Skátablaðið Faxi - 22.12.1968, Síða 4

Nú at laði . fcaas aö s ýn,., . hvor 4 öxl.
v ,ri etri í s tcíúa göngu. ííann eins
ifcíðin , tii ess hð r eyna áburðinn f ar i
: s t, a hefði han .n loksins borið -
Sne. <á. íC'/ J+, vet urin .n höfðu c.reng- Við
:ouið ser s a.ii..n un a .o lialda petta Núue:
't og h<-. £ící fði L ans strax byrjaö að 3’; k<
Þa& voru hvorki f 'nar né gjullarhorn i
þe.r, en sar.it fannst öllun drengjunuu þar
vera hctíöarbr.agur. '■eir þörfnuöust hvo-
rki skreytinga né annars „Pírunpársw á
nétsst.xmzi’, , Lonarc.borðið vur guu.il af-
högginn trjwStofn, venjulegt arnbandsúr
vi.r ti.ateljari og keppendaskrúin var
akrífu-ð á venjulerc-.n mfcúö.apappfr. Hvað
sakaði Laö? Lrengirnir sögðu, aö „spenn-
ingurinn" vcsri fulit eins riikill og á
sjálfu Eoiiiénko 11 ennótinu. Öli aske. þorp
. sins ve.r ko. :in sauan þt.r efra.
L'ans nafoi þjúlfaö • sig vel fyrir petta
not. I cag skyidi liann verða Sverri ávallt
veriö aun betri, svo nð Eans varð i/en-
julega að láta sér iynda, aö vera annar i
rööinni og stuncun haföi tekizt enn verr
en pescir tveir voru beztu stökknenn porp-
tr r
e & s
or f anr.
rétt á.
irnir k
„Keppendur koni hingað," kölluðu don-
ararnir. Eans var fullur eftirvcjntingar
icöeins et hann nu fengi nasta núner á
eftir Sverri, þá .... Nú. já, Eann fékk
töluna 12 og Sverrir 14. Eann átti því
að legpja af stað, einni .xnútu & undan.
Skítt ::eö það., ekki tjáoi að t..la un það,
„Núner l*leg ur af staö eftir 3 nxnútu
kallar clúuarinn, I pessar þrjár ; iínútur
er ratt ákaft uia pað., hver uuni nú verða
fyrstur. Flestir virðast álita, að.
Sverrir verði það, en aiiir vona, að Eans
verði 'betri. Því er nú einhvern veginn
pannig farið, au flestir kunna betur við
Eans en Sverri. Þ..ð er sagt, að paö koui
af pví, aö Sverri íinnst svo ..i'uio til uju
sig, en ,:.o segir Eristján, sen þekkir
Hans njög- vel, að ca.nn sc geðvonöur og í
pein sökun veit víst Hristján vel, hvaö
hann synrur.
Nú leggur ::r. 1 af stað. áhuginn og
eftirvontingin saín úr auruu hvers áhorf-
enca, Svo hverfur hc.nn inn í s.kúgarþykkn
ið.. Lver iíepoancinn af öðrun leggur af
stað, o,~ nú er rö'óin konin c.b Hans>seij
stendur aálítið álútur, hali .r sér fr.,n á
skíðastafina cg horfir einbeittan auguia
f ranun’ an.
„þ—4—þ—2—1— hlaup." Eans tekur sterk-
lega í n.eö skíðastofunún o, í sönu andrú
:. ’’ er .ann horfinn inn í skógarpykkáíð.
„Þarna r-.EE. nú vel, naöur," segja strák-
arnir, sen horfa á.
Bálítio beygjaj. Varlega'.nú, varlega.
Brautin er ca. 5 kn., eftir pví, sen
hann hefir heyrt, svo að j:-að er vissara
ao. þreyta sig ekki un of fyrsta spöiinn.
Sjáun til, þarna er ég búinn <;.ð ná nr.
11 * Lallúí, Hrautina. Evar skyldi
Sverrir vera nú? Þaö vr.,r 1 jota kiúðr-
ið, að ég skyldi ekki fá nasta núuer á
eftir honun , . .
„Eu.llé, brautina." Eann fer
úr .tvein ennpá. Nú hefir h-ann senni-
lega gengiö þ kn. Það hailar unöan
futi. Eér er túnsléttan, sen :rengir-
nir voru vanir að fara á aðeins einni
nínútu. Hann pýtur yfir sléttuna. Hann .
er éþreyttur, að nestu leyti. Þjálfunin
er géð. • Eann h- .fði líka pjálfað í nllen
:r eftirvantingin nikil.
Núner 1 hlýtur að f-ra að fcona. „Núner
drengjanna, aen bxður
við skégarkantinn. -v»étt á eftir fcallar
hanns ", „Núuer 3. núner 4,"
Svo veröur hle un stund, Shorfendur
bíða eftirvijntingarfulj.ir ujög. Ökylöi
Sverrir kona á undan, Eans að narkinu?
Þá er skynáilega kallaðs „Núner 12"
og út úr skoginun keuur Eano og gengur
hratt. Hétt ú eftir kona nr, 1 og 2.
Eans bíður við narkið, Nú er -g nínúta
lioin og ekki er Sverrir koninn ennþá.
Þá kallar strákurinn, sen stendur við
ské; ara,.ntinn, eitthvað
ay.
.ans
titrar af eftirvantingu, „Núuer 8"
Heyröist í str’ák. G-uoi sé lof. „Núner
14." Eans bregður njög í brún. Hú
er Sverrir fconinn í nark, Eann hefir
gengiö vegalendina á 7 sefc. skenuri
tínn helöur e.n Eans. Eann varð þá
fyrstur, prátt fyrir allt, „Það var
skítt," segir .Tristján un leið og hann
slur á herðar Eansi. Eann vissi nefni—
lega svo vel, í hvaða tilgangi Eans
hafði þjálfað svo vel, allan veturinn.
Eans ték petta ekki narri sér, hann
aðeins brosti og gekk beint yfir bar
sen Sverrir stéo, og ték x hendina á
honun og éskaði honun til haningju.-
Augu flestr:. hvílöu á honuu og ésjálfrátt
veröur áhorfént-unun hugsað til aétsins
x fyrra, Þá hafði Eans orðiö eftir en
Everrir í stökkinu, en Sverrir haföi
sagt ölluxx, að þaö vari ekfci að furða
par sen sér vsri illt í fati.
Frauhald á bls. 9.
-3-