Skátablaðið Faxi - 22.02.1969, Side 16

„Mér finnst leiðinlegt
að ferðast langa leið neð.
járnbrautarlest," sagði
Cfli Berg, hann var vinur
iíka, sen var rní neattur á
stööinni, til þess að
kveðja hann, iiÞctð er un
að gera að sitja við
'gluggann ' og horfa á trén
sen þj'óta franhjá eins og
skuggar."
„Já-á, ef naður nœöi nú
í ssti við glug/.an,"
sagði áki, „Það er nú
kki svo auðvelt rnína un
!su. .arleyf iotínann.
Maðnr ná vera áncogöur, ef
naður fnr að standa x
ganginua og halda sár f
fatssnagann."
„En ferðin nun .;anga vel
og þegar ág ken til Mál—
neyjar, þá er hálfsnán—
að rsunarfrí franundan,
og það verður skennti—
legur tíni,'" sagði ðli un
leið. og hnnn steig upp
í hraðlestina, „Vertu
s , úki, við sjáunst
aftur eftir hálfan nánuð'.'
„Já, og ve tu þá ve' -
koninn hein.
Ilraðlestin rann af stað,
og brátt var hún horfin
af braut.stöðinni í
Strönköping. Úli
bogaði sig áfran
þáttskipuöun ganginun í
þrið.ja farrýni, Iíann gæ •
ðist inn 1 klefa ., og
konst brátt að raun un,
að hvert scjti var skipað.
i Hann skygLndist einnig un
j eftir sæti í hinun ltlef-
unun, en árangurslaust.
Við pessu var ekkert hægt
að. ,gera. Hann yröi að
finna sár skot í ganginun
og stanáa par, þangað til
Scjti kynni að losna.
Þetta var x fyrsta sinn,
sen hann fár x sunarleyfi
upp á eigin spýtur, eftir
að hann byrjaði að vinna
hjá Eengnen & Co. Frxinu
atlaði hann að eyða hjá
frand folki sínu á ivíál-
ney. Jli hafði gengið
í skátafálagið fyrir
ficP’ árun, þegar hann var
tíu ára. Hann hafði
breytzt nikið síðan þá.
Hann hafði verið latur
x skálaaxún, og rátt slop-
pi-ð vio að sitja eftir.
Eann hafð.i algerlega van-
rnkt lesturinn, og skála-
veran haföi veri ð honun
til nikilla leiðinda. En
usst síðasta veturinn
uppg.ötvaður hann vizlspor
sitt, og nú sýndi það
sig fljátlega, að hann
þurfti ekki að vera einn
af þein lökustu í bekknun
Cíli átti gáfuhaus, ef hann
til einhvei’s annars en að
skalla bolta.
Það var að þakka dugnaði
hans tvo sxðustu veturna,
að unsákn hans : un- starf
hjá Eengnan .& Co, var
tekin til greina. Og þá
þurfti ekki að iðra þess,
því að Öli geng li starfi
sxnu sanvizkulega og neð
dugnaði. Sjálfur áleit
hann þa.ð vera skátafálags
skaynun að þaklia, að hann
haföi vaknað til ueð-
vitundar un fleira en
líðnndi stund,
Þegar konið var að Más-
vatni, fákk Cfli loks söti
í klefa. Hið innibyrgða
klefaloft var alveg áþál-
andi og hafði njög lana-
ndi áhrif á Öla. I
-15-
fyrstu hugðis hann sofna
en þegar pað tákst ekki,
áleit hann, að eins gott
nyndi vera að standa í
ganginun, þar fengi hann
að ninnsta kosti ferskt
loft. Cfli fár út x gang-
inn, og gekk eftir honun
endilöngun,. Hann ' ætláði
að skreppa rátt sen snögg
vast yfir á annað, farrúni
til þess að losna un
stund úr þrenglsunun á
þriðja farránii, en x þvx
kon á náti honun njög
glæsilega búin kona, svo
að Cfli staðnsndist. Un
hálsinn bar hún festi,
sen Oli hált að væri úr
skíru gulli, og á vinstri
hendi vaf hringur greypt-
ur skinandi denantssteini
Já, nikill var nunurinn á
fálkinu 1 priðja farrýni
og aðilunun x öðru. Konan
fár inn x snyrtiherberg-i
annars farrýnis, og Cfli
hélt áfran að standa.
þarna, án þess þo að
hugsa nokkuð frekar un
hans.
Þegar hún kon út aftur,
bar par að aðra konu, sen
strax vakti athygli Öla.
Hún hlaut að vera út-
lendingur, þvi að hún
hafði svo svart hár og
leiftrandi augu, og var
því álíkt ljáshærða, nor-
ræna fálkinu,
Cfli ták nú að þreytast,
þar sen hann stóð, og
hálftína seinna ásetti
hann sár að nalda áfran
yfir á annað farrýni, en
þá heyrði hann þaðan æsta.
rödd. Hann gægðist inn og
kon þá auga á lestarþjon
og skrautklædöu konuna.
Konan talaði hátt og neð
bendingun.
„Einhver hefur stolið
honun," hrápaði hún.
„Það Ijljáta að vera. þjáfur
£ lestinni."
„Eg veit ekkert un það,"
sagði lestarþjánninn, „en