Útsýn - 10.11.1945, Blaðsíða 7

*
Pægindi á núfímoheimili
Sænska handíöafélaga sam-
bandið (Svenska Slöjdfor-
ening) hefir á þessu liausti
í tilefni af aldarafmæli sínu
gengist fyrir merkilegri sýn-
ingu í Gautaborg á framtíð-
ar íbúðum við hæfi almenn-
ings. Þykja ibúðir þessar
fyrirmynd að ölluin útbún-
aði, smekklegar, þægilegar
og húsgögn »svo ódýr, að ó-
trúlegt má virðast.
Hér fer á eftir lausleg og
stytt þýðing á blaðagrein
eftir norska konu, er sótti
sýninguna.
„Ég stend við eldhús-
gluggann á einni hinna
þrjátíu og þriggja sýninga-
ibúða og horfi yfir bygg-.
ingarnar. Þeim hefir verið
valinn staður á hæð þeirri,,
er Gullhæð nefnist, en hún
er sem næst miðju borgar-
innar og hefir til þessa ver-
ið óbyggð- Fimm íbúðarhús-
anna eru fullgerð. En alls
eiga þarna að rísa úpp ell-
efu þriggja -— fimm og sjö
hæða íbúðarhús, auk barna-
garðs, sambyggingar fyrir
smáíbúðir, sem ætlaðar eru
einhleypu / fólki, bygging
með eintómum einstaklings-
herbergjum fyrir vinnu-
stúlku, matsöluhús, verzlun-
arhús, þvottahús, baðstofur
og miðstöðvarhús. Bráða-
byggingu þar, sem má fá all-
ar upplýsingar um sýning-
una hefir verið komið upp.
í sama húsi hafa liin vold-
ugu sænsku samvinnufélög
sýningu á eingerðum (stand-
ard) húsgögnum, svo>.vönd-
uðum, fallegum og lientug-
iTtsýn
um, að það vekur aðdáun
allra sýningargesta.
Ég opna gluggann til að
sjá betur umhverfið. Með
einu liandbragði er gluggan-
um ýtt út, en við annað
handbragð snýst liann um
ás, svo að úthlið hans veit
að þeim, sem inni er: Mig
rekur í rogastanz. Svona ein-
falt var þetta þá. Mér verð-
ur hugsað til allra glugganna,
sem ég hefi verið að stimp-
ast við að hreinsa í mínum
!
búskap, hangandi út um)
gluggana með lífið í lúkun-
um, án þess að ná þó al-
mennilega til að lireinsa þá
og ég minnist þess með of-
urlítilli gremju, að þegar ég
hefi borið mig upp undan
þéssu við húsameistara og
aðra fagmenn, hafa þeir ým-
ist aðeins ypt öxlum eða
sagt brosandi að þetta glugga
„pússerí“ ætti alveg að leggj-
ast niður.
Ég lilast um í björtu, rúm-
góðu eldhúsinu, sem ætlað
3T 5 manna fjölskyldu, hjón-
am með 3 börn, tveim nokk-
uð uppkomnum, en þriðja
jngbarni. Á fallegu hjara-
borði er morgunverður fram-
reiddur, en fjórir stólar og
hár barnastóll standa í
kringum borðið. Loftlampi,
sem færa má upp og niður,
er yfir borðinu, sem stend-
ur út frá veggnum við glugg-
ann. Yfir ljóshlífinni er blár
dúkur, sem þvo má eftir
þörfum- Mest er ég hrifin af
því, hve eldhúsið virðist
mátulega stórt og öllu svo
haganlega fyrir komið, að
hægt er að komast þægilega
að öllu, sem ná þarf til.
Veggskápar, bekkir og hill-
ur eru smíðaðar í einu í
verksmiðjum. Áhaldaskúffur
allar eru grunnar, svo að
plássið nýtist sem bezt og
sumar þeirra hólfaðar í
sundur í því skyni, að á-
höldin ruglist ekki saman.
i skáp, sem ræstingatæki eru
geymd í, eru mismunandi
liáar hillur fyrir ýmis ræsti-
áhöld, sérstakur staður fyrir
ryksöguslöngu, en innan á
skáphurðinni er fjöl, sem
ætluð er til að fægja á. •—
Pottaskápurinn er fóðraður
zinkþynnum og steikara-
pönnum er skotið inn í skáp-
inn á rönd, svo að þær taki
sem minnst pláss. Þerri-
grindinni við uppþvbttavask-
inn er þannig komið fyrir,
að ekki þarf að tygja sig lil
þess að koma leirvörunni
upp í grindina. Læsingar
eru ne'&st á hurðum vegg-
skápanna, en efst á gólf-
skápahurðum, svo að livorki
þarf að beygja sig né teygja
við að opna þær. Ég geng
'rá einum skáp til annars og
tek eftir einu, sem mig lang-
ar til að fetta fingur út í.
Einn skápurinn er ætlaður
0
'fyrir óhreinan þvott. Það’
kann ég ekki við í eldhúsi.
Sömuleiðis finijst mér ekki
heppilegt að hvítmála eld-
húsborðin, eins og þar er
gert, því að hætt er við að
hvíti liturinn láti fljótlega
á sjá. Enn þótti mér bökun-
arborðið heldur hátt- Sorp-
trekt er utan við eldhúsdyrn-
ar og í liana er öllu rusli
fleygt. Það skilar sér síðan
upp í íbúðina aftur sem liiti
frá miðstöðinni.
Mig grípur ofurlítil öfund,
er ég virði fyrir mér eldhús-
þurkurnar og handklæðin og
verður hugsað til þess hve
allt slíkt er úr sér gengið
heima í Noregi. En um slíkt
er ekki að fást, og ég sezt
mér til uppörfunar á liús-
freyjustólinn, sem er liið
mesta þarfaþing. Hann má
hækka og lækka eftir vild
og snúa allt í kring, en jafn-
framt er þægileg stoð fyrir
bakið. Stóllinn kostar aðeins
27 krónur, raunar sænskar.
Mér virðist slíkur stóll ó-
metanleg hjálp við eldhús-
störfin.
í búrinu er nýtízku loft-
ræsting, en við hliðina á
því er kæliskápur. Ég missi
hálfgert móðinn, þegar ég sé
kæliskápinn, og fer að velta
því fyrir mér, að það muni
nú ekki' vera á færi alþýðu
manna að afla sér slíkra
gripa eða yfirleitt að veita
sér þau þægindi, sem liér
séu í boði.
Ég fer að blaða í sýningar-
skránni og sé háar tölur og
langar talnaraðir, og eitthvað
er minnst á rikislán og veð-
lán og skýrslur um kaupgetu
fjölskyldna, sem hafi litlar
tekjur. Ég skoða eina íbúð-
ina, sem fólkið er hér á að
búa hefur sjálft búið luis-
gögnum, og mér finnst allt
svo ríkmannlegt, að ég hefi
eklci trú á, að þeir sem svona
geta búið um sig liafi þörf
•5