eitthvert kalda vorið fyrr á öldinni:
Rœður þú þessu, góði guð?
Gerir þú þennan ófögnuð?
Að fylla heiminn af frosti og hríð?
Finnst þér þett’ ekki hölvuð tíð,
í maí?
En þessi þolraun gekk yfir eins
og allar aðrar, bæði hér og vonandi
líka í Mývatnssveitinni, sól braust
fram úr skýjum og jörð tók til þess,
sem frá var horfið - að grænka og
gróa. Þ.e.a.s. sumt af henni. Það
kom sem sé í ljós, sem fáa varði,
að ræktuð jörð er illilega kalin eftir
allt saman. Það geta þeir nú séð og
sannfærst, sem aka um veginn og
sjá til beggja handa hálfa og heila
hektarana í túni mógráa og stein-
dauða.
Alltaf er kalið ömurlegt og ill-
viðráðanlegt. Hinsvegar er engin
hætta á fóðurskorti næsta vetur af
þessum sökum. Heyfymingar
verða feykimiklar og almennar og
það er góð undirstaða. Síðan geta
menn aukið heldur áburðargjöf,
sem farið hefur minnkandi undan-
farið, sem betur fer. Nei, það er
engin vá fyrir dyrum. En gremju-
legt er að sjá nýrækt, sem fór græn
og algróin undir værðarvoðir vetr-
arins, koma gráa og lífvana undan
þeim að vori. Og því má breyta
málshættinum foma og segja:
Vetur skal að vori lofa.
Sauðburður
Fréttamaður hringdi í marga helstu
sauðbændur sveitarinnar, allt frá
Hálsi til Hrafnsstaða og innti menn
og konur eftir gangi mála í fjár-
húsunum. Svör vom nær öll á einn
veg: jú takk, sauðburður er langt
kominn og hefur gengið vel og
víða ágætlega. Norðangarðurinn
gerði engum mein, fé var allt inni-
við, enda húspláss nægilegt og hey
meira en það.. Frjósemi er mikil,
víðast mikill meirihluti tvílembd-
ur, eitthvað þrílembt á flestum
bæjum og einar 5-6 á Hofi.
Ekkert fréttnæmt er við þetta. Á
Fyrstu 10-12 dagana í maí var
sæmilegt vorveður og jörð kom
undan langstæðri klakabrynju
og sýndist vera lítt skemmd.
Trjágróður kom ágætlega und-
an vetri, nema hvað sumstaðar
voru tré illa lemstruð af snjó-
þyngslum og stormum vetrar.
Farfuglar komu á venjulegum
tíma hlakkandi og fagnandi ís-
lensku sumri og sól.
Fólkið í dalnum lofaði líka
„gæsku gjafarans" á sinn hátt og
fór að hc.fa tún. Sauðburður gekk
víðast í garð í annarri viku maí og
allt var gott og fagurt. Þá skullu
ósköpin á. Þann 12. fór hann að
blása úr norðri og æsti sig upp í
stórastorm. Samtímis féll hitastig-
ið niður í núllið og lengra þó.
Rigning breyttist í slyddu og
slyddan í snjókomu.
Til að gera langa sögu stutta
nægir að segja, að norðangarrinn
öskraði og orgaði linnulaust í heila
viku, eins og hann ætlaði sér allt
lifandi að drepa, bæði jurtir og dýr.
Líklega fengu fuglamir verstan skell
fyrir ferðina sunnan úr sólarlöndum.
Hæringsstöðum voru um 120 ær
og gemlingár á fóðrum. Þegar
sauðburður hafði staðið í 6 daga
voru 107 bomar 160 lömbum!
Aðrar 7 eiga að bera eftir 10-14
daga, en 7 eru geldar, flest geml-
ingsgimbrar. Kussu má tetta til
bera? eins og þeir segja í Færeyj-
um. Svarið er einfalt. Það er
svamp/sæðingartæknin, sem þessu
veldur. Með þeirri tækni er burðin-
um samanþjappað á nokkra daga.
Einstaka ær, ca. 5%, heldur ekki
og er þá haldið undir hrút hálfum
mánuði síðar. Það hrífur í flestum
tilfellum, en ekki öllum.
Við látum þetta nœgja um vorið
og veðrið, en óskum fólki ogfénaði
til lands og sjávar góðs sumars.
Skrifað 23. maí
HEÞ
Allur fénaður var á gjöf að sjálf-
sögðu og þóti engum tiltökumál.
Þ.e.a.s. allir nautgripir og sauðfén-
aður, nema gráa ærin tvíburanna í
Laugahlíð, Áma og Hjartar. Hún á
heima á Tjöm og átti að bera þann
9. maí. Hún var úti á túni, en kom
ekki heim með öðmm ám um
kvöldið. Hennar var leitað og leit-
að með dunum og dynkjum um allt
fjallið milli Þverár og Holtsár. En
ekkert sást af þeirra gráu, hvorki
hom né hár.
Svo kom hvellurinn þann 12. og
stóð til þess 19. Vonin um að
Grána skilaði sér með lambi sínu
eða lömbum dofnaði með hverjum
illviðrisdeginum á eftir öðmm,
heilum 8 í vonlausri röð.
Svo dagaði af nýjum degi, mið-
vikudegi 19. maí. Þá gaf á að líta.
Komið sólskin og sunnanvindur
með gróðurilm og fuglasöng. Af
gömlum vana litu Tjamarmenn
áhyggjuaugum til fjalls og minn-
ingin um Fjallagránu lifnaði á ný,
Og viti menn, uppi í fjalli sást ein-
hver hreyfing og bar við nýfallinn
snjá. Við nánari skoðun kom í ljós,
að þama var á ferð engin önnur en
sú gráa. Og hún var ekki alveg ein.
Lítill dökkur hnoðri, nei, tveir
dökkir hnoðrar, sáust fylgja henni
eins og litlir skuggar.
Hér mætti sagan enda, en samt
skal þess getið, að ærin, sem heimt
var úr helju, var bráðlega komin í
hús með afkvæmi sínu, tveimur
mórauðum hrútum, sem þar og þá
hlutu nöfn eigenda sinna, Áma og
Hjartar. Sumar sögur enda vel - og
þetta er ein þeirra.
HEÞ

Stækkaður Sparisjóður Svarfdæla
sendir íbúum Vallahrepps hins
forna á Dalvík, Svarfaðardal,
S
Arskógsströnd og Hrísey bestu
sameiningar- og sumarkveðjur.
Minnumst orða Matthíasar:
Qrczðum saman mdn og mdn
metumst d viðgrannann.
‘fettum saman stdn við stdn,
styðjum fivajir annan;
íVföntum,, vö/^vum rein við rein,
rnljtin sfaparframann.
J-Cvað má fiöndin dn og dn?
fAlíir Uggi samanl
Sparisjóðurinn Sparisjóðurinn Sparisjóðurinn
Dalvík
Sími 61600
Árskógi
Sími 61880
Hrísey
Sími 61785