Skátablaðið Faxi - 20.09.1969, Side 5

liann. „Eg heyrði eitt-
hvert hljoð, rétt áður en
ég kveikti á luktinni.
Getur verið un að ræða
hsttu þá, er örepið var
á í niðanun til nín?
Heldurðu annars, að það
hafi nokkuð verið að
narka niðann?"
„Við fáun úr þvx skorið
er við tölun við Higgins
Hann skrifaði hann áreið-
anlega:"
„Evi heldurðu það?"
„Það skal ág segja þer,
þegar niður kenur til
strandarinnar, Evernig
kanunst við alla leið
niður?"
„Förun niður eins konar
stiga. Konöu á eftir
nér."
Davíð hafði alörei séð
eins skenntilegan stiga.
Krappar beygjur voru á
honun hér og þar, og ték
við einn stigi af öðrun,
uns niður var konið.
„Þetta er dásanlegt,
Toni:" sagði hann, er
niður kon, „Svona stiga
hef ég aldrei fyrr séð.
Og hve stór er svo þessi
hellir, sen við erun í?
„Eg get ekki sagt ui.i það
fyrir víst," svaraði
Toni. „Eg hef aldrei
kannað hann til neinnar
lilxtar, en nér hefur
verið sagt, að hann sé
hundrað fet á breiöd.
Við erun hérna við inn-r
ganginn. Flýtun okkur,
nig langar að sýna þér
gamla skipið."
Toni lýsti þein, og þeir
þokuðust nær innganginum.
„Hér er víst engin sála?,
sagði Eavíð. „Þér hefur
□ isheyrr.,t áðan, er ég
hrædöur un."
„Það kann að vera,"
sagði Toni.
„Kafðu engar áhyggjur út
af þessu," hélt Davíð
áfran. „úlfur EigLins var
að þvælast hjá skoianun
í gærkvölöi, og hann
hefur rennt niðanun inn
un postgatið, en ég veit
ekki, hví Lann gerði þér
þann grikk. Sjálfur á
ég eftir’ að gera sakirnar
upp við hann."
„En þú þekkir drenginn
ekki, Eavíð:"
„Ojú, víst þekki ég hann
anzaði Davxð, og síðan
sagði hann, hvað við.
hafði borið heina hjá
Benjanín. „Eg ætla að
inna hann eftir, hvaða
rétt hann hefur til að
telja nanni trú un, að
hann sé skáti."
Þeir gengu fyrir klett-
ata lið og konu að opinu.
Flóð var, og flæööi inn í
nunnann.
„Eftir tvsr stundir
flýtur yfir gélfið,"
sagði Toni.
„Það er þá ekki alVeg
hættulaust að vera hér,"
s . 'ði Bavíð. „Mig furðar
á., að yfirvöldin skuli
ekki loka þessun stað."
Un leið og drengirnir
voru konnir fram hjá
hellis .una hélöu aðrir
fjórir,strákar, er falizt
höfðu lengra inni, x
hunáttina á eftir þein.
Það voru þeir Billi, Upp-
ljóstrarinn, Spanner og
Maxín.
„Iieyrðu, hvað sagði
burstarinn xira úlf
Iligrins?" spurði Billi.
„Garaan vnri að vita, hvaða
glettingar hann hefur
nú í franni við okkur.”
—5—
TlNSAE.
úrásarnennirnir frá
Wearingþorpi virtust
taka öllu neð. ró. Þeir
lofuðu þein félÖ an að
konast dálítið á undan,
létu sér auðsjáanlega vel
líka, að þeir fnru til
skipsins, bar eð þeir þo
þéttust sá geta gengið að
þein þar.
Skipið, sen Toni hafði
ninnzt á, hafði vakið
töluverða athygli bæðú
fjær og nsr. Síðastliðið
sunar hafði verið stöð-
ugur straunur ferðananna,
er konu til að. sjá, hve
nikið væri eftir af skútu
þessari, sen var aði
brotna sundur við klapp—
irnar. Vetrarstornarnir
höfðu leikið skipið
grátt, enda bar skipið.
þess éræk nerki.
Davíö kon ekki auga á
skipið, fyrr en þeir voru
konnir fyrir nikinn
klettahöfða, Það. var
þarna í eins konar skrúf—
stykki nilli klettanna.
„Þetta hlýtur að vera
Huguenot," sagði Davíð,
„ég hef einhvers staðar
lesið, að það hafi strand
að. Skrýtið að ég skyldi
ekki kona auga á það, er
ég var uppi á klettunun
hérna un kvöldið."
„^að starfar allt af því
hve ströndin er vogskorinn
sagði Toni. „Hvernig
litist þér á a.ð skreppa
un borð í skipið?"
„Getun við gert það er
það nögulegt?" hropaði
Da.víð. neð ákefð. „Já,
hvort nig langar ekki til
að. sjá, hvernig það er að
innan. Eg býst við, að
þetta hafi ekki neina
Hættu í för neð sér?"
„Engin hætta fyrr en neð>
fléðinu," anzaði Toni.
„Þegar fléð er, skolar
alveg yfir skipið,.
Þetta skip á annars panla
og nerka sögu.
Frh. í næsta blaði