Alþýðublaðið - 17.01.1925, Blaðsíða 3

A£f»S8öi£ií.Sífi
Andlátið.
Eftir Quöjítn Benedikt88on.
Lífiö fjarar í löngum eogum;
ljósið dapraat í feigs manna augum.
Feigðin elnar í æðum og taugum;
aflið þverrar í dauðana togum.
Andvörpin sogaat í aollnum lungum
i auðandl klið af feigðartungum.
En hann kunni’ ekki’ að æðraat, því æfileið hans
var aldregi rósum stráð.
Hann kunni’ ekki auðnunnar örlagadans,
sem útvaldir stíga’ eftir drottins náð;
Hann átti’ enga vini og vonlaus stríddi
þá vegferð, sem dauðinn og örbirgðin prýddi.
Nú eygði hann frið út’ við feigðarhaf
og fann. að hann saknaði’ ei neins.
Hann vissi, að auðnan í öldunum svaf
sem aflvaki hins dýpsta og sárasta kveins,
og seint verður uppausinn auðnunnar brunnur,
sem öllum er geflnn, en fáum er kunnur.
Pað kom ekki neinn að hans banabeð
tii að bjóða' honum góða nótt.
Hans hjúkrun var ölmusa’ af ókunnum léð,
hans einasta lífen inn í mannheima sótt.
Hans líf þektl meira af sorgum og syndum
en sólskini’ af guðdómsins auðnulindum.
Svo gaf hánn upp andann. — Og enginn grót,
þótt útslokknað væri það skar,
því upphæðin, sem hann eftir sig lót,
fyrir útfararkostnaði tæplega var.
Og það á ekki við að gráta þann genginn,
sem glatast af þjóðbraut og fjárráð á engin.
En þá vætlar eitt tár af hans vinstri brá
og vætti hans fölnuðu kinn.
Það var, sem það hrópaði’ í bimininn
á hefnd yfir lífið, sem að baki hans lá, —
og þó var það viðkvæmt og fult af friði,
sená fram undan réttlætib margþreyba biði.
í þjóðfélaginu, sem hún á rétt á
að lögum, því að samkvæmt
þfrim á meirl hlutinn að ráða,
og meiri hluti þjóðarlnnar er
alþýðustéttin. Þess vcgna verður
undirstöðukratan þessi:
Yfirráðin til alþýðunnar\
MorgunWaðið og
Rússland.
Pró es or nokkur f máltræði
í Kaupmannahöín, Karlgran að
nafni, ritaði Ianga romsu í
>Politiken< um Rússland, og
hefir >Morgunblaðið< þýtt það
allra vitiausasta úr henni og
birt og þótt mikið til koma.
Ég tel víst, að Alþýðublaðinu
þyki rétt að svara greinum
þessum nokkrum orðum vegna
fátræði aimennings um Rússland.
Þó eru á því nokkur vandkvæði,
Þvættingurlnn er svo miklll, að
mönoum hlýtur að ieiðast að
hsyra hann endurtekinu og tek-
inn til meðferðar.
Ég ætla ekki að eyðá rúmi
tii að leiðrétta öll ósannlndin,
Þau eru ekki annsð en marg-
þvæídnr endurtekningar á göml-
um auðvaldsiygum um Róssland,
©uda er Morgunblaðið ejálft hætt
að gera kröfu til, að það sé
teklð trúanlegt í þeim ofnum,
sbr.. að blaðið hefír Karlgren
það tii afsökunar, að hann sé
ekki (haldsmaður, og telur, að
orð hans hafí meira sönnunar-
giidi en elia fyrir þá sök. En ég
ætla að minnast nokkrum orðnm
á verstu hugsunarvlliurnar og
staðleysurnar.
Fyrst er harmagrátur nm rétt-
iodaleysi og eymd borgarastétt-
arinnar gömlu. Karlgren kvartar
yfir, að sovjet stjórnin hafi ekki
haidlð ioforð s(n; hún hafí ekki
komið á stofn stéttaiausu þjóð-
félagi, Er það ekki merkilegt
ettir sjö ár, þó að hún hafi að
v(su átt við smá-örðugleika að
striða elns og borgarastyrjöid
og verzlunarbann? Það «r að
vísu rétt, að kjör þessára vasl-
ings mánna eru oft og tíðum
ömurleg. Ekki minna en 40 %
af öllum atvinnulausum mönnum
i Rússiandl eru gömul snikjudýr,
sem lifðu á súrum sveita verka-
lýðsins fyrir byitlnguna. Þessir
menn kunna ekki að vinna; það
er óhamingja þeirra. Þeir eru
sjálfir orðnir sama þjóðféiags
skipulaglnu að bráð, sem þelr
hafa barist iyrir með huúum 0g
hnefum og jafnvel lagt líf, sam-
vizku og hugsjónlr i söiurnar,
og svo fá þelr ekki annað en
háð og spott i blöðum kom-
' múnista, eins og sparkað sé í
dauðan hnnd. Þetta er náttúr-
iega ekki (ofsvert, en mér fyrir
mitt leyti finst það afsakanlegt.
Er það ekki >tragikomiskt<, er það
ekki brosiegt og sorglegt i einu,
þegar menn berjast við vind-
mylnur, eða þegar hundur eltir
skottið á sér, þangað til hann
dcttur dauður niður? Eu Kari-
gren er fulitrúi borgarastéttar-
innar. Honum finst það ómann-
úðiegt að veita henni ekki svo
mikil sérréttindi, að það komi
hennl ekki að sök, þó að hún
kunnl ekki að vinna.
Þá snýr Karlgren sér að
kjörum verkiýðsstéttarinnar.
Hann ásakar kommúnista fyrir
að háta Iofað gulll og grænum
skógum og sviklð svo alt. Til
dæmis sé atvinnuleysi meira en
fyrir stríðið. Biekkingaveturinn
ríður ekki við elnteymlng. Skyidl
atvinnuleyslð ekki hafa aukist
viðast hvar síð&n fyrlr stríðið.
Rússland hefir orðið að ganga
í gegn um sjö ára styrjöld út á
við og inn á við, langvint verzl-
unarbann, uppskerubrest og
hörmungar af náttúruvöldum. En
verkalýðurinn hefir gersigrað
bæði fjárhagslega og hernaðar-
lega. Skyidn auðvaidsríkln hata
gert það betur ? ÆtU það hefði
ekki einhvern tima orðið ráð-
herraskifti? Karlgren segir enn
fremur, að atvinnuleysið fari i
vöxt. Þetta cru óðannindi. Ég er