FLE blaðið - 01.01.2012, Side 24

virðist þó sem þau hafi fremur fylgt ráðherrum en ráðuneyti.
Svo bar svo undarlega við að talsverðu af gögnum um endur-
skoðendur skaut upp meðal skjala landbúnaðarráðuneytisins.
Það skýrist víst af heldur óhönduglegri flokkun þegar atvinnu-
málaráðuneytinu var skipt upp I atvinnuvegaráðuneytin sem við
þekkjum.
Ég tók einnig nokkur viðtöl við endurskoðendur sem höfðu
gegnt störfum á vettvangi FLE en þau urðu þó ekki neinn burð-
arþáttur í heimildaöfluninni. Útgefið efni af ýmsu tagi var líka
Afmælisnefndin ásamt Kristjáni og framkvæmdastjóra. Frá vinstri:
Símon, Ólafur Viggó, Sigurður, Kristján og Hrefna
það vilji til að halda til haga vitneskju um fortíðina, uppruna
þessa félags, hvað gert hafi verið á vegum þess og hverju það
hafi fengið áorkað. Ég geng út frá því að endurskoðendur, eins
og svo margir aðrir, hafi áhuga á að nýta sér söguna til að skilja
samtíð sína betur. Það er líka talsvert sterk hefð fyrir bókum af
þessu tagi, þ.e. stéttartali og félagssögu. Ég reikna með að slík
rit þjóni þeim hagnýta tilgangi að styrkja sjálfsmynd þeirra hópa
sem þau fjalla um og svo hefur sumt fólk talsverða skemmtun
af sögulegum fróðleik.
Afmælisnefndin. Frá vinstri: Hrefna Gunnarsdóttir, Ólafur Viggó Sigur-
bergsson, Símon Á. Gunnarsson og Þorsteinn Haraldsson
notað í miklum mæli. Það er hægt að komast að þessu öllu
með því að skoða heimildaskrá og tilvísanir.
Það kemur stundum á óvart hve litlu leit að gögnum skilar.
Maður verður oft hissa á því hve lítið finnst um mál sem hafa
verið í deiglunni. Það á raunar við um aðdraganda fyrstu lag-
anna sem sett voru um löggilta endurskoðendur. Þetta getur
átt sér ýmsar skýringar. Gögnin geta hafa glatast en kannski
voru þau aldrei til. Ég held að íslensk stjórnsýsla hafi stundum
verið ærið gloppótt hvað þetta varðar. Það hefur ýmsu verið
kastað á glæ sem að réttu hefði átt að varðveita og formfestu
hefur ekki alltaf gætt. Augljóst er samt að sum mál að hafa
verið vel unnin og ágætlega hirt um skjalahaldið.
Talandi um það má geta þess að FLE hefur varðveitt sín skjöl
ágætlega en það mætti skrá þau og flokka til að gera varðveisl-
una enn tryggari og gögnin aðgengilegri en þau eru nú. Svona
skjalasöfn félaga eru auðvitað einstök hvert og eitt. Talsverður
hluti gagnanna sem þau geyma er væntanlega hvergi til annars
staðar og ekki er hægt að endurheimta þau ef þau glatast. Þau
eru þannig langtum mikilvægari eign en t.d. innanstokksmunir
eða tölvubúnaður.
Hvert telur þú hafa verið markmið félagsins með því að skrifa
þessar bækur?
Ég fékk svo sem ekki skilgreiningu á því frá afmælisnefndinni
og væri rétt að spyrja hana eða þá sem tóku ákvörðun um að
láta taka saman félagatal og félagssögu FLE. En sjálfsagt var
Voru vandamál og verkefni endurskoðenda eins í gamla daga
og þau eru nú?
Að ýmsu leyti held ég að þau hafi verið það en vissulega var
starfsumhverfi þeirra sem fyrstir fengu löggildingu til endur-
skoðunarstarfa verulega frábrugðið því sem síðar varð og
vinnubrögð og tækni hafa tekið miklum breytingum.
Voru endurskoðendur þér hjálplegir við gerð bókarinnar?
Já já, ég hef alls ekkert undan því að kvarta og ég átti góð sam-
skipti við ritnefndina. Fólk sem ég leitaði til tók mér undantekn-
ingarlaust vel og ritnefndin hafði einlægan áhuga á að koma
verkinu áfram. Það hefur alltaf mikið að segja.
Hvernig byggir þú upp bókina?
Með gamalkunnri annálaritun eða tímalínu annars vegar og svo
þematengdum köflum hins vegar. Þetta eru eitthvað um 20
kaflar ( allt. Ég byrja á því að segja frá aðdraganda fyrstu lag-
anna um endurskoðendur og umræðum um þá. Þannig er graf-
ist fyrir um það hvernig það bar til að starfsgreinin festi rætur
hér á landi og hvað það var sem einkum olli því. Svo eru raktir
ýmsir þættir i félagsstarfinu og tengdir samtímaatburðum og
þróun. Ég hef leitast við að benda á og rekja tengsl milli sam-
félagsþróunar og atburða á vettvangi félagsins, því ekkert
verður til af engu, og láta þær heimildir sem ég hafði upp á,
segja frá því sem mér þótti skipta mestu fyrir sögu félagsins
og þróun þess. Þarna er samspil breytingavalda sem verður að
koma fram.
22 • FLE blaðið janúar 2012