Skátablaðið Faxi - 22.12.1968, Side 15
^rost v-.-,r ,
"c.víð h..:cði
o:: snjórinn hc.rður. í-;iee Vc.r .frostkr.lc'ur, o-ótt snn nyti soiar.
-f i'önf-uforöun, otr; vetr...rfegui&i.in v ,r til að sefa soknuð. hans.
E.:.nn farn sioðann, seu franöi hnr
ht.fði visnð honun
nokku.
löngui::
tsafla 1' hunn gegnuu skóg, lú
n nokkurrar fyrir-
íðan í bugðuc
upp
hann
huf nnr. J'
í. huOirnur, pessur hvítu klappir, sen eru ferðklanf®®!-. vitni pess, aö
stí koninn hein,er skip hc.ns keuur af hafi.
Davíð v. r að r ula uppóKaldsia; iö sitt fyrir nunr.i sór, er hann c.llt í einu
heyrði óp.
„Slep.ið ncr, I bbakútarnir ykkar. : " v.,.r öskrr.o hvel.-.ri rödöu. „Þið neiðið nig
Ö:" Eöllin voru botnuð neð sársaukaseini, en hinir ráku u;tröllahlátur-.
Davíð fór ,Jeg.ar út af veginun, Vc.tt sór yfir girðin;;una oa sentist inn í skóg-
inn. Eann ko; von bráöar í rjoður >r só psr fjóra círengi tuska' lítinn snáða.
Dc.víö hikc-ði hvei. i, kreppti hnefana ,og geystist gegn strákunui; a let pó
„skacmt verða stórra libí,-. a á nilli, pví að hann kunr.i vel ab beit-a hnéfunun.
1 Áustur-bondon haföi oft siegíð í brýnu. E&nn , af stnrsta slónanun svc. vant '
högg 6. hökunc., að bann fó,.l við. i-ceð vinstri henci sló hann svo tii annars, s
or vr.lt a.nn un líka. . onun hljóp kapp í kinn, er hann haföi la t helrsing lið-
si’ns áð velii :.:c; svo skjótun gatti, oL: snórist gegn hinnn tveinur, en þeir ör-
vcintu uia sigurinn og iögóu ó flótta.
Ötóri sláninn var nú risinrc upp c.ftur, hcxis-luus af br.sði. Eyrst leit út fyrir
að hunn atiöði cð rjnka í L'auíð, en hann 'beið pess rólega, að ó hann yrði ráðist,
en er hinn só ’.;að, lót hann hencluraar síga, stakk peia í vasan
fela. . sfn-tn, er stóð skcxnt fró og nc,ri hökuna.
,Þú sko.lt fó að kennri
ii. v, oj.cc.-c c* cw C.C. uciiuu c, pvi, " P.uiíic i i nonun.
ekki að ‘sletta pór fran í pað sen pór ’keuur ekki við."
„Eíg legg fyrir uig að kenna svona slónui::, að hegðun þeirra skiptir v.ig nokkru ,"
sagði lavxð. „Ef pið vitið, hvað ykkur er fyrir beztu, snautið pið burtu, óður
en óg neyðist til aö gefci yfckur aðra róbningui’
Ér veit, hv.
Við nunuu kenna r.ór, að í:ú ótt
m er o ei
:i upvskaf
„Kondu, óilli," sagöi sa'stóri. „I5g vtíit, hVc. ; hver
irigur. Eann er skóburstarinr. nýi• Þeir .bo'luöu ólfi karlinua Eig. ins fró
'störfuu til þess að. g'eta troóið pc-ssun. nóunga að. .víðurx, þangað til Xlfur kevst
að hessu. Kann latur hann eHd.i kona að tóoun kofanun hjó stír,"
J.'avíö gekk eibt skref x óttina til.þcirra, Eonuu var efst x hug að fó frekari
vitneskuu un pennan Alf Eigvins. En strókarnir tóku petta sea nerki un yfir-
vofandi órás fró hans hendi oL hopuöu undan, hágt fr«aan af, engertu gönguna,
er lavið nóigaðist þó u«ir, snórust svo alit 1 einu ó hcali og tóku til fótanna
or liurfu út í okórinn,
á .víð hatti eftirförinni og sneri ser að.drengnun, c-r h;,nr: hafði kov.ið til
hjólpar. v’ann h;.fði ek .i getað veitt honuu nónari eftirtekt fyrr en nú. Nú só
hann vstrax,
skól; .ku«»
„:íg cr njö
strók-.r eru
;ð þetta var dren,;:;urinn, scn
....lótur fyrir hjóipi
hh
■nn ixafði tci að viö ckv.ii
sagði Antoriy Beckett. „óessi
hreinastu pla.
refc, til aö get;
fyrir ök.:ur. Þeir r eöust ó . :ig ,
vi
óður hjá
' ^porps-
óg var
. .r i z t
II
j O í G Q j
iikið
•i rS
strók-
IJE-iki cr vist, að þú h .fir haft eins :likia pörf fyrir kunn.ótti
anzaði Eaví-': rólegaa . „I Áustur-London, skí.l óg segja þéi
.slóníin, oen haröir tru í horn að taka. . Þa'r þurfa vi& að geta borið hönd fyrir
höfuð OKkar. Leiðinlegt, að enginn skuli stofna skáte.sveit þarna i þorpinu."
„Ertu skóti?" Spyrjandinn v .r óðninála og ókafur.
... jó, er er þáð víst ennþi
inginn linn sagoi: „Orðinn skóti, óvalit skóti. Sveitin,
vnr ..... er ..... jri, ég er þáð víst ennþó," svarnði Ð&víð• Skótafor-
sakna s trakanna.
prý-öileg ... iSg
þennan hótt,"
„Ivers vegn& ekki?"
||0, þú crt - sjóðu til-
er skóburstarinn ykkár."
„hn pú ert skóti . "
„Jó, en •>;.ð skib.tir engu."
„Nú, en ef óg segi þór, &ð
sen eg var i,
annars ekki að t&la við þig
var
.f öðru sauðahúsi en óg, Þú ert skólanaður, en
sé lík: skóti?"
Eavið leit upp, uncrundi £ svipinn.
Franhfcld ó bls
6