Skátablaðið Faxi - 22.12.1968, Síða 8

. LEF TIL ALLl-lA ■ YLFII-IGA. .
ralclio pið, cb til s-íu jólasveinar
í rcun veru? Jesja, ér veit nú ekki,
hvað þið álítið, en ég var einnitt í.. essu
að fé bréf fr' einxu jpeirra. Það var nú
reynclr.r ekkert venjulert bref, pví uö jól—
asveinur kunna ekki að skrifa aeð stöfun
eins or vio botua. trefið var .,nefniler5a
allt ritað ueð xvaforn'cio rúnun, . „xúnuro"?
s'jyrjið þið. Já, :caö er.von, að þið
spyrjið. En.jólasveinárnir eru orönir svo
gaulir, að p ir not-.. enn sana letur og
Íuíh Grýlc. ■■'mla, nóðir peirra, kennc’i þeiia
löngu fyrir íslandsby , ð. Það var enginn
hcágðurleikur að koaast frc.n úr efni bríf-
.. sins, , .en úg helc! þó, c.ð :cér hafi tckist
að ráða frar: úr pví. *>réf þetta er
skrifað til ykkar allra, hvar seu þið.
kunnið aö c.veljo. á lanc'inu, ,0g hcr er
bréfið:
„teilir og sslir, ylfingar.
- líin hefur oft lo.n£:;að tii þess að rð-bba
dálxtið við ykkur , en það er bara sá
galli á gjöf Nj.-rðar, aö þið eruð svo
nargir, áð £g hef alis ekki seð uér fart að heinsakja ykkur aila. Því er pað, að.
ég he-f sett uig niður til að skrifa ykkur nokicrar lxnur. Eeyndar er ég nú svó önnun
kafinn .við .. að búa'rúg ...f stc.ð fyrir jólin, að :eg gef ekki tína til að kripa allt
það niður, st.: ég vildi hafa sagt ykinir. En pað verður að bíða betri tfna.
En hvernia haldið oið, að
ec:
fi kynnst ykiíur flfingunun fyrst. Eg held að eg
negi til að scrj... ykkur fré pvx. hað var einu sinri hér un érið, eg :aan nu ekki
nékv.a .legr. hvenœr, c.ð ég var á gc.ngi uppi á ör&funua, en þau' eru éinsog ...ið vitið
sjálfsa.gt heiaikynni i.ín. En ég> hef víst verið. kpninn nokixuð lc.ngt að heinan, pví
að eg veit ek :i fyrr til, en ég rekst á tvo litlc- :snáða, sen voru að leika sér á
skiiún. Mer leizt vel
•jiossa snaða,-sv
pá t:.li. En þegar þeir kouu
-"HjTcI Cl

j hiv'gsaoi ssö nlr, að-;ég á'kylfii ‘ taka
held ég, að pein hafi v.rla orðið un
sel. Eg kallaði pví á þá og bao pá að vera r.oleg a, því að nig langaði a":
an. Þeár sögöu nér þá að peir vsru ylfinpar. „Ylfingar"
tda svolítið við pá,
Vi ; tékun r.:ú tal i
spurði fg hiæsa, „hvað er nú það? „Veiztu það ekki," svöruðu þeir hlajancli. Þeir
féru ú að skýre fyrir nér , hvað þ..ð vccri að vera ylfingur. Þeir sögðu nér að
þcir vsru í féla. i áscbt líiörguu öðrun crengjun. Þeir gengu allir x eins búningi,
blárri peysu or neð prcxnan kiút un hálsiix Þeir sögðu nér líka frá ylfingalögunun,
yyfingaheitinu, einkunnarorðunun or nörgu fleiru. Mér péti auðvitað áksfiéga ganan
að heyra þe'ttn ailt suaan, og ég hugsaöi neð æjálfurx nér, að pað v.ari áhagjul egt
cf c..liir drengir faru eftir þein reglu,:, sen y.lfinrar ei,;a að tenja sér. Ylfingar
tru hjálpsanir og reyna alltaf að gera eitthvað á hverjux degi öðrun tii gleði
og hjélpar, Þeir eru gla.ðvarir o. .iiétir drengir, sen vinna hv.-rt þeð starf, sen
serx pein er falið, af v.ndvirkni og sonvizkuseni. Og peir reyna alltaf eftir negni.
Þet a ellt lurði ég af xitia ylfingunun, se: ég hitti hér ua árið, pe.gar ég
kvaddi pá, ' j élpuðu þeir nér viv - s..tja .ig skíoin nin , pví að peir höfðu
vanið. sig á að fara eftir ylfingalogunun ogáylfingaheitinu. Nú eru jóiin að
1aka ö auðvitað aliir ninið tii peirra. Og ég veit, að þið verðið
ð hjálpa' til heina Iijá ykkur við jólaundiroúninainn, pví að pá nunu
Or'i
.1
nálgast,
allir duglegxx- au
jóiin vc-rða ykkur ,úkiu ánrxpjulegri
•^n Lvernir er ' nö, eruð ið nokkúð golc'rót cir? A ég ek-.ci að kenna ykkur einn
palcúr, se:.,, ið rntuð skei::: .t ■ f óitcinu hciraa hjá ykknr ::eð á jólunun? “n .>ið veröið
bá bara nð lofa nér því að xfa hann vel áður en pið farið að leika hann, -ið vcröiö
£,ð xfa hann svo vel, að pið' séuö vissir urx, að ykkur fatist ek .i, begar pið farið
að sýna hann.
Fr :háld á big., 6